Cancer| L.S

2.

Ik word wakker en hoor wazig mijn naam door mijn hoofd denderen. Ik doe mijn ogen volledig open en zie mijn ouders als een waas voor mijn ogen mij aankijken. 'Mam?' Vraag ik met een schorre stem. Ze knikt en strijkt met haar hand over mijn hoofd. Ik probeer rechtop te gaan zitten maar mijn vader duwt me zachtjes terug. 'Je moet blijven liggen van de dokter jongen' zegt hij. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik. 'Ze hebben een sneetje in je borst gemaakt waar een slang aan vastzit. Hierdoor krijg je medicijnen toegediend. Het kan zijn dat je een beetje misselijk bent' zegt mijn moeder. Als ik mijn hoofd ophef voel ik inderdaad een misselijk gevoel opkomen. Ik leg mijn hoofd weer neer op het kussen en het gevoel daalt een klein beetje. 'Zijn jullie al die tijd bij me gebleven?' Vraag ik. 'Tuurlijk, we laten je niet alleen'. Ik glimlach en sluit mijn ogen. 'Die jongen die bij je op de kamer ligt is trouwens erg aardig' zegt mijn vader. In een reflex schieten mijn ogen open. 'Hebben jullie met hem gepraat?' Vraag ik. Ze knikken. 'Toen je net lag te slapen kwam hij de kamer binnen'. 'Heeft hij ook gezien.. Nou ja.. Hoe ik lag te slapen?' Vraag ik. 'Ja, hij zei dat je er nog best goed uitzag voor wie zijn eerste kuur krijgt' zegt mijn moeder. Ik sla mijn handen voor mijn ogen. 'Wat is er lieverd?'. 'Ik schaam me kapot mam.. Het is toch schamend als een jongen als hij me ziet slapen?' Vraag ik. 'Hoe bedoel je een jongen als hij?' Vraagt mijn vader. 'Nou iemand die.. Die.. Zo leuk is' zeg ik. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Ik moest het wel zeggen. Anders gaan ze misschien denken dat ik hem raar vind. Mijn ouders weten beide dat ik op jongens val en ze hebben er geen problemen mee. 'Vind je hem leuk Louis?' Vraagt mijn moeder blij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet mam.. Hij heeft iets wat me aanspreekt' zeg ik. 'Oh wat leuk Lou!' Roept ze. 'Wat is leuk?' Hoor ik iemand zeggen achter ons.

Harry staat achter ons met zijn grijze beanie op en een infuus waarmee hij loopt. Bij hem is er ook een slangetje in zijn borst gestoken. 'Oh niks hoor, schat zullen wij anders even koffie halen?' Zegt mijn moeder in 1 adem. 'Maar ik heb helemaal geen dorst' zegt hij waarna hij een stomp tegen zijn schouder krijgt. Even kijkt hij boos maar dan lijkt hij het te snappen. 'Oh bij nader in zien, doe toch maar wel' zegt hij. Mijn moeder geeft me een snelle knipoog waarna ze de kamer verlaten. Harry gaat op de rand van mijn bed zitten met het infuus naast zich. Het is een soort paal met wieltjes eronder met een zak eraan vast. Daarin zitten de medicijnen die telkens weer worden toegevoegd. 'Begint de misselijkheid al?' Vraagt Harry. 'Alleen als in rechtop ga zitten' zeg ik. 'Doe maar, je zal zien dat je alleen de neiging hebt om te kotsen maar er komt niks' zegt Harry. Ik kijk hem aarzelend aan. 'Toe vertrouw me nou maar' zegt hij. Hij steekt zijn hand uit. Ik pak hem en hij trekt me overeind. Meteen begint mijn hoofd te duizelen en voel ik me niet goed. Ik maak al kokhalsneigingen. Harry pakt een teiltje die naast het bed staat en zet die op mijn schoot. 'Voor alle zekerheid' zegt hij. Maar zoals hij gezegd heeft komt er niks. Hij streelt mijn rug met zijn hand en gaat af en toe omhoog om door mijn haar te woelen. Na een tijdje komt de kleur weer terug op mijn gezicht en haalt Harry het teiltje weg. 'Gaat het Louis?'. 'Ja, dankje' zeg ik. Hij woelt nogmaals door mijn haren en geeft me een knipoog. 'De eerste kuur is altijd het zwaarst, ik ben net begonnen aan een nieuwe' zegt hij. Ik kijk hem aan in zijn ogen en ik heb plots een raar gevoel in mijn onderbuik. Iets wat mij intens gelukkig maakt. Wat gek.. Dat heb ik nog nooit gevoeld. 'Wat is er?' Vraagt Harry. 'Wat zou er moeten zijn?'. 'Niks.. Behalve dat je nogal dromerig keek' zegt hij. Ik voel hoe ik onbewust begin te blozen. 'Ik vind het leuk als je bloost' zegt hij met als gevolg dat ik nog roder word. Ik zie hoe zijn hoofd dichterbij de mijne komt. Als ik mijn hoofd ophef is zijn gezicht enkele centimeters van de mijne verwijderd. zijn ogen staren onherroepelijk in de mijne en ik voel zijn warme ademhaling. Dan horen we stemmen op de gangen en zit Harry weer recht. 'Jongens het avondbezoekuur is voorbij en jullie moeten rusten, Harry morgenochtend komen jouw ouders en Gemma weer' zegt een verpleegster die komt binnenlopen. 'YASS!' Roept hij. Ze moet even glimlachen en helpt hem dan in bed. Mijn ouders komen nog heel even de kamer binnen. 'Wij gaan weer op huis aan Louis, morgenochtend zijn we er weer' zegt mijn vader. Mijn vader geeft me nog een knuffel en mijn moeder een zoen waarna ze weg gaan. 'Jongens als er iets is, om de rode knop drukken en dan is er zo snel mogelijk iemand bij jullie' zegt de verpleegster. 'Ja zuster, nee zuster' zingt Harry plagerig. Ze schud lachend haar hoofd. 'Je blijft een ondeugende kwajongen Harry Styles' zegt ze. 'Ahh ik houd wel van je hoor' zegt hij grijnzend. 'Ja het is goed met je, slaap lekker jongens' zegt ze als ze het licht uit doet en de kamer verlaat.

'Harry?' Fluister ik na 10 minuten. 'Ja?'. 'Slaap je al?'. 'Al lang, jij toch ook?' Fluistert hij. Ik grinnik. 'Ja, nu droom ik dat ik naar de hemel vlieg.. Hoog in de wolken.. Ze zijn gemaakt van verse slagroom.. Heerlijk' fluister ik. Het is een paar seconden stil maar dan barsten we allebei ik lachen uit. Harry knipt een lichtje aan naast zijn bed en rolt op zijn zij. 'Jij kan ook niet slapen dus?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb vandaag al heel veel geslapen' zeg ik. 'Ja door die medicijnen word je vaak verdoofd.. Je slaapt dan maar als je wakker bent neem je niks meer van de omgeving waar.. Je bent dan heel suf' zegt hij. 'Je spreekt uit ervaring hé?' Vraag ik. Hij knikt. Onze ogen ontmoeten elkaar voor de zoveelste keer. En opnieuw krijg ik dat warme gevoel van binnen. 'Harry wij zijn vrienden toch?'. 'Tuurlijk Louis, wat dacht jij dan!' Zegt Harry. 'Nou.. Vrienden vertellen elkaar toch alles?' Vraag ik aarzelend. 'Wat heb je op je hart?' Vraagt hij. 'Nou.. Ik vroeg me af.. Ken jij dat gevoel dat je als je naar iemand kijkt je dan heel warm word van binnen.. Dat je een gevoel hebt alsof je de hele wereld aan kan en niks er meer toe doet.. Dat je alleen maar bij die persoon wilt zijn?' Vraag ik. Hij knikt. 'Dat ken ik.. Dat is liefde' zegt hij. 'Liefde? Hoe weet ik nou wat dat is als ik het nog nooit gekend heb?'. 'Je hebt het zelf net beschreven.. Je denkt aan niets anders meer, je hart gaat sneller slaan als je diegene zien.. Dat soort dingen' zegt hij. 'Maar.. Vind jij het raar als ik dat ook kan hebben voor het andere geslacht?' Vraag ik. Hij schud zijn hoofd. 'Dat zou raar zijn want dan zou ik mezelf ook niet goedkeuren' zegt hij. 'Bedoel je dat..'. 'Ja Louis ik ben homo en zo te horen jij ook' zegt hij. Meteen voel ik me 10 kilo lichter dan eerst. 'Echt?' Vraag ik ongelovig. Harry knikt en staat op uit bed en gaat oud de rand van de mijne zitten. 'En.. Hoe weet je dan of de ander jou ook leuk vind?' Vraag ik. 'Dan moet je dat vragen' zegt Harry. 'Harry vind jij mij ook leuk?'.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik had ineens boordevol inspiratie☺️
LoveYouu❤️