Buldum Seni

2.Sezon-3.Bölüm

Medhat'le doktorun muayenesinde oturmuş bundan sonraki süreçte olacaklarla ilgili bilgi alıyorduk.Daha doğrusu Medhat alıyordu bense sadece onu izlerken düşünüyordum.Çok mutluydu, öyle dikkatli dinliyordu ki doktoru.Anlamıyordum beni bu kadar umursamayan adam gelmiş burda benim bebeğimi umursuyordu.''Benim bebeğim'' insana ne kadar değişik bir değiş hissettiriyordu kendine.Gerçekten Medhat'in dediği gibi iyi bir anne olabilecek miydim? Hala bu soru beynimi kemiriyordu.Ben bu sorular içerisindeyken meğersem doktorla vedalaşıp ordan ayrılmış arabaya binmişiz bile.Düşüncelere kendimi o kadar kaptırmışım ki bunu bile fark etmemişim.

''Okulu bırakmanı istiyorum.'' diyen sesle irkildim. Sinirli bir şekilde ''Anlamadım?'' Sert ve kendinden emin bir şekilde cevap verdi ''Okulu bırakmanı istiyorum.'' Bir an kan beynime sıçradı ''Ne sıfatla bunu istiyorsun sen? Okulu falan bırakmayacağım.'' Aniden bana döndü ''Karnındaki bebeğinin babası sıfatıyla.Dersler sınavlar derken yorulacaksın stres yapacaksın ve bu bebeğe yansıyacak.Bunu istemiyorum.'' dedi. ''Sen babasıysan ben de annesiyim.Hem okula gidip hem de bu bebeğe baka...'' Durdum.Devamını getiremedim.Sadece başımı önüme eğdim. O ise sinirli bir şekilde ''Daha kendinden emin bile değilsin.Bu bebeğe anne olup olmayacağını bilmiyorsun çünkü daha kendin çocuksun Zehra.'' dedi.''Durdur arabayı.'' dedim sakince. ''Ne?'' diye bağırdı. Çığlık attım ''Durdur şu arabayı.'' Hemen müsait bir yer bulup arabayı deniz kenarı çekti.Hızla inip yürümeye başladım.

Yürürken gözlerimden yanaklarıma inen sıcacık yaşları hissedebiliyordum. Medhat arkamdan koşarak bana yetişti.Beni kendine çekti ve ''Bana bak Zehra!'' dedi. Bakmamakta inat ediyordum. ''Bana bak diyorum sana!'' dediğinde öfkeyle ona baktım.Bakışlarım biraz afallamasına sebep olmuştu. ''Bu bebeği ben istemedim! Benim önümde başka planlar var ve bu bebeğin onları engellemesine izin vermek istemiyorum!Hazır olmadığımın farkındayım ama bana daha 1 saat önce yapabileceğimi söyleyip cesaretlendiren sendin!Anlamıyorum! Sen beni nikah masasında bırakıp siktir olup giden bir adamsın benim bebeğimi neden önemseyesin ki!Ona ne kadar değer verebilirsin ki!'' diye bağırdım.Gözlerimin içine bakarken sakince ''Ona ne kadar değer verdiğimi tahmin bile edemezsin...'' dedi. Bağırmaya devam ettim ''Edemem tabi ki! Ya sen benim kocamla bile değilsin geçmiş karşıma okula gitmeyeceksin diyorsun!Kimsin sen ya!Senin bu bebek üzerinde de benim üzerimde de hukuken bir yetkin yok!''Dediklerimin onu yaraladığını hissedebiliyordum.Sanki gerçekleri bir tokat gibi suratına savurmuştum. Sakince beni bıraktı.''Haklısın.'' dedi. Başını yere eğdiği bu dediğini duymak zor olmuştu.Yüzüme baktı ''Özür dilerim.'' diye fısıldadı.Bense sadece ona öfkeli gözlerle bakıyordum.Birkaç dakika öyle durduk.Bir banka oturup başını ellerinin arasına aldı.Bense arkamı dönüp bir taksi çevirmek üzere ana yola doğru yürümeye başladım.

...

''Demek aldırmadın.Biliyordum.'' dedi Taylor neşeli bir şekilde.Gözlerimi çevirdim ''Kına yakarsın artık.'' dedim. Anlamamış şekilde baktı ''Kına?'' dedi.Derin bir nefes aldım ''Unut gitsin.'' dedim ve Taylor'ın bana ayırmış olduğu odaya gidip kendimi yatağa attım. Medhat kafamı o kadar karıştırıyordu ki .Nerede ne zaman ne yapacağı belli olmuyordu.Bu bebeğe değer veriyordu.Onu seviyordu bunu karnıma dokunduğunda hissettim.Ama...Ama beni sevmiyordu.Bu bebeği kıskanmama sebep oldu.Şu an sırf bu bebek için yanımdaydı.Benim için değil.Sanki ben onu değil o beni terk etmiş gibiydi.Gerçi o düğünde beni bıraktığında zaten çoktan terk etmemiş miydi? Acaba bunun için pişman mıydı? Yani beni bıraktığı için.

Ben bunları düşündüğüm sırada telefonum çaldı.Ekrandaki isim Medhat'ten başkası değildi.Açıp açmamak konusunda kararsız kaldım.En sonunda açmamaya karar verdim telefonun sesini kısıp yatağın diğer ucuna attığımda ''Bu hoş bir hareket değildi.'' diyen sese baktım ''Medhat?'' gülümsedi yanıma gelirken bende yattığım yerde doğruldum yanıma oturdu.''Senin burada ne işin var?'' diye sordum.''Seni görmek istedim.Yanımdan iyi halde ayrılmamıştın.'' dedi. ''Bunun için buraya gelmene gerek yoktu arayabilirdin.'' dedim hemen. Güldü ''Arasaydım ne olacağını biraz önce gördüm.'' dedi.Bir şey diyemedim.