Cancer| L.S

7.

Na vele dagen te hebben gerust en mijn medicijnen te hebben geslikt moest ik terug naar het ziekenhuis. Ze zouden mijn situatie inzien. Het vreemde is dat ik er totaal niet tegenop zie. Ik zie Harry tenminste weer en dat stelt me gerust. Hij is de enige waarmee ik durf te praten over mijn gevoelens en mijn hart open wil stellen. Bij niemand anders lukt dat. Daarbij moet ik gaan vertellen over de reacties en vele wantrouwende blikken op school. Als ik en mijn ouders de kamer binnenkomen ligt Harry in zijn bed te slapen met zijn pet half over in gezicht heen. Best een schattig beeld eigenlijk. Zijn ogen zijn gesloten en zijn arm hangt half naast het bed. Ik loop naar hem toe en leg hem naast hem op het dekbed neer. Ik zet zijn pet rechter en kom naast hem op bed zitten. Ik vind het fijn om naar Harry te kijken als hij slaapt. Het geeft zo'n gevoel van rust in mijn hoofd wat miet in woorden te beschrijven is. Zijn borstkas gaat rustig op en neer en zijn ademhaling is regelmatig. Zoals altijd heeft hij een infuus in zijn pols waar de medicijnen in worden toegediend. Mijn ogen blijven intussen onherroepelijk naar hem staren net zolang tot hij ze na minuten lang opent. Ik schrik even als ik zijn ogen zie. Ze staan vol water en lijken wel rond te zwemmen in hun kassen. Het zijn zijn ogen niet. Niet degene die ik ken tenminste. Hij toont wel een zwakke glimlach zodra hij mij in het vizier krijgt. 'Hé Lou' zegt hij met een schorre stem. 'Haii Hazz.. Hoe gaat het met je?' Vraag ik. 'Kan beter.. Beetje misselijk' zegt hij. Ik knik en pak zijn hand vast waar hij een logt knijpende in geeft. 'Ik heb net nieuwe medicijnen gekregen daarom zie ik er zo slecht uit' zegt hij. Ik knik en streel de rug van zijn hand met mijn duim. 'Maar genoeg over mij.. Hoe is het jou vergaan?' Vraagt hij. 'Verschrikkelijk natuurlijk.. Iedereen staarde me aan alsof ik een vreemde was.. Ineens leken mijn beruchte vijanden mijn beste vrienden te zijn en ik was ineens een heel ander persoon.. Dit was dus precies waar ik zo bang voor was' zeg ik. 'Dat was ook wel te verwachten.. In het begin reageert iedereen uit je omgeving zo.. Niall en Liam ook bij mij' zegt hij. 'Wie zijn Niall en Liam?' Vraag ik. 'Mijn twee beste vrienden' zegt hij. 'Oh' zeg ik alleen maar waarna ik wegkijk. Ik voel een lichte steek van jaloezie. Schijnbaar merkt Harry het want hij pakt mijn kin vast en draait die weer naar zich toe. 'Niet jaloers zijn Lou, ik houd van jou weet je nog?' Zegt hij lachend. Ik grinnik kort en zoen hem. 'Het is gezellig hier zie ik' horen we opeens. Ik haal mijn lippen van die van Harry af en kijk naar de deuropening waar dokter Boonstra.. Oftewel dokter oetker staat. 'Ja nu Louis er is word ik gauw weer beter toch?' Grapt Harry. 'Misschien.. In ieder geval heb ik de uitslagen van Louis' eerste kuur' zegt hij waarna hij een mapje tevoorschijn haalt. Gelijk welt zich een stroom van opwelling door mijn aderen en staan mijn ogen op scherp. 'De resultaten zijn uitstekend.. Er zitten veel minder kankerverwekkende cellen in je bloed' zegt hij. Ik zucht van opluchting en val Harry om de hals. 'Wat goed Lou!' Roept hij. 'Als jij nou ook even ervoor zorgt dat de resultaten van jouw kuur ook goed zijn dat ben ik al helemaal tevreden' zegt dokter oetker. 'Natuurlijk! Ik ben niet van plan om nog zieker te worden!' Zegt Harry. ' zo mag ik het horen' zegt hij lachend waarna hij de kamer verlaat. Ik sla mijn nog ingepakte koffer open en haal het boek eruit waar Harry en ik in begonnen zijn. 'Zullen we veder lezen Hazz?' Vraag ik. Hij knikt en ik kruip bij hem in bed. 'Lou?' Vraagt hij als het boek open sla. 'Ja?'. 'Ik ben blij dat ik je heb' zegt hij waarna hij me een zoen op mijn voorhoofd geeft. Ik laat me dieper in de kussens zakken en kruip nog wat dichter tegen mijn vriendje aan.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Voor de lezers die ook mijn boek 'Darcy Stylinson' lezen, het volgende hoofdstuk komt vandaag nog online. LoveYouu❤️❤️