Cancer| L.S

Epiloog

Wanneer hij sterft, neem hem dan en snij hem dan in kleine sterretjes en dan zal hij het aangezicht van de hemel zo aangenaam maken dat iedereen verliefd zal worden op de nacht.

Dat is een uitspraak van Shakespeare die mij diep heeft geraakt en mij tot denken heeft gezet. Nadat ik Harry die avond na zijn begrafenis heb gehoord werd het veel rustiger in mij. Alsof zowel lichaam als geest wist dat het goed was en dat het zo beter was.

Ik heb na zijn dood nog een aantal kuren gehad en alles verliep volgens plan. Na bijna een jaar ben ik genezen verklaart. Tot vreugde van mijn lieve ouders die me altijd gesteund hebben. Zelfs Anne, Des en Gemma kwamen bij ons langs met cadeautjes om me te feliciteren. Zo kreeg ik van Anne een vest wat Harry graag droeg. Zodra ik zijn geur opsnoof zag ik al onze herinneringen weer voor me, alle romantische momenten en bovenal de tijd in parijs. Waardoor ik even emotioneel werd.

Nu we velen jaren verder zijn gaat het beter met me dan ik ooit had kunnen denken. Volgende week vier ik mijn 27e verjaardag samen met mijn vriend Stan en ons lieve dochtertje van 2 jaar: Alice.

We wonen samen in Zaandam in een prachtig groot wit huis. Ik heb mijn baan als schrijver waargemaakt. Morgen word mijn allereerste boek uitgegeven: "Always in my heart". Het is mijn verhaal. Het verhaal over Harry en mij. Ik heb het ook aan hem gericht. Alleen onze namen heb ik verandert. Stan weet van mijn verleden. Hij weet ook dat ik altijd meer van Harry zal houden dan van hem. Het klinkt hard maar het is de harde waarheid. En hij houd daardoor niet minder van mij en van onze geadopteerde Alice.

Meestal zit ik nog wel eens op een mooie nacht te kijken naar de sterrenhemel en zie ik mijn mooie ster. Die mijn naam na al die jaren nog steeds weer fluistert. Hij klinkt mooier tussen de stemmen van de engelen. Hij klinkt.. Gelukkig. Misschien omdat hij kan zien dat ik dat nu uiteindelijk ook ben.

Alsnog gaan Anne, Des, Gemma, mijn ouders en ik nog elk jaar met ieder een roos naar Harry's graf op zijn verjaardag. We leggen ze neer en blijven een tijdje staan. Meestal houd niemand het droog. Gemma had het de laatste keer extra moeilijk aangezien ze zwanger is. Harry had altijd gezegd dat hij het leukste neefje of nichtje ooit zal krijgen. En nu krijgt hij die kans niet.

Wat niemand anders weet is dat ik vaker langskom bij zijn graf en bloemen neer leg. Gewoon om hem te bedanken. Hij heeft gelijk gekregen. Ik ben nu gelukkig. Hij heeft dat altijd geweten. Hij is werkelijk mijn grote liefde en soms moet ik nog wel eens huilen. Hoewel ik weet.. Dat ik ooit meer van iemand zo zou kunnen houden als ik van Harry houd. Hij is mijn grote liefde en ik verlang soms naar zijn kloppende hart en mooie groene ogen. Hoewel ik weet dat ik ooit dat weer kan voelen. En als een ster naast hem in de hemel plaats neem. We zullen samen meezingen met de Engelen. Ik sluit hem ooit weer in mijn armen. We zullen ooit weer samen zijn in een volgend leven. Daar houd ik me aan vast als ik hem weer eens mis. Dat is voorlopig genoeg. Want wij samen? Wij zijn onverslaanbaar. Zelfs de dood heeft ons niet verslagen. Onze liefde blijft groeien. Totdat die ene dag voor mij komt.. Dat ik naar hem toe zal gaan.

THE END

Er komt nog een writers-note van mij maar dit was officieel het einde van dit boek. Het boek dat ik met velen tranen heb geschreven