KAYIP HAYATLAR

9.BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim. :)

Multi medya Büşra&Yaren

*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.

&&&

İçimde saf öfkeden başka bir şey yoktu neden böyle hissettiğim hakkında bir fikrim yoktu aslında çünkü Merve umurumda değildi ya da yaptıkları ama yine de sinirimi bozuyordu.

Berkay derince nefes alıp bir sigara çıkardı yakıp içine çektiğinde Merve'nin derince nefes aldığını gördüm.

''Neden buradasın Merve acaba Berat'ın haberi var mı burada olduğundan'' dediğinde Merve omzunu silkti.

''Yok olması da gerekmiyor hatta bu kızın bile burada olması gerekmiyor.'' dediğinde gözlerini kısarak beni süzmeye başladı bense bakışlarımı kaçırarak etrafı izlemeye koyuldum o anda telefonum çaldı. Arayana baktığımda Ali'nin olduğunu gördüm ve gülümsedim. Ayağa kalkıp salondan çıktım.

''Alo prenses '' dediğinde

''Efendim canım'' dedim. Açıkçası Ali' yi çok özlemiştim ve onunla dertleşmeye ihtiyacım vardı.

''Nerelerdesin bakalım yine evden kaçmışsın annen aradı beni nerede olduğunu öğrenmem için kadın meraktan delirmiş neler oluyor.''

''Sonra anlatacağım telefonda olmaz yarın hafta sonu gelirim sizin oraya hem bizimkileri görürüm. Anneme de arkadaşında kalacakmış dersin.''

''Bunların hesabını vereceksin. Kapatıyorum yarında bekliyorum.''

''Tamam canım öptüm.'' dedikten sonra telefonu kapadım. Arkadaşımda kalıyorum demiştim ama kalacak yerimde yoktu. Salona geri döndüğümde Merve'nin suratı kızarmıştı ve ayağa kalkmıştı. Berkay ise haddinden fazla öfkeliydi. Bana bakıp ceketini aldı ve üzerine geçirdi çantasını omzuna takıp tekrar sinirle bana döndü.

''Bu yaptıklarının bedelini ödeyeceksin kork benden'' dedikten sonra omzuma vurarak evden sinirle çıktı iki dakikada ne olmuştu şimdi. Berkay'a döndüğümde beni süzüyordu.

''Ne oldu şimdi'' dediğimde sesim sakindi.

''Mal mal konuştu haddini bildirdim, sen bakma ona '' dediğinde bende üzerime montumu giyindim.

''Umurumda değil zaten bu arada sana yaptıracağım şeyi büyük zevkle düşüneceğim hazırlıklı ol şimdi gidiyorum.'' dediğimde Berkay gülerek bana baktı.

''Bu saatte nereye eve de gitmeyeceğini biliyorum.'' dedi. Gözlerine baktığımda koyu gözleri beni esir almıştı midemdeki hareketlenmeye anlam veremesem de hızlıca kendimi dışarı attım.

''Ben kalacak yer biliyorum dert etme Soydan'' diyerek hızla evden uzaklaştım şimdi nereye gideceğimi bilmiyordum. Birden aklıma Büşra geldi ama onu da rahatsız etmek istemiyordum. Düşündüğümde başka çarem olmadığını anlayarak telefonumu çıkardım saat gece on ikiydi acaba uyuyor mudur diye düşündüm ama yine de arama tuşuna bastım. Telefon çaldı çaldı çaldı tam kapatacakken kısık ve uyuşuk bir Alo sesi duymamla küfrettim. Kesinlikle uyandırmıştım.

''Uyandırdım değil mi?''

''Boş ver hayırdır bu saatte''

''Şey biliyorum bunu istemem çok saçma ama ben sokakta kaldım ve eve gitmek istemiyorum gidecek te yerim yok.'' dediğimde Büşra kıkırdadı.

''Salak bende bir şey oldu sandım, bize gel burada kalırsın annemle babam şehir dışındalar zaten'' dediğinde mutlulukla gülümsedim şu kısa sürede Büşra gibi bir arkadaş bulduğum için çok şanslıydım.