Buldum Seni

Part-22

Gözlerimi araladığımda Medhat'in yatağında çıplak olduğumu farkettim.Dün geceyi hatırladım.Sanki herşey bir rüyaymış gibi geldi ama sonra kasıklarımdan bacaklarıma inen ağrı rüya değil gerçek olduğunu bir kez daha kanıtladı.Arkama mutlu bir şekilde döndüğümde Medhat'in yatakta olmadığını fark ettim.Ama ben ilk sabahı böyle hayal etmemiştim ki.Ben uyandığımda o beni izliyor olacaktı.Güzel sözler söyleyecekti.Öpecekti belki tekrar yapacaktık vs vs.Neredeydi acaba?Banyoda mı diye düşünüp ses var mı diye yokladım ama ses yoktu.Baş ucumdaki saate baktığımda 14.38'i gösterdiğini gördüm.Resmen ölüm uykusuna yatmıştım.Üzerimde hala kırgınlık vardı yataktan kalkmak istemiyordum.Yataktan kalkarken çarşaftaki kurumuş kahverengine dönmüş kanı gördüm.Utandığımı hissettim.Hemen çarşafı yastık ve örtüleri Medhat'in odasındaki bir selaya attım.Oda da çırıl çıplaktım Medhat'in odasında hiç kıyafetim yoktu.Evin içind dün akşam ki abiye kıyafeti giyemiyeceğime göre giyinme odasına gidip Medhat'in mavi beyaz düz çizgileri olan polo gömleğini giydim.Altına Calvin Klein beyaz bir boxerı geçirdikten sonra odadan tam çıkıyordum ki boy aynasındaki yansımamı gördüm.Sanki dün ki Zehrayla alakam yoktu.Uyumaktan gözlerim şişmişti.Hani derler ya ilkinden sonra cildin parlar kendini güzel hissedersen ama bana kalsa cildim solgun ve yorgun görünüyordu kendimi güzel falanda hissetmiyordum.Bir şey hissediyordum ama bu farklı bir histi.Anlatılamayacak kadar farklı bir his.yumuşacık saçlarımı elimle düzeltip aşağı indim.Medhat mutfakta değilse diğer seçenek çalışma odasıydı.Odaya gittiğimde kütüphaneye açılan kapının açık olduğunu gördüm.Devasa camın önündeki puflara yayılmış ciddi bir yüz ifadesiyle elindeki dosyayı inceleyen sahibimi gördüm.Sessiz ürkek biraz utangaç adımlarla ona yaklaştım beni fark edince kafasını kaldırdı elinde dosyayı yandaki pufa koyup ciddi ciddi bana baktı.Elini uzatıp beni kucağında ona yüzüm dönecek şekilde oturttu.Yİne derinden bakıyordu.Ciddiydi büyük bir ilgiyle yüzümü inceliyordu.Yüzümün alev aldığını hissettim.Ellerini yüzüme düşen saçlarımda gezdirdi geriye attı.Yüzünü saçlarımın arasına gömüp kokumu içine çekti ve:

-''Neden bu kadar geç uyandın?'' gözlerimi kaçırıp ona bakmamaya özen gösterdim.

-''Bilmem yorgundum sanırım.''

-''Nasıl hissediyorsun?''

-''İyiyim.'' Yüzünü saçlarımdan ayırıp yüzüme dayadı.Burnunu burnuma sürterek:

-''Benimsin.'' Fısıldadım:

-''Seninim.''

-''Pişman mısın?'' Birden gözlerimi açıp yüzümü geri çektim gözlerine kocaman bakıp:

-''Hayır.Ben çok mutluyum.'' Ellerini yüzümde gezdirdi:

-''Hep böyle güzel miydin?'' Cevap veremedim.Gülümsedi:

-''Bende çok mutluyum.Seni asla pişman etmeyeceğim.'' Saçlarımdan öptüm.Sonra beni ters çevirip sırtımı göğsüne yaslamamı sağladı.Güçlü kollarıyla sardı ve yan pufdaki dosyayı alıp okumaya devam etti.Sessizce anın keyfini çıkardım.Bir kaç dakika sonra:

-''Medhat ?''

-''Efendim.''

-''Biraz daha böyle durursak uyuyacağım.''

-''Zehra ne kadar çok uyuyorsun farkında mısın?''

-''Evet.''Ayağı kalktım:

-''Sen devam et benim biraz işim var.''

-''Ne işi?''

-''Daha banyo olmadım mesela.''

-''Sana yardım etmekten büyük zevk duyarım.''Gülümsedim.

-''Sen nasıl istersen.'' 

Evde her zaman dolaştığımız Medhat'in kolu omzumda benim elim onun belinde ve ellerimizi tutmuş halde yine merdivenleri çıktık.Odama doğru yönelirken Medhat:

-''Nereye prenses?''

-''Odama.''

-''Orası artık senin odan değil.''

-''Anlamadım.''

-''Odamız yukarıda.''

-''Bundan sonra aynı odada mı kalıcaz?''

-''Bir itirazın var mı?''

-''Hayır ama neden daha önce bunu yapmadın.''

-''Rahatsız olursun diye düşündüm.''

-''Saçmalama zaten bir orada bir orada uyuyorduk.''

-''Tamam Zehra uzatma.'' yüzüne baktım gayet ciddiydi.

-''O zaman eşyalarımı alıyım.''

-''Eşyaların yukarı taşınalı 3 dakika oldu.''

-''Bunu ben yapmak isterdim.''

-''O zaman tekrar dağıtır yerleştirirsin Zehra gereksiz şeyleri sorun haline getirme.''

Yüzümü astım ve kolunun altından çıktım:

-''Sanırım ben yalnız banyoya girmek istiyorum.''

-''Yine başladın çocukluklara.''Bunu derken kollarını birleştirmiş merdiven tırabzanlarına yaslanmıştı.Alınmıştım.Dolan gözlerime hakim olamadım.Yüzüne kızgın bir şekilde baktım o ise:

-''Sen artık bir kadınsın Zehra artık buna göre davranmaya başla.''Boğazıma bir yumru oturdu ve bu canımı acıttı.

-''Ben sadece kendi eşyalarımı kendin yerleştirmek istemiştim.Ters cevaplar vermen gerekmezdi.''Sesim incecik çıkmıştı.Gözlerini çevirip:

-''Tamam Zehra eşyalarını tekrar alt kata taşırlar sonra sen tekrar istediğin gibi yerleştirirsin.Sen yeter ki ikide bir çocuk gibi mızmızlık edip zırlama.'' sonra merdivenlerden aşağı indi.Ben ise uzun krem rengi koridorda öylece kalakalmıştım.Neden bu kadar sertti bu kadar kötü olmak zorundaydı? Neden hemen birden değişti?Yoksa ben pişman olacağım bir şey mi yapmıştım?