Buldum Seni

Part-31

Medhat'in öfkeyle haykıran sesini duydum:

-''Seni piç kurusu onu öldürecektin!''

Gözlerimi açtım.Yerde yatıyordum.Medhat tam karşımda Parker'a yumruklar savuruyordu.En son kurşun sesi duymuştum.Medhat'te bir şey yoktu.Beni vurup vurmadığını anlamak için vücudumdaki acıyı yokladım.Evet bulmuştum.Omzumda yakıcı bir acı vardı.Acıyla inledim.Medhat, Parker'ı bıraktı ve bana döndü.Omzuma baktı.Sağ omzuma gözlerindeki alev dahada arttı, yüzünün acıdan buruştuğunu gördüm:

-''Ben ıskaladı sanmıştım.''

Gözlerime baktı ve gözlerini kapadı.Ve hiç beklenmedik bir anda ayağı kalkıp Derek'in elinde tuttuğu tabancayı aldı ve gözlerimin önünde yerde yatan Parker'a defalarca ateş açtı.Her silah sesinde delice irkiliyordum.Parker'ın göğsü kanlar içindeydi Medhat onun göğsünden vurulmadık tek bir nokta bile bırakmadı.Çılgına dönmüştü.Hala deli gibi ateş ediyordu hemde Parker'ın ölmüş olduğunu anladığı halde.Daha fazla dayanadım ağlıyordum.Zorlukla yattığım yerden kalkıp oturdum.Haykırarak:

-''Medhat! O öldü artık!''

Koyu, derin gözleri bana çevrildi.Silahı yere atıp yanıma geldi.Kucağına aldı.Hiçbir şey söylemiyordu.Odadan çıkarken Derek'e:

-''Kaldırın şu leşi ve benim bilmediğim bir yere atın.Eğer bilirsem tekrar ateş açarım.''

Başımı kalbinin tam üzerine yaslamıştım.Duyabiliyordum kalbinin hızla atışını hissedebiliyordum.Beni sonunda kurtarmıştı.Demek bana değer veriyordu.O zaman niye bu kadar bekledi?Neden telefonda benimle öyle konuştu?Olsun bunların hiçbir önemi yoktu.Beni kurtarmıştı.

Arabaya bindik.İkimizde ağzımızı bir kez bile açmadık.Telefonunu aldı birisini aradı.Bir şeyler söyleyip kapadı.Eve geldiğimizde beni odaya çıkardı.Omzumda küçük sıyrık vardı biraz sızlıyordu.Yatağa oturttu hemen arkamızdan odaya biri girdi.Bedenim korkuyla kasıldı.Gözlerimi Medhat'e çevirdim.Bana baktı.Elimi tuttu:

-''Korkmana gerek yok Walter bizdendi.''

Gözlerimi Medhat'ten adama çevirdim.Bana güven verici bir şekilde baktı.Walter konuştu:

-''Korkmana gerek yok tatlım.''

Kaşlarımı çattım:

-''Neden beni kurtarmadın o zaman?''

Yanıma geldi oturdu.Çantasından birkaç alet alıp yaramı temizlemeye başladı:

-''Seni kurtaracaktım.Planımız öyleydi fakat sonra benden şüphelendiler.''

Tek kaşımı kaldırıp Medhat'e baktım.Bana güven verircesine kafasını salladı.Hiçbirimiz tek bir kelime dahi etmiyorduk.Oda da bazen canımın yanmasıyla sessizce iç çekişlerim oluyordu ve Medhat elimi tutuyordu.

Walter işini bitirip gitti.Medhat'le odada yalnız kalmıştık.Yanıma oturdu " Daha iyi misin?" Oturduğum yatakta yattım ve tavana bakarak "Kafamda o kadar soru var ki?" Yanıma yattı o da aynı pozisyonda "Seni böyle bir şeye nasıl bulaştırdım bilmiyorum.Ben özür dilerim."

"Bunun bir önemi yok Medhat.Bu adamlar beni neden kaçırdı? Sen neden bana beni kurtaramacağını söyleyip daha sonra aniden kurtardın ve o adamı öldürdün? Neden kendin beni kurtarmak yerine Doktor Walter'ı yolladın?"

Derin bir iç çekti

"Bebeğim biliyorum bu çok karmaşık.Sana olanları baştan anlatacağım.Hani seninle bir ihale hakkında konuşmuştuk birkaç hafta önce adam değerinden çok yüksek miktarda para vermişti boşu boşuna, işte o adam Dimitri'ydi.Zararının tümünü benden istedi, bende vermeyince şirkette biraz tartıştık.Daha sonra beni takip ettirmeye başlamış ve şirkete köstebekler koymuş.Düşünebiliyor musun kendi adamlarını ben yanıma kadar sokmuş.Benim en zayıf noktamı bulup benden intikam almak istemiş.İlk önce bunun işim olduğunu düşünüp aynı taktiği başka kişilerle bana uygulamaya çalıştı ama ben kanmadım.Beni takip ettirdiğinde ise en zayıf noktamı bulmuş...''