Buldum Seni

Part-47

Sakineden tavsiye: Bölümü şarkıyla beraber okursanız bayağı bir iyi oluyor özellikle sonlara doğru.Şimdiden teşekkürler keyifli okumalar :)

Odadaydık ve yalnız değildik.Bir başımda Medhat varken diğer başımda da Walter vardı ve diğer yanında tanımadığım bir adam.Kafamı Medhat'e çevirdim.Gözleri o kadar buğuluydu ki öfkeden mi yoksa şefkatten mi böyleydi anlamadım.Elleri çenesinde gözleri bana kitlenmişti.Walter'ın konuşmasıyla gözlerimi ona çevirdim ''Kendini nasıl hissediyorsun?'' Sesim boğazımdan güçlükle çıkarken cevap verdim ''Yorgunum.'' Walter gözlüklerinin üzerinden Medhat'e bakarken imalı konuştu ''Yorgun olman gayet normal.Şanslıyız ki atağın fazla nüksetmeden müdahele edebildik yoksa sonuçları iyi olmazdı.'' Medhat ölümcül bakışlarını Walter'a çevirdi.Walter inatla bu bakışlara karşılık verdi.Daha sonra Medhat yerinden kalkıp tavırlı bir şekilde odadan çıktı.Medhat'in odadan çıkmasıyla birlikle Walter sevecen bakışlarını bana çevirip konuşmaya devam etti.Yanındaki adamı tanıtırken ''Zehracım bu Bay Richard.Senin psikiyatrisin.'' Yanında oturan adama baktım.Sevecen bir şekilde elimi uzattım ''Memnun oldum Bay Richard.'' Bay Richar uzattığım elimi dostça sıkıp ''Bende öyle Zehra.'' Walter ayağı kalktı ''Ben sizi yalnız bırakayım.'' dedi ve odadan çıktı.Bay Richard yanı başıma oturup konuşmaya başladı ''Umarım daha iyisindir.Canın acıyor mu?'' Diye sordu bandajlı başımı göstererek.Elimle bandajı şöyle bir yokladım ''Evet biraz.'' diye karşılık verdim.Kendinden emin bir ses tonuyla ''Ben artık senin psikiyatristinim.Bana her şey tüm çıplaıklığıyla anlatabilirsin Zehra.'' Derin bir nefes aldım ''Anlatmak istediğim bir şey yok.'' Bana iyice yaklaştı ''Bana güvenebilirsin.Söylediğin herşey benimle beraber mezara gideceğine dair sana yemin edebilirim.Sorunun her neyse bunu seninle beraber çözmek için buradayım.'' Gözlerimi kaçırdım ''Aslında Bay Richard ben çok yorgunum.Şuan konuşmak istemiyorum.Zaten konuşacak bir şey de yok.'' Bay Richard tek bir kaşını kaldırdı ve ayağı kalktı ''Pekala.Şimdilik dinlen fakat bundan sonra her gün seni görmeye geleceğim.'' Elini uzattı ''Tekrar tanıştığıma memnun oldum.Ne zaman istersen burdayım.Hoşçakal.'' Gülümseyip ''Teşekkürler Bay Richard.'' dedim ve o da odadan çıktı.

Aradan birkaç dakika geçtikten sonra Walter odaya geldi ve yara olan alnıma pansuman yapmaya başladı.Beni güldürmek moralimi düzeltmek için saçma şeyler anlatmaya başladı.Mesela doktor olmaya nasıl karar verdiğini, staj hatıralarını.Anlattıkları gerçekten ilginç ve komik şeylerdi.Walter gerçekten iyi bir adamdı ve herşeyin farkındaydı.Diğer herkes gibi...Bayan Wilson ve Derek gibi.O da Medhat'in bana olan tavırlarının farkındaydı.Bana olan vahşiliğinin, acımazsızlığının.Ama ona kimse karşı gelemiyordu.Herkes ondan korkuyordu.Onun öfkesi cehennem zebanisini bile önünde diz çöktürecek türdendi.Herkes sadece bana acıyordu.Bana yardım etmeye çalışıyorlardı ama bunun benim için bir faydası olmuyordu.

