Amaya Series #3: The Attorney's Offer

Chapter 27

"Good morning."

Kaagad kong iminulat ang aking mga mata ng marinig ko ang boses na yun sa aking tapat. Alam kong inaatok pa ako pero kilang-kilala ko ag boses na yun at hindi ako nagkakamali. At tama nga ang hinahala ko dahil isang mapaka-gwapomg mukha ang bumungad sa unang pagmulat ng aking dalawang mata.

Nakangiti siya na at para bang ito talaga ang plano niya simula pa lang. Nakapatong ang kanyang braso sa kanyang ulo habang hindi inaalis ang tingin sakin. Ni-hindi ko nga alam kung may panis na laway ba sa pisngi ko o magulo ba yung buhok ko.

Walang pakialam lang siyang nakatingin sakin at hindi ko alama kung itutulak ko ba siya o hindi. Tumitig lang ako sa kanyang nakakapang-akit na mga mata, isama mo pa ang kanyang mapulang labi. Unti-unti kong ibinaba ang aking tingin mula sa kanyang labi hanggang umabot sa kanyang leeg at sa kanyang matipuno at para bang kay tigas na dibdib.

"Good morning too." Napalunok kong sabi.

Kaagad ko namang naramdaman ang kanyang mainit at malambot na palad sa aking pisngi. Dahan-dahan niyang hinaplos ang pisngi kong yun at hindi inaalis man lang ang tingin sa aking mukha.

"Let's go and eat somewhere." Biglang niyang sabi habang ako naman ay nakatulala lang.

Mabilis siyang tumayo mula sa kanyang pagkakahiga mula sa kama at basta lang siyang humarap sakin na walang kahit na anong damit na nakabalot sa kanyang kawatan. Proud siyang nakapamewang sa aking harapan.

Hindi ko alam kung anong kina-proud niya. Pero, nakakainis hindi ko maiwasang patingin sa pagitan ng kanyang hita dahil wala man lang takip o towel sa parteng yun. Bakit parang normal lang sa kanyang nakatayo jan.

"Wala kang pang-ibaba." I said.

"Yeah, I know." Nakangisi niyang sabi sabay talikod.

Kitang-kita ko sa kanyang likod ang bakas ng mga kuko galing sa aking mga daliri. Ang daming sugat dun na para bang kinalmot siya ng pusa, pati na rin sa kanyang batok. Hindi ko maiwasang mapalunok ng aking laway dahil sa nakita ko sa kanyang likod.

Patuloy lang siya sa paglalakad hanggang sa marating niya ang pintuan at mabilis itong binuksan. Tumingin muna siya sakin bago naman siya umalis at isinara ang pintuan. Napabuntong hininga ako habang nakahawak ako sa aking dibdib at nakatakip ang kumot sa aking buong katawan.

Bumangon ako mula sa pagkakaupo ko sa kama at kinuha ko ang aking damit na nakakalat lang sa sahig ng kwarto niya. Hindi ako nag-alinlangang magbihis na. Gusto kong umuwi na at alam kong hinahanap ako ni Daddy ngayon. Pero ang pinagtataka ko, bakit hindi man lang ako nahanap ni Ford.

O baka naman hindi niya lang talaga ako hinanap kahit na alam niya kung nasaan ako ngayon. Nang matapos akong magbihis ng aking damit kagabi at lumabas na ako sa kanyang kwarto na wala paring pinagbago simula ng umalis ako dito.

"Where are we going?" I asked him.

Nandito lang naman ako sa kanyang sasakyan at nakasakay sa shotgun seat. Ang sabi niya kasi sakin ay ihahatid niya ako pauwi samin, pero bakit ibang way ata ng daan ang tintahak naming dalawa. Kanina pa at ilang beses na akonh nagtatanong sa kanya, pero laging ngiti lang ang sagot niya sakin.

"I am going home, Louis." Sabi ko pa ulit. "My mom and dad are worried now." Dagdag ko pa.

"Ihahatid na kita." Pagpumilit niyang sabi.

Kaya wala akong nagawa kundi ang mapabuntong hininga na lang sa kanyang sinabi. Naging tahimik ang buong byahe naming dalawa sa kayang sasakyan. Hanggang sa may na-alala pala ako, kaya kaagad kong hinawakan ang kanhang braso. Dahilan para mapatingin siya sakin at hininto ang sasakyan sa gilid ng kalsada.