KAYIP HAYATLAR

3.BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim. :)

Multi medya Büşra ve Samet var.

*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.

&&&

Eve geldiğimde ev sessizdi annem anladığım kadarıyla daha işten dönmemişti. Evin böyle sessiz olmasına hiçbir zaman alışamayacağımı hissediyordum. Babam gitmeden önce eski evimizde annemin kahkahaları yükselir, tabak çatal sesleri evde yankılanırdı. Ali, benim çocukluk ve yegane arkadaşımdı, birçok konuda yanımda olmuş bir abi gibi bana hep destek çıkmıştı. Onun varlığını şimdiden özlemiştim. Her fırsatta telefonda konuşsak da yanında olmak ayrı bir şeydi. Ali , diğerlerinin aksine paraya pula önem vermezdi, insanları dikkatle inceler onların kişiliğini çözmeye çalışırdı. Şımarıklığının ya da kavgacı sert olmanın altında yatan sebepleri araştırrı. Sonuçtan çok süreci izlemeyi severdi. Eski kolejimde kızlardan oldukça çekmişliğim vardı. Ali, sempatik aynı zamanda bana düşkündü, ona hayran olan kızlar ise benden nefret ederlerdi. Ne olursa olsun beni kıskanırlar ve her seferinde laf atacak bir şey bulurlardı o yüzden benim o okuldan ayrılmam onlar için mükemmel bir sonuç doğurmuştu.

Düşüncelerimin ardı arkasının kesilmeyeceğine kanaat getirerek yavaş adımlarla odama geçtim, üzerimdekilerden kurtulduktan sonra rahat bir şeyler giyinerek tekrar salona geçtim. Yapacak bir şey olmaması ve evde olmak gerçekten çok sıkıcıydı. Şimdi eski ben olsaydım mutlaka gidecek yapacak bir şey bulurdum ama şu anda bir şey yapamadığım için en iyi alternatif televizyon izlemekti.

Televizyonu açıp kanalları gezmeye devam ederken gezinirken telefonumun kulak tırmalayıcı sesi salonda yankılanmaya başladı. Arayan kişiye baktığımda ''Baba'' yazısını görünce ufak çaplı bir şok yaşadım, elimdeki telefon idrak ederken ben hala ekrandaki harfleri doğru görüp görmediğimi idrak etmeye çalışıyordum. Gerçekten ''Baba'' yazısını gördüğümü anlayınca kaşlarımı çattım. O kadar zamandır aramıştık, bir çok yola başvurmuştuk, her defasında önümüze bir engel çıkmıştı. Bu engelleri babamın kendisine ulaşmamız için yaptığına emindim. Şimdi ise hiçbir şey olmamış gibi beni arıyordu. Açıp açmamak arasında gidip gelirken telefonun sesi kesildi, ardından tekrar çalmaya başlayınca dayanamayarak ve damarlarımda dolaşan sinirle telefonu açtım.

''Alo'' genzimden gelen yakıcı sesle hafifçe öksürürken karşıdan gelen tok ses ile donup kaldım. O kadar uzun zaman olmuştu ki onun sesini duymak beni çocukluk anılarıma çekiyordu.

''Kızım nasılsın.'' yüzsüz bir şekilde benimle böyle konuşma hakkını ona kim veriyordu. Bu cesaret şu anda ona nereden geliyordu beynim idrak edemiyordu. O kadar şaşkın aynı zamanda ona feci öfkeliydim.

''Sen hangi hakla beni arıyorsun!'' sesimin tonu haddinden fazla yükselse de içimdeki öfkeyi asla atamayacağımı biliyordum.

''Sakin ol Yaren, ben senin babanım beni dinlemeden hemen yargısız infaz yapma.'' dalga geçercesine konuşmasıyla iyice sinirlendim ve kahkaha atmaya başladım. Birde beni dinle diyordu. Gerçekten bu kadar sınanmak için ne yapmış olabilirdim.

''Sen şaka felan mısın, bizi bir sürtük için bırakıp gidiyorsun ve zor duruma sokuyorsun ,telefonları açmıyorsun ve şimdi beni arayıp nasılsın mı diyorsun, nasıl bir insansın sen. Ah pardon insanlara hakaret ettim.'' ilk defa onunla bu ses tonunda konuşuyordum. Başka bir zaman olsa asla sesim bu tonda çıkmazdı. Ona saygımın sonsuz olmasından kaynaklıydı. Ama artık bendeki saygısını yitirmişti.

''Evet bırakmak zorunda kaldım hepsi sizin için bu seni bıraktığım anlamına gelmiyor, olaylar isteğim dışında gerçekleşti yoksa sen benim hala kızımsın, durumunuzun zor olduğunu ve taşındığınızı biliyorum bunları yaşamanı istemezdim her zaman maddi manevi yanındayım. Sadece zamanını bekliyordum. Seni yanıma almak istiyorum en azından beni dinle benimle bir arada ol diye. Lütfen kestirip atmadan önce düşün. Yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım ama bana şans ver sana her şeyi izah edeceğim.'' dediğinde içimden gülmemek için zor durdum, bu adam resmen benimle dalga geçiyordu evet evet yoksa başka bir açıklaması olamazdı.