Bu sırada Medhat kapıda viski bardağıyla belirdi.Bir süre bize baktıktan sonra yanımıza geldi.Ben sesimi çıkarmazken Walter ona ''Lütfen Zehra'nın yanında içki içme.'' Medhat delici bakışlarını Walter'a çevirirken cevap verdi ''Bir şey olmaz sen işini yap.'' Walter ona diklendi ''İşimi yaptığım için sana bunu söylüyorum.Onun yanında böyle sarhoş vaziyette dolaşma.'' Medhat'in sinir kat sayılarının giderek yükseldiğini hissedebiliyordum.Gözleri alev almaya başlamıştı.Ona dişlerinin arasından cevap verdi ''Bizim özel hayatımız seni ilgilendirmez!Haddini aşma!'' Walter ayağı kalktı.Yine gerilmiştim.Tanrım lütfen bitsin artık şu işkence dakikalar.Ortamı sakinleştirmek için Walter'a döndüm ''Walter ilgin için çok teşekkür ederim.Lütfen üzerine gitme sinirli.'' Medhat Walter'a bağırdı ''Vaov herkes birden Zehra'yı ne kadar da düşünür oldu böyle.Benden korumalar falan.Herkes kendi işine baksın!O benim!'' İstemesem de sırf ortam sakinleşsin diye doğrulup Medhat'in elini sıkıca tuttum.Elini tutmamla sakinleşmesini hissettim.Şefkat dolu bakışları ellerimden gözlerime doğru kaydığında masumca konuştum ''Medhat lütfen sevgilim.Dinlenmeye ihityacım var sakin olur musun?'' Tutuğu elimi iki elinin arasına aldı ve yanıma oturdu.Bu sırada ayakta olan Walter'a ''İşin bittiyse gidebilirsin'' dedi katı bir şekilde.Walter bana ''Kendine dikkat et Zehra yine geleceğim.'' derken bende ona gülümsedim.Ve odada Medhat'le yalnız kaldım.

Medhat ellerinin arasına aldığı elimi dudaklarına götürüp alkolden boğulmuş nefesiyle yumuşacık öptü.Korkuyla arkama yaslandım.Dudakları elimdeyken konuşmaya başladı ''Dün gece yine korkuttuğun gecelerden biriydi tatlım.'' Sesindeki bu ölümcül sakinlik kaslarımı geriyordu.Devam etti ''Düşer düşmez atak geçirmen...Hoş olmadı Zehra.Daha çok başındayız sevgilim.Sana daha hiçbir şey yapmadım.Yapmayacağımın da garantisini veremem.Dayanıklı olsan iyi edersin.'' Bedenim korkuyla titrerken elimi dudaklarından çekip hafifçe okşamaya başladı.Sonra yüzünü şakakğıma dayayıp hafifçe öpmeye başladı.Boynuma doğru yol izlerken durdu sonra kulağıma o ölümcül ses tonuyla fısıldadı ''Benden korkuyor musun sevgilim?'' Tüm bedenimi amansız bir titreme alırken alnımda biriken ter ve boğazımdaki yumru bir türlü çözülmüyordu.Git gide ellerimi daha da sıkı tutmaya başladı ve öncekinde daha yüksek genizden gelen sesiyle tekrar konuştu ''Benden korkuyor musun Zehra?'' Geriye doğru iyice sindim.Üzerime gelirken elimi daha çok sıkıyordu.Göz yaşlarım gözlerimde birikmiş akmak üzereydi.Korku tüm bedenimi sarıp sarmalamıştı.Medhat iyi değildi sarhoş ve baygın gözlerine zorlukla baktım.Bana her an her şeyi yapabilecek ökfkeye sahipti.Derin nefesler alıp vermeye başladım.

Kendi kendine histerikçe kıkırdadı alnı sol şakağıma dayalıydı.Kalbim gümbür gümbür atıyordu.Deli gibi korkuyordum.Kıkırdamasını zorlukla durdurup alaycı bir sesle konuştu ''Evet bebeğim biliyorum korkuyorsun.'' Gözlerimin içine baktı.Gözleri sanki o gözler değildi.Sanki bana o kadar yabancıydı ki. ''Şii ağlama bitanem.Sen sabrımı bugüne kadar fazla zorladın aşkım.Ama bak ne oldu?Sabrım taştı.Aaa bak hala ağlıyorsun ama.Ağlama ama kork benden.Çünkü sana öyle şeyler yapacağım ki buna kimse engel olamıycak.Benimsin.Çünkü neden biliyor musun?''Durdu kulağıma iyice fısıldadı ''Ben buldum seni!''

Merhabalar :) Umarım beğenmişsinizdir.Yorumlarınızı bekliyorum.Okuyan voteleyen yorum yapan herkese çok teşekkürler.Sizleri seviyorum :))