KAYIP HAYATLAR

2.BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim. :)

Multi medya Berkay.

*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.

&&&

Eski okulumda her gün heyecanla kalkıp okula giderdim ama şimdi içimde bir heyecan yoktu nedense bir şey hissetmiyordum. Gayet normal bir günmüş gibi sakin bir şekilde elimi yüzümü yıkadıktan sonra dolabın üzerindeki formamı alarak üzerime geçirdim, aynanın önüne geçip saçlarımı tepeden sıkıca topladıktan sonra aşağıya inmeye başladım.

Tam o sırada annem evden çıkıyordu beni görünce gülümseyerek yanıma geldi ve başımdan öptü.

''İlk günden başarılar diliyorum bir tanem karnını doyur çık ben işe gidiyorum.'' dediğinde bende gülümseyerek el salladım.

''Kolay gelsin annem.'' dediğimde ayakkabılarını ayağına geçirerek evden çıktı.

Bende adımlarımı mutfağa yönlendirip annemin hazırladığı sandviç ve meyve suyu mideme indirerek ayakkabılarımı ve montumu giyindim. Çantamı sırtıma geçirerek evden çıktım. Kapıyı iki kez kilitleyip anahtarı fermuarlı cebime koyduktan sonra merdivenlerden inip yolda okulun formasını giyinen kızları takip ettim. Onun yanında erkekli grupta vardı. Erkeklerin ise siyah pantolon ve beyaz gömleği vardı. Göğüs kısımlarında ise bordo renginde okulun amblemi takılıydı. Bir çoğunun ise okul forması ile alakası yoktu ve elindeki sigara bittikten sonra ardından tekrar yakıyorlardı. Kızların kahkahaları abartılıydı ve bir çok erkeğin onlara bakışları gerçekten mide bulandırıcıydı. Çünkü kızlar altların bu soğukta bir şey giyinmeyi unutmuş gibilerdi.

Okulun içine girdiğimde herkes tip tip bana bakmaya başlamıştı. Bir çok bakış üzerimde ve kulak kulağa fısıldaşmalar vardı. Hayır neden direk bakışlar bana dönmek zorundaydı anlamıyordum ama emindim ki benden önce babamın adı duyulmuştu. Kıran soyadı bir çok kez gazetelerde yer almıştı. Bende bir çok fotoğrafta vardım ama genelde çekilmeyi sevmezdim. Kolejden geldiğimi bildiklerine emindim ama üzerime zehirli oklarını atmaları doğru değildi. Beni bilmeden yadırgayarak bakmalarını hak etmiyordum.

Zil çalınca düşüncelerimden arınarak etrafa baktım herkes dikkatini benden çekip yavaşça sıraya girmeye başladılar. Bende benle pek ilgilenmeyen bir çocuğu dürtüp 11/A sınıfının sırasını sordum. Çocuk beni süzüp kafasıyla ilerideki sırayı gösterdi ve yanındaki arkadaşlarına dönüp kahkaha atmaya başladılar. Gözlerimi devirip adımlarımı oraya doğru yönlendirmeye başladım.

Sıraya girdiğimde sıradakiler bana şaşkınca baktı. Sarışın, yeşil gözlü bir kız bana bakıp gülümseyince bende ona istemsizce gülümsedim oda bu tavrımdan destek alıp yanıma geldi.

''Sen yeni geldin galiba ben Büşra.'' Diyerek elini uzattığında bende elimi uzatıp sıktım.

''Bende Yaren memnun oldum.'' dedim.

Başıyla onayladığında tam bir şey diyecekken müdürün sözleriyle gözlerini devirip müdüre döndü. Bende müdüre dönüp dinlemeye başladım.

Aslı denen o şeker dediğim kadından okulla ilgili uzun bir konuşma dinledikten sonra herkesi isyan eden nidalarıyla birlikte sınıflara çıkmaya başladık. Sınıfa girince herkes yerine geçip oturmuştu. Olduğum yerde durup kendime sıra ararken bende arka sıranın boş olduğunu fark ettim. Herkes kendi halinde konuşuyorken çantamı sıraya bırakıp oturmamla herkesin bakışları bana döndü. Herkes bana şaşkınca ve garipçe bakıyordu. Bu okulun ve insanlarının çoktan tuhaf olduğunu anladığım için umursamadan sıraya oturdum.