Chapter XXVII: The Androids

478 65 18
                                    

L O R A

"Yzra," mahinang bulong ko't marahang kumatok sa pinto ng kaniyang silid. Mabilis naman siyang rumesponde at pinagbuksan ako, dahilan para bumungad sa akin ang walang emosyon niyang mukha.

"Come in." Gumilid siya upang bigyan ako ng espasyo para makapasok. Ito ang unang beses na nakapasok ako sa kaniyang silid. At tulad ng aking inaasahan, tugmang-tugma sa kaniya ang ayos ng kuwarto. Misteryoso.

"Ano ba ang pag-uusapan natin at kailangan nating hintaying makatulog sina Arima at Cyllan?" takang tanong ko sa kaniya habang paupo ako sa isa sa dalawa niyang itim na bean bag chairs. She locked the door behind her.

"Some discoveries through my researches and investigations," sagot niya't umupo na rin sa isa pang bean bag chair na katapat ko. "Is your brain ready to process all the informations I'm about to tell you?"

I crossed my legs and smirked. "You're talking to a Bourbon. My brain is always ready."

"Nabasa mo na ba iyong document na binigay ko sa'yo noong nakaraan?"

"The document about the possible other race here in Dijon? Yeah, I've read that. Anong mayroon do'n?" pagbabalik ko ng tanong ko sa kaniya. Bahagya siyang napailing.

"No, they aren't some new race. They're not even humans. They're androids." Ilang beses akong napakurap dahil sa pagkabigla.

"Androids? You mean robots with human appearance? You've got to be kidding me!" hindi makapaniwalang kumento ko. Napabuntong-hininga na lang siya.

"I already have a suspicion in the beginning. I didn't write it in the document for I was still unsure. It took me long enough to confirm because of their weird structure. They're not that mechanical as I expected," pagpapaliwanag niya na lalo lang nagpakunot sa aking noo.

"And what do you mean by that?"

"They're made of biocomponents and synthetic organs. Mula labas hanggang loob, mapagkakamalan mo talaga silang tao."

"But they conduct electricity, Yzra. How can you mistakenly identified them as humans?" dismayadong tanong ko. Yzra and I almost have the same intelligence. Hindi ko inaasahang nagkamali siya ng analysis sa research na ito. Napakibit-balikat na lang siya.

"Well, there are humans with superstrength eating other humans out there. Is it really impossible to have humans that can conduct electricity inside their body?"

"Fine. Then how are you able to confirm that they're androids?" Tumayo siya't nagtungo sa isa sa mga bookshelf. Mula doon ay kinuha niya ang isang box na kasing laki at lapad lang ng libro. Muli siyang bumalik sa puwesto niya kanina at binuksan sa harapan ko ang kahon.

"Is that a microchip?"

"What else?" sagot niya't inabot sa akin ang ziplock bag na naglalaman ng microchip. Kinuha ko naman ito at pinagmasdang maigi. "Fresh from that guy's synthetic brain."

"Akala ko ba iniwan mo iyong ulo sa headquarters?"

"I did."

"Huwag mong sabihing lumabas ka ng Medallion at bumalik sa headquarters para lang sa microchip na ito? Maigi at hindi ka nahuli ni tito na nandoon," saad ko. Bahagya siyang umiling.

"Eden did the work for me. After all, he has access to my laboratory," aniya kaya napatango-tango na lang ako.

"When did you met him?" takang tanong ko. Eden might not be from our household, but I like him. Noong bata pa ako, siya ang laging nag-aasikaso sa akin sa tuwing bumibisita ako sa Alvarez. Silang dalawa rin ni Yzra ang nakikinig sa akin sa tuwing may naiisip ako na bagong imbensyon.

"We didn't meet. Iniwan niya 'yan sa kuwarto ko noong pumunta siya rito kasama sina dad." Sumeryoso ang aking mukha dahil sa ideyang pumasok sa aking isipan.

"Tell me you did not plan the SEDRIMO incident just to make your dad come here with him."

"You're being ridiculous right now. Wala akong kinalaman sa SEDRIMO incident." Kung tumatawa lang siya, malamang ay kanina ko pa narinig ang kaniyang mga halakhak. She can't blame me though. It's our golden rule: DO NOT TRUST ANYONE.

"Natatandaan ko noong sinabi mo sa akin na posibleng hindi avarie o mafia ang nag-hack sa system ng SEDRIMO noong nasa club tayo. And maybe that's what really happened."

"Another machine hacked my machine. The androids possibly did it."

Binigyan niya ako ng isang tango at humalukipkip. "You seem to know what to do next."

"You should've told me sooner. We could have traced the android that hacked SEDRIMO's system." Napahawak na lang ako sa aking sentido. Muli niya akong kinibitan ng balikat.

"It's better late than never."

"Alam nga natin kung sino ang posibleng may kagagawan pero paano tayo mag-iimbestiga? We don't have any leads on their whereabouts." Napabuntong-hininga ako. Pinagdaop ko ang aking mga kamay at pinatong sa tutok nito ang aking noo. You need to think, Lora.

Ang mga android na ito ay hindi basta-basta. Hindi na nga sila makaramdam ng sakit, may mga abilidad pa sila na maaaring lagpas sa mga kakayahan naming mga mafia. Kailangan naming malaman sa lalong madaling panahon kung anong motibo nila sa pag-atake sa amin dahil sa sitwasyon ngayon, sila ang pinakamalala naming kalaban.

Napaangat ako ng aking ulo nang mapansin kong nakatayo sa aking harapan si Yzra. Winagayway niya sa harap ng aking mukha ang isang folder. Napairap na lang ako sa pagkairita.

"Ano na naman 'to?" inis na tanong ko't kinuha ang folder mula sa kaniya. Bumalik siya sa kaniyang inuupuan.

"See for yourself. When did I ever approach you with an empty hand?"

Binuksan ko ang folder at nakita ang mga papeles na nilalaman nito: informations about a bar called 'The Crest' and some of its regular customers. Nanlaki ang aking mata nang mapagtanto ko kung sino ang mga ito.

"They're androids?"

"We still need to confirm that."

"Si Eden din ba ang nagbigay sa'yo ng impormasyon?" tanong ko sa kaniya at sinimulang basahin nang mas maigi ang bawat impormasyon.

"No, I got it from Loris." Bahagya akong natigilan dahil sa naging sagot niya.

"From Loris Saiz? How?"

"I'll tell you some other time."

"You better. I'll go ahead and make a report to the headquarters. After they granted us a permission to investigate, we can start working on this case," paalam ko't tumayo na habang nakaipit naman sa aking kili-kili ang mga papeles na binigay niya sa akin.

"No, don't tell them. Mas maraming makakaalam, mas magiging imposibleng mahuli natin ang salarin," pagsalungat niya sa akin.

"Kung ganoon, tayong dalawa lang ang nais mong mag-imbestiga sa kasong ito?"

"Can we trust Marquess Riel?"

-

Happy New Year, everyone! Thank you for making my 2019 filled with happy memories. All the love and support I have received, I wish I can thank you enough for those. Let's make this year prosperous. Again, Happy New Year!

And if you please, don't be shy and leave some comments about your reaction and thoughts for every update. Your comments keep me going. I'd be happy to read every word from you, my dear shards.

Again, thank you for reading and enjoying Frontier Horizon. If you have any ideas/requests regarding special chapters, let it be heard through comments.

Frontier HorizonTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang