Mystery Girl ( THE MAZE RUNNER FANFIC) [Turkish Translation]

Chapter Twenty Nine-Little Steps

Chapter Twent Nine-Little Steps

Boynuma çarpan sıcak nefeslerle uyandım. Kendi yatağımda değildim, bundan emindim.

Yanımda Newt'in uyuyan suratını görünce irkildim. Dün gece böyle uyuya kalmış olmalıyız. Karnımdan açlığımı bağıran sesler geliyordu. Sanırım dün akşam yemek yememiştim.

Olabildiğince nazik bir şekilde Newt'in kolunu sarstım. Boğazından kalın bir ses çıkarıp kaşlarını çattı.

"Newt, uyuya kalmışız. Açım. Yemeğe gitmek istiyorum." Newt dönüp yüzüstü yattı ve suratını yastığına gömdü. Uzanıp kulak memesini sıktığımda doğrulup suratıma baktı. "Bunu yapmana hiç gerek yoktu." Gözlerine düşen sarı saçlarını yukarı üfleyerek çekmeye çalıştı.

"Başka nasıl uyandırabilirdim?"

"Şu Gally'nin gizli tarifiyle yaptığı içki ve bir de öpücük?"

Eh, en azından Newt'in daha iyi hissettiğini anladım.

"Çok komik," dedim. "Her neyse, şimdi daha iyi hissettiğine göre dün neden o haldeydin anlatmak ister misin?"

"Hiç."

"Peh. Hiçmiş. Gördük hiçi."

Newt dönüp sırtını yatak başlığına yasladığında benim de yanına oturmama yardım etti. "Zoe, o küple birlikte başka bir şey de geldi."

Ne diyeceğini beklerken suratına baktım.

"Bir not vardı. Woodley'nin erkek kardeşin olduğu, Lila'nın kız kardeşin olduğu ve Claudie'nin erkek arkadaşın olduğu yazıyordu."

"Şu anda benimle dalga mı geçiyorsun, Newt?" diye sesimi yükselttiğimde yatağa tutunarak kendimi tekerlekli sandalyeme attım.

"Özür dilerim. Eğer sana söyleseydim, belki Mıntıka'ya gitmek istemezdin. Burada kalmak isterdin diye düşündüm."

"O zaman neden daha önce söylemedin! Umurumda olmazdı! Beni durdurmazdı. İnatçı olduğumu biliyorsun. Şu an aşırı kızgınım, Newt."

"Nasıl olsa gidecektin. Neden bana kızgınsın ki o zaman?"

"Çünkü daha önce söylemedin! Belki bir şeyler hatırlamama yardım edecekti. Senin hakkında onlarca hatıram var. Ama Claudie hakkında sadece bir tane. Onun bundan haberi var mı?"

"Tabii ki de biliyor," deyip kafasını eğdi. "Sen tıpçılardayken ona söyledim."

"Hatırlıyor musun? Şarkımızı senden izinsiz Minho'yla paylaştığımda ihanete uğramış gibi hissetmiştin. Şimdi ben de öyle hissediyorum. Böyle büyük bir şeyi benden sakladın. Neden, Newt?"

"Bilmiyorum. Ben sadece-"

"Dışarı çıkar mısın? Giyinmem lazım." Kendimi sakinleştirmeye çalıştım. "Benim yanımda oturma. Benimle konuşma. Bana bakma bile."

Newt önce bir şey söyleyecekmiş gibi ağzını açtı ama sonra anlayışla kafasını eğip gitti.

Ne hissedeceğimi bilmiyordum.

Kıyafetlerimi giymede her zamanki gibi zorlandıktan sonra saçlarımı taradım.

Thomas, kızıl saçlı kızın sarışın çocuğa bağırmasını ekrandan izledi. Hepsi İSYAN yüzündendi.

Bıraktıkları not başka bir testti. Kızın kafasını karıştırmak istemişlerdi. Thomas, sarışın çocuğun yüzünü ellerine gömüp banyo duvarına yaslanmasını izledi. Çocuk eline ne geliyorsa etrafa atıyordu, kenardaki cam şişeyi kırdığında elleri kanamaya başlamıştı. Sağlam bacağıyla lavaboyu tekmeledi, kenarlarına sıkıca tutundu. O kadar sıkıyordu ki elini, boğumları bembeyaz olmuştu. Thomas sadece izleyebiliyordu.