Mystery Girl ( THE MAZE RUNNER FANFIC) [Turkish Translation]

Chapter Twenty One-Violence, Hand Holding and Confused Hearts

        Bu hikayenin orjinal dili İngilizcedir ve bütün hakları secretninjas 'a aittir.

Chapter Twenty One-Violence, Hand Holding and Confused Hearts

Kahvaltıda zamanında yalnız başıma sıradaydım.

Hiçbir şey hissetmiyordum. Etrafımdakiler konuşuyorlardı fakat ben onları duymuyor gibiydim.

Hiçbir şey. Bütün bedenim uyuşmuş gibiydi.

Dün Sophie'den sonra, Newt'ten sonra, Veronica'dan sonra... Alby'den sonra...

Özellikle de o... öpücük. Ya da her ne olması gerekiyorsa.

"Zoe..." Veronica nefesini dışarı verdi. "Seni görmezden geldiğim için özür dilemek istiyorum."

Onu dinlemeyerek şu sıralar sıkça oturduğum gözlerden uzak, küçük masaya kendimi sürdüm.

"Zoe, sen ilk Kayran'a gittiğinde Sophie'yle takılıp durdum. Yakınlaştık. Sophie onlarla takılmak isteyince..."

Bakonumu didikledikten sonra bıraktım, iştahım kaçmıştı. "Veronica, sen hepimizin birlikte çalışabileceğini söylediğin için sizi buraya getirmeye karar verdim. Buraya geldiğiniz an beni görmezden gelmeye başladınız. Sence de kızgın olmaya hakkım yok mu?"

"Ben sadece Sophie ne istediyse onu yaptım, kendisi şuan Newt'le gayet yakın."

"Evet. Biliyorum." Dudağımı ısırdım. "Lütfen hatırlatma ve... Her neyse. Sen ne zamandan beri Sophie'nin istediklerini yapar oldun? Bu benim tanıdığım Veronica değil. Ne oldu sana?"

"K-Kimseye söyleyemem..."

"Benim senin en yakın arkadaşın olamam gerekirdi ve senin Sophie geldiğinden beri tek yaptığın beni görmezden gelmek." Nefesimi dışarı verdim. "Ama kimse burada istediğini yapamıyor bu yüzden o lanet ağzını açıp bana neler olduğunu anlatabilirsin."

"Başka bir yerde anlatırım ama burada olmaz, tamam mı?"

Claudie yanıma oturup bana çekinerek gülümsedi.

Veronica gözlerini büyütüp ikimize bakmaya başladı. "Siz ikiniz birlikte misiniz?"

"Ne-" diye başladım ama Claudie sözümü kesti.

"Olsaydık umurunda olur muydu?" Claudie masaya eğilip çenesini avcunun içine yasladı. "En son Zoe'nin yaşadığından haberiniz yoktu. Şimdi onunla samimi olmaya mı çalışıyorsunuz? Tanrım." Claudie alayla güldü.

"Aslında birlikte olsaydınız umurumda olurdu. En yakın arkadaşımın kibirli, egosuyla başa çıkmada yardıma ihtiyacı olan sinirli biriyle çıkması fikrini hiç sevmezdim." Veronica sahte bir gülümseme takınarak Claudie'yi tepeden tırnağa süzdü.

"Ah, bu acıttı," diyerek elini kalbine koydu. "Zavallı alıngan kalbimi yaraladın."

Gözlerimi devirdim. "Kes sesini, Claudie. Veronica konuşmak için geldi, seninle saçmalamak için değil."

Veronica minnetle bana baktı. "Her neyse... Çocuklar seni dışlamıyorlar. Sadece sana zaman veriyorlar. Yakında ne demek istediğimi anlarsın."

Yüzümü buruşturdum. "Bak Veronica, eğer anlamadıysan diye söylüyorum; ne dediğini anlamadım. Tek bildiğim şey onu kurtardığımdan beri beni dışlamaları. Bu tekerlekli sandalyeye bağlandığımdan beri benimle konuşmuyorlar, konuşsalar da tuhaf oluyor. Gally'nin sandalyemi tamir ettikten sonra benimle konuşacağını düşünmüştüm ama hayır! Birkaç gün sonra o da diğerleri gibi oldu."