KAYIP HAYATLAR

6.BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim. :)

Multi medya da Berkay var.

*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.

&&&

Zil çalınca sinirle yerimden kalkıp Berkay'ın yanına gittim bütün bakışlar her zamanki gibi bize dönmüştü. İçimdeki öfke çok fazlaydı, kendini bir şey sanmasından nefret ediyordum.

''Sen bu tehditlerinle beni korkutabileceğini mi sanıyorsun.'' dediğimde sesim sert çıkmıştı. Berkay, bu çıkışımı beklemiyor olduğu her halinden belliydi. Sakince ayağa kalkıp karşımda dikildi ve kaşlarını derinden çattı.

''Şu anki konuşman hiç hoşuma gitmedi, bundan sonra sana hiç iyi davranmayacağım aklına sok.'' dediğinde bende sinirle gözlerimi kapatıp açtım. Sakinleşmem gerekirken daha fazla sinirlenmek beni yıpratıyordu.

''Berkay, yeter artık benden uzak dur tamam mı başımda zaten dert çok birde seninle uğraşmayayım.'' dediğimde bu sefer sesim sakin çıkmıştı herkes Berkay'a pür dikkat bakıyordu, sanki burada sinema çeviriyorduk. Berkay, bu sözüm üzerine ukalaca güldü. Ardından bakışlarını Büşra'ya çevirdi.

''Büşra, bu kızı uyardığını düşündüm ama yanılıyorum sanırım.'' dediğinde Büşra' nın yutkunduğuna tanık oldum. Onunda bu hareketlerine anlam veremeyerek baktım. Herkes bu çocuktan neden bu kadar korkuyordu. Benim için sadece kuru bir gürültüden ibaretti.

''Berkay sakın düşündüğüm şeyi yapma'' Büşra'nın uyarır tavrı karşısında Berkay, daha da neşelendi ve sıkıca kolumu kavradı.

''Belki bu sefer benden korkar.'' dediğinde Büşra engel olmaya çalışacakken Samet onu tuttu. Herkes korku dolu bakışlarla bana bakınca endişelenmeye başlamıştım.

''Nereye götürüyorsun bırak kolumu'' dediğimde hala debeleniyordum derdi neydi bunun anlamıyordum ki benimle özellikle uğraşıyordu ve bu benim canımı sıkıyordu.

Okuldan çıktığımızda onun gücü karşısında hareket edemeyeceğimi anlayıp adımlarına ayak uydurdum. Okulun arka taraftaki ormanlığa doğru gitmeye başladığımızda bu sefer ben kaşlarımı çattım, herkes bizi takip etmeye devam ederken Berkay olduğu yerde durdu ve arkasını döndü.

''Herkes dağılsın hemen !'' diye tabiri caizse kükrediğinde herkes korku dolu gözlerle okula dönüp takip etmeyi bıraktılar. Berkay, tekrar önüne dönüp beni sürüklemeye devam etti. Kulübeden bozma bir yere geldiğimizde iğrenç koku yüzünden yüzümü buruşturup nefesimi tuttum, burası gerçekten berbat kokuyordu.

''Burada kalınca aklın başına gelir artık bana bir daha sesini yükseltmemeyi öğrenirsin.'' dediğinde başımı iki yana salladım, ben karanlıkta duramazdım hiçbir şeyden korkmazdım ama karanlık benim ölümüm demekti.

''Berkay ben ben burada duramam orası karanlık her şeyi yap ama beni oraya sokma yalvarırım.'' dediğimde sesim çok kısık çıkmıştı benim bu halimi görünce neşesi daha fazla yerine geldi. Bu kadar cani olamazdı.

''Aaa neden akşamları mahallede geziyorsun ya bana kurtulmak için sakın bahane üretme melek yüzlü şeytan'' dedikten sonra kapıyı açıp beni içeri attı. Üzerime kapıyı kilitlediğinde olduğum yerden ayaklanarak kapının önüne koştum. Kapıya vurup çığlık atıyordum ama nafileydi.

''Ne olur Berkay çıkar beni ben burada nefes alamıyorum.'' dedim. Arkamı döndüm ama içerisi zifiri karanlıktı çok fazla pis kokuyordu. En azından bir pencere ya da ışık aradım ama yoktu zaten havada kararmaya başlıyordu. Vücudum titremeye başlayınca aydınlık olduğunu düşünmek için gözlerimi kapadım kendimi ne kadar sakinleştirmeye çalışsam da nafileydi zaman geçtikçe nefesim daha da daralıyordu sanki biri kalbime hançer saplıyordu aradan tahmini yarım saat geçmesine rağmen hala ses yoktu kendi kendime konuşuyordum. Biraz bile iyi gelmiyordu artık yere çökünce kapıdan Büşra'nın sesini duyar oldum.