KAYIP HAYATLAR

34.BÖLÜM

Keyifli okumalar. dilerim. :)

Multi medya Yaren

*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.

&&&

Elim ayağım titrerken Kürşat beni koltuğa oturttu hala gözümü yazıdan ayıramıyordum. Annem o adamın elinde ve kim bilir ne haldeydi bunu düşünmek bile beni mahvediyordu. Göz ucuyla Kürşat'a döndüğümde elinde telefon biriyle konuşuyordu ve endişelendiği her halinden belliydi. Daha sonra telefonu kapatıp yanıma geldi.

''Ne olur sakin ol tamam mı hiç kimseye bir şey olmayacak.'' diyerek beni teskin ederken kendi bile korkuyordu bunu gözlerinden anlıyordum. Kapı çalmaya başlayınca yerimden irkilirken Kürşat bana bakıp sakinleştirmeye çalıştı.

''Korkma bak Berkay geldi tamam mı o bu konu ile ilgili araştırma yapıyordu bana bahsetmişti o daha bilgili ne olur sakin ol.'' dediğinde ifadesiz kaldım. Berkay'ın bu konuda araştırma yapıyor olması beni daha da şaşırtmıştı ve bir telefonla gelmesi beni daha da mahvediyordu. Onun bu olaya karıştırıp ne olursa olsun zarar görmesini istemiyordum.

Berkay, salondan içeri girip ilk önce kanlı duvara baktı. Daha sonra ellerini yumruk haline getirip sıktı ve dişlerinin arasından hırladı.

''Orospu çocuğu'' dedi. Çok sinirlendiğini anlamıştım onun bu hali beni bile korkutuyordu. Bakışları tekrar bana döndüğünde Kürşat araya girdi.

''Yaren, ben Mesut abiyi arayacağım haberi olması lazım.'' dediğinde başımla onayladım. Şu an hiçbir şey düşünemiyordum tek istediğim anneme zarar gelmemesiydi.

Berkay, hızlı adımlarla gelip yanıma oturdu ve ben daha ne olduğunu anlamadan beni kollarının altına çekti. Onun kokusunu aldığımda kendimi sıktığımı anlamıştım ve birden hıçkırarak ağlamaya başladım. O kadar çok kendimi kasmıştım ki artık daha fazla dayanamadım. Güçlü kişiliğimin bu çocuğun yanında tamamen yok olduğunu hissediyordum.

''Ağla güzelim. Sana söz veriyorum kimseye zarar gelmesine izin vermeyeceğim o adamın nerede olduğunu biliyorum ve şu an emin ol o adamı tek kurşunla öldürecekler bana güven'' dediğinde hıçkırığım yavaşça kaybolmaya başladı ve yerini derin soluklar aldı. Berkay'ın bütün bunları nasıl yaptığını sorgulayamıyordum. Tehlikeli kişiliğini ve o tehlikeli ortamlarının ne olduğunu duymak ya da bilmek istemiyordum.

''Ben teşekkür ederim. Ne diyeceğimi...'' Berkay sözümü kesip yüzümü avuçlarının içine aldı.

''Hiçbir şey demene gerek yok özellikle senin ne olursa olsun zarar görmene izin vermem. Benimle olsan da olmasan da beni sevmesen de sorun değil ama şunu bil ben senin hep yanındayım her konuda ve her zaman'' dediğinde zor yutkundum bana bunu yaparsa onu nasıl arkamda bırakabilirdim ki birden kapının hızla açılmasıyla ayağa kalktım ve içeri telaşla giren babama baktım. Beni gördüğünde elindeki anahtarı yere atıp koşarak sıkıca sarılınca bende ona sıkıca sarıldım.

''Hiçbir şey yapamaz o pezevenk anneni kurtaracağım söz veriyorum.'' diyerek dışarı çıkmaya yeltendiğinde hızla koluna yapıştım.

''Baba o adamın ne yapacağını bilmiyoruz. Sana zarar verir.'' dediğimde Berkay arkadan öksürdü.

''Bende sizinle geliyorum Mesut abi. Adamın nerede olduğunu biliyorum çoktan eli kolu bağlandı. Betül abla iyi.'' dediğinde şaşkınca Berkay'a baktım. Babamda kaşlarını kaldırıp şok bir ifadeyle baktı.

''Sen nereden...'' diyecekken Berkay tekrar araya girdi.

''Yolda her şeyi anlatacağım hadi vakit kaybetmeyelim.'' dediğinde babam onayladı ve önden çıktı. Berkay bana döndü.