Cancer| L.S

16.

Vandaag ga ik weer naar school toe. Iets waar ik totaal tegenop zie. Ik moet veronderstellen dat ik liever bij Harry in het ziekenhuis ben dan in zo'n duf klaslokaal. Mijn vader brengt me naar school en zet me af voor de deur. Ik stelde eerst voor om te gaan fietsen maar mijn ouders vertikte dat. Daar zou ik alleen maar moe van worden en ik ga al halve dagen naar school omdat ik anders de dag niet doorkom. Dat weet ik ook wel maar het zal zo heerlijk zijn om gewoon weer mijn dagelijkse routine te kunnen doen. Ik loop naar het lokaal waar ik wezen moet. Engels dit keer. Ik hoop maar dat Marieke me vandaag een beetje met rust laat. Ik heb geen behoefte aan haar zogenaamde gevoel van medelijden. Ik neem plaats aan het raam en zet mijn lichtblauwe beanie wat beter op mijn hoofd. Ik weiger om te kijken naar mijn binnenkomende klasgenoten. Al voel ik hun ogen dwars door me heen boren.

De les verloopt eigenlijk zoals altijd en in de pauze zit ik zoals gewoonlijk alleen. Harry ligt nog steeds in het ziekenhuis. Gelukkig is zijn kuur ook bijna afgelopen en dan kunnen we iets leuks doen samen. Al weet ik nog niet wat. Ik moet hierna nog maar 1 les en dan mag ik naar huis. Gelukkig maar want ik kan deze blikken in de school en het saaie gebrabbel van de docenten niet lang meer dragen. Net na die plotselinge gedachten voel ik een hand op mijn schouder. Als ik me omdraai staan Niall en Liam daar. Mijn ogen lichten op en ik vlieg hen op de hals. 'Wat doen jullie nou hier?' Vraag ik verbaasd. 'We hebben nu al vrij dus wij dachten, we zoeken Louis even op' zegt Liam. Op dat moment gaat de bel. 'Ik moet eigenlijk naar de volgende les maar dat laat ik maar even achterwege' zeg ik. Ze knikken en we lopen de school uit. 'Zullen we anders naar Harry toe gaan? Daar zal hij wel van op kijken' zegt Niall. Ik knik hevig. Niets liever dan mijn vriendje zien. 'Ik heb alleen geen fiets' zeg ik. 'Wij wel, je kan wel bij mij achterop want ik laat jou echt niet fietsen nu' zegt Liam. Ik knik en neem plaats op zijn bagagedrager. Ze fietsen weg in de richting van het ziekenhuis. Mijn vader zou me over een uur komen ophalen maar in bel hem straks wel even. Hij zal het vast wel begrijpen.

Na een tijd fietsen zijn we eindelijk in het ziekenhuis aangekomen. We lopen naar de afdeling oncologie en al gauw krijg ik een opgelucht gevoel. De mensen hier ken ik nu zo goed dat het gewoon prettig voelt om hier te zijn. We lopen de kamer van Harry in en hij ligt te slapen. Wat logisch is want soms ben je zo moe dat je je ogen haast niet kan open houden. Ik ga naast hem op bed zitten en pak zijn hand. Hij heeft zijn grijze lievelingsbeanie opgedaan zie ik als ik een blik op zijn gezicht werp. Hij opent zijn ogen en glimlacht breed als hij ons ziet staan. 'Hé jongens, wat doen jullie hier? Jullie moeten toch naar school?'. 'Wij hebben vrij maar Louis heeft zijn laatste les voor he geskipt' zegt Niall. Harry kijkt me hoofdschuddend aan. 'Louis dat mag niet hé, stouterik' zegt hij met een kinderachtig stemmetje. 'Ik wilde gewoon even mijn mooie lieve vriendje zien' grijns ik. Hij grinnikt even en drukt dan zijn lippen op de mijne. Nog midden in de kus komen zijn ouders en Gemma binnengelopen met dokter oetker achter zich aan. 'Storen we?' Zegt Gemma plagerig. