Cancer| L.S

23.

Na de eiffeltoren zijn we nog naar vele dingen gegaan. Naar de notre dame en we hadden hand in hand langs de seine gelopen met onze moeders die voor ons liepen en soms een blik naar achteren wierpen. We hebben zoveel gelopen dat mijn voeten helemaal pijn doen. De vermoeidheid begint stevig toe te slaan. 'Gaan we zo even ergens eten of stoppen?' vraag ik. Mijn moeder knikt. 'Ja is goed Louis'. Niet lang daarna hadden we een klein restaurantje gezien met uitzicht op het loufre. Ik wil opgelucht neer ploffen maar Harry houd me tegen. 'Onze moeders gaan hier eten Lou maar wij moeten nog even doorgaan' zegt hij. Ik kreun zachtjes. 'Hoe bedoel je? Waar wil je heen dan?'. Hij grijnst trekt me mee naar de tuinen van het loufre. 'Harry wat doe je? Het is al laat dus we mogen de tuinen niet meer in' zeg ik. 'Oh jawel hoor, wel als je mij bent' lacht hij. Hij loop hand in hand met mij naar het begin van de tuin waar bewakers staan zoals je zou verwachten. Harry steekt zijn hand op en de bewakers doen hetzelfde. Alsof het heel normaal is. Er loopt inderdaad niemand meer rond in de tuinen en het is er stiller dan ik gedacht had. Verder is de lucht al donker geworden en is de temperatuur rond de 23 graden. We lopen zwijgend over de paden heen en net als ik een andere vraag wil stellen gaat Harry voor me staan en legt zijn vinger op mijn lippen. 'Doe je ogen dicht' zegt hij. Ik glimlach naar hem. Ik weet nog altijd niet wat er aan de hand is maar toch sluit ik braaf mijn ogen. 'Ik zal je wel begeleiden' fluistert hij in mijn oor. Ik voel hoe hij zijn handen op mijn schouders legt en een kus in mijn nek geeft. Hij duwt me zachtjes naar voren. Het enige geluid wat ik hoor zijn onze voetstappen en kletterend water van een fontein die steeds luider word.

'Open je ogen maar Lou' zegt hij terwijl hij zijn hoofd op mijn rechterschouder legt. Ik open ze en mijn mond valt open van verbazing. Daar naast de fontein staat een prachtige gedekte tafel met allemaal kaarsen erop en eromheen in de vorm van een hartje. Er staat ook een rode roos op de tafel en twee mooie witte stoelen aan elke kant. Ik geef een blije zucht. 'Heb jij dit geregeld?' vraag ik. 'Ja, hoe vind je het?' vraagt hij. Ik schud nog steeds ongelovig mijn hoofd en kan alleen maar naar het exemplaar staren voor me. 'Vind je het niks?' vraagt Harry als ik niet antwoord. Ik draai me om en druk mijn lippen op de zijne. Hij zoent me terug en slaat zijn armen om mijn middel als ik mijn armen om zijn nek sla. Zodra we loskomen blijven we nog wel in deze positie staan'. 'Ik vind het geweldig' zeg ik zacht. Die ene zin tovert een glimlach op zijn gezicht. 'Daar ben ik blij mee'. Ik kus hem nog een keer en nog tijdens de zoen tilt hij me op in de bruid style waarna hij me op mijn stoel neerzet aan de tafel dat in het grote hart van brandende kaarsjes staat. Hij gaat zelf tegenover me zitten en pakt mijn beide handen vast boven tafel. 'Hazz.. hoe heb je dit..' begin ik maar hij onderbreekt me. 'Je hoeft niks te zeggen Lou.. ik weet dat je het perfect vind, ik ken je toch'. Ik grinnik zacht en grijp zijn handen nog beter vast en staar in zijn smaragdgroene ogen. Naar die kuiltjes in zijn wangen als hij lacht naar me. Ik knik. 'Ja alles is perfect nu'. Dat zijn mijn laatste woorden voor ik hem nogmaals kus.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

LoveYouu Xxx