Sweet Lies 1: Smitten By Your Touch [COMPLETED]

Kabanata 29

Maggy's POV

Isang malutong na sampal ang binigay ko sa kanya. Great, Maggy!

Pinulot ko ang damit ko at sinuot ito.

"Sorry. I lost control." tiim bagang tong ani. Dali dali akong umalis.

What just happened? We almost did it! Muntik nya ng malaman na hindi ko anak si Blue.

Huminga ako ng malalim at pumadyak madyak sa loob ng kwarto.

Do I have to slap him? Bakit ko sya sinampal? Pwede ko naman sabihin sa kanya na 'no, don't stop'— wait, huh? 'No, stop' ganon lang yun, Maggy! Bakit mo sinampal? nasabunot ko ang buhok ko.

Ako pa mismo ang naghubad sa kanya. St*pid, Maggy! Wait, I just slapped him! Baka tanggalin nya ako sa trabaho! Sa isipang yun ay dali dali akong pumunta at kumatok sa kwarto nya.

"Seige! Hindi pa naman ako tanggal sa trabaho, right? Diba?"

"Leave, Maggy."

"Ha? Di kita masyadong marinig. Ano ulit?"

"I said leave!"

"Papaalisin mo ako? Papaalisin mo kami ni Blue? How about yung utang—" biglang bumukas ang pinto at bumungad sakin si Seige.

I gulped. He's half naked. Naligo ata sya.

"I want you to leave tomorrow morning."

Nanlumo ako.

"How about yung utang ko?"

"I'll give you time to pay me. Just leave this house first thing in the morning." isasarado na sana nito ang pinto kaso nga lang ay pinigilan ko ito.

"Ouch!" asik ko. Naipit yung kamay ko.

"D*mn it, Maggy! Ano bang ginagawa mo?!" hinila nya ako sa braso at pinasok sa kwarto nya.

Halong kulay black at puti ang kombinasyon ng kwarto nya. I scanned his room. Napadako ang tingin ko sa bedside table. Then, reality hit me.

It's him. Hera and Seige when they are in highschool. Hera is smiling while Seige is serious in the picture frame.

He flipped it down ng makitang nakatingin ako doon.

"We... just did something unforgivable, right?" I heard him sighed.

"I want you to leave Maggy because I want to control myself. I also don't want to hurt my fiance. But, the thought of you leaving— I don't like it. I want you to stay here."

"Seige..."

"I may look like a fool right now. But, this is what I want. Stay, Maggy."

"Ang gulo mo, Seige." hinawakan nya ang kamay kong naipit. Masuyo nyang hinalikan iyon.

"I want a favor."

"What is it?"

"Let's go back to what we were back then. Kahit isang linggo lang." nanlaki ang mga mata ko.

"But, you have a fiance—"

Hinalikan nya ako, naging traydor ang katawan ko. Tinugon ko iyon.

"Seige—"

"Please, Maggy. Let's go back to Sitio Juan."

I knew my decision will hurt the kindest person that I have met but then— it's just one week. After that, babalik kami sa dati naming buhay.

"You like the trees, Blue?" kasalukuyan itong nakatingin sa labas ng kotse na umaandar.

Seige is driving. Nakangiti ito. Parang bumalik sya sa Seige na nakilala ko noon sa Sitio Juan.

"Where are we going? Saan tayo titira?"

"Bahay mo." nanlaki ang mga mata ko.

"It was sold a long time ago. Binenta ko iyon—"

"I bought it."

"Ha? Binili mo?"

"Yesterday. Hinanap ko ang bumili noon at binili ko." tila bored nitong sagot.

"I sold it for almost 2 million. Pumayag yung may ari?"

"Yeah. I gave him a billion." napanganga ako. Is he serious? Pakiramdam ko sinampal ako ng kahirapan.

"Ganon ka ba talaga kayaman?"

"You wouldn't wanna know." ngumisi ito sa akin.

When we stopped at my house, I gasped. A familiar memory came into my mind.

"Miss Dela Fuente?" nilingon ko si Seige. He's carrying Blue.

"What?" nagulat ako sa tawag nito.

"Ako nga po pala ang maglilinis ng bahay nyo. May kasama rin po ako na tutulong. His name is Blue. Kaya myamg linisin ang sahig nyo sa pamamagitan lang ng paggapang." I chuckled and so he did.

"Stop it, Seige."

"Why? He agrees to me." bumungisngis ang batang hawak nya.

"Tara na nga."

Iba na ang mga gamit na naroon but then, it's still feel the same. I still feel at home.

"Magluluto ako. What do you want?"

"Adobong manok." it's his favorite.

(Don't forget to vote after you read this chapter, thank youuu)