Amaya Series #3: The Attorney's Offer

Chapter 26

Hindi kona pinatapos pa ang party at mabilis akong umalis sa lugar na yun. Kaya nandito ako ngayon sa sasakyan kasama so Ford. Parang nawala ako sa aking sarili matapos kong maalala ang mga bagay na yun. Pilit man akkng kausapin ni Ford ag hindi ko magawang magsalita.

Nakapag-palit na rin ako ng akimg suot. Hindi na iyon gown. Tahimik, walang nagsasalita sa aking dalawa, siguro dahil alam niyang hindi ko rin naman sasagutin kung ano man ang itatanong niya sakin. Gusto kong malaman kung sino ba talaga ang lalaking nakausap ko kanina.

"Stop the car." Mahina kong sabi.

Alam ko namang narinig niya ang sinabi kong yun. Una hindi niya muna inihinto ang sasakyan. Pero ng makita niyang seryoso akong nakatingin sa kanya mula sa salamin ay mabilis niyang inihinto ang sasakyan.

"I want to walk. You have a tracking device on my necklace, so let me walk. I want to be alone." I said with a deep tone.

Alam kong tumututol siya sa aking sinabing yun. Pero wala siyang magagawa dahil mabilis kong binuksan ang pintuan ng sasakyan at kaagad na lumabas dun.

"Call me if something happens." Rinig kong sabi niya bago siya umalis.

Narinig kong kumaripas ng alis ang sasakyan at naiwan akong mag-isa sa park. Yes, nandito ako ngayon sa park at mag-isa lang. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan ko at nandito ako. Dahan-dahan akong lumapit sa isa sa mga swing na malapit lang sakin.

Napakalakas ng hangin na tumatama sa aking buong katawan. Hindi ko man lang naramdaman ang lamig na dala dito. Nang makalapit na ako dun ay mabilis kong umupo dun. Tahimik akong naupo dun habang nakatingin sa lupa at malalim ang aking iniisip.

"Bakit mag-isa kalang..." A very familiar voice said that.

Hindi ako nagsalita at nakatingin lang ako sa lupa kung saan nakikita ako ang kanyang mamahaling sapatos. Hindi kona kailangan pang magtanong kung sino siya. Dahil boses niya pa lang ay kilang-kilala kona. Nanatiling nakayuko ang aking ulo at hindi ko man lang siya tinignan.

Wala akong alam kung paano niya ako nahanap o sinusundan niya ba ako. Akala ko aalis na siya at hahayaan na lang ako dito pero nagkamali ako dahil narinig kong naglakad siya papunta sa aking likuran.

Wala pa mang ilang segundo ng maramdaman ako ang kanyang baso na pumulupot sa aking leeg at ibinaon niya ang kanyang mukha niya dun. Napakalakas ng simoy ng hangin habang nakayakap siya sakin.

"Catherine..." He called me.

"Please, stop doing this.." Maririnig mo sa kanyang boses ang pagmamakaawa.

Hindi parin ako nagsalita at hinayaan ko lang siya sa gusto niyang gawin. Ramdam na ramdam ko ang kanyang hininga na tumatama sa aking leeg, nakikiliti ako sa dulo't ng mainit niyang hininga. Bago pa ako matukso sa kanyang mga hawak sakin ay mabilis kong inalis ang kanyang pagkakayakap sa aking leeg at mabilis na tumayo.

"Why are you here?" Mahinahon kong tanong sa kanya.

Habang nakatalikod lang ako at hindi siya tinitignan. Gusto kong tumakbo ngayon para hindi na niya ako ulit makita pa. Pero, hindi ko magawang maihakbang man lang ang aking dalawang paa at lumayo mula sa kanya. May parte saking gusto siyang makita o yakapin man lang siya. Pero, hindi ko magawa yun.

"I am here to see you." He said.

Dahan-dahan akong lumingon sa kanya at nakita ko siyang nakatingin lang sakin. Malungkot ang kanyang mga mata habang nakatingin lang, hindi ko naman siya masisi dahil sa mga nagawa ko sa kanya. Malungkot akong ngumiti sa kanya.

"You're wasting your time." Nanatili lang akong ngumiti sa kanya gamit ang aking malungkot na mga mata.

"Why?" Nasa mga mata niya parin ang lungkot.