KAYIP HAYATLAR

5.BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim :)

*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.

&&&

Bizim her zaman geldiğimiz kafe nin önüne geldiğimizde kafe ye bakıp derince nefes aldım eski anılarım aklıma geldiğinde keşke hep o zamanlarımda kalsaydım diye içimden geçirmemek elde değildi. Ali'ye dönüp gülümsediğim de oda beni izliyordu. İkimizde aynı anda aşağıya inip girişe doğru ilerledik. İçeri girdiğimizde canlı müzikten dolayı çok kalabalık vardı. Burada her akşam canlı müzik olurdu o yüzden burayı hem sakinliğinden hem gerçekten kaliteli insanlar tercih ettiği için ikimizde severdik. Uygun bir yer bulunca oraya doğru ilerleyip oturduk. Ben etrafı dikkatle izlerken Ali beni dürttü.

''Eee fıstık anlat bakalım başka ne var ne yok.'' dediğinde Ali'ye omuz silktim. Açıkçası hayatımda yeni bir şey yoktu. Ali'den bu zamana kadar bir şey saklamamıştım ve bu saatten sonrada saklamayı düşünmüyordum.

''Ne olsun Ali işte okuldan eve evden okula başka bir değişiklik yok asıl sen bensiz ne yapıyorsun okul nasıl.'' dedim. Ben gittikten sonra ortalık kızlara kalmıştı okulda ben varken Ali ile aramdaki samimiyeti herkes kıskanırdı. Şimdi ise neler olduğunu merak ediyordum.

''Sorma Yaren, sen gidince kopya veren kimse kalmadı, azarlayıp sataşabileceğim, oltaya getirebileceğim bir sen vardın, sende yoksun okul çok sıkıcı.'' dediğinde şaşkınlıkla gözümü açıp omzuna bir tane geçirdim. Beni sinir etmeye bayılıyordu ve bu beni deli ediyordu. Her ne kadar şikayet etsem de onu özlediğim bir gerçekti.

''Çok pisliksin biliyorsun değil mi?'' dediğimde gülümsedi. Gülümsemesi gerçekten bulaşıcıydı. O gülümseyince otomatik olarak bende gülümsüyordum.

''Valla fıstık okulda süs bebeklerimiz dolaşıp okulun popülerliğini devam ettiriyorlar, bir kaç kız senin gittiğine mutlu benimle takılmanı sevmiyorlardı. Cihan hoca gitmene çok üzüldü. Onun dışında işte bizim sınıftan Yeliz, Aslı falan seni sordu selamları var bu kadar yani.'' dediğinde gülümsedim. Cihan hoca spor hocamızdı onu ayrıca çok severdim, bu yüzden bir ara spora bayağı sarmıştım ,yaşı yirmi beş olduğu için kafa yapılarımızda uyuyordu, onu bile şimdiden özlemiştim. Yeliz ve Aslı ayrılmaz ikiliydi ara sıra onlarla takılırdım onların beni sorması da içimde buruk bir gülümseme oluşturmuştu.

''Bende onları özledim ama elimden bir şey gelmez.'' dedim ve dudaklarımı büzdüm. Bu tavrım karşısında Ali birden ciddiyete büründü.

''Anlamadım sanma Yaren, başka bir şey olmuş ama sen mutluyum ayakları çekiyorsun.'' dediğinde bir kere daha gülümsedim. Ali kesinlikle beni tanıyordu, bu hallerimi anlamasına şaşırmamıştım.

''Babam aradı bana sen benim kızımsın senin için yapamayacağım şey yok diyerek saçmaladı işte ya İnanabiliyor musun yaptığı pislikten sonra beni aradı buna nasıl cüret edebiliyor. Aklım almıyor'' dediğimde yine sinirlerim tepeme çıkmıştı. Ali elini omzuma koyup sıktı.

''Yaren, bunu demek belki haddim değil ama söylemek istiyorum. Ne kadar kötü bir şey yapmış olsa da baban o senin, sana olan sevgisi tabi ki de gerçek onun sorunu annenle idi. O yüzden onula olan bağını kesme, git ona kal demiyorum tabi ki ama onu bir kalemde silme, onu da dinle.'' dediğinde aslında Ali'nin de haklı olduğunu biliyordum, olayları hiç onun ağzından dinlememiştim ama bu onun yaptıklarını kesinlikle hafifletmezdi.

''Haklı olabilirsin ama bu onun yaptıklarını hafifletmez. Her neyse kafam çok karışık bir süre düşünmek istemiyorum.'' dediğimde Ali anlayışla gülümsedi. Tam o sırada canlı müzik tekrar başladığında gitar çalan çocuk bana bakıp göz kırptı. O sırada neşem yerine geldiğinde bende gülümsedim bunu fark eden Ali sahiplenici bir şekilde beni kendine çekti. E canım arkadaşım birazcık kıskanmıştı, bu haline gülümseyip şarkıyı dinlemeye başladım. Öyle böyle derken Ali ile oldukça güzel vakit geçirmiştik, her ne kadar bizde kalmasını istesem de eve gitmesi gerektiğini söylemişti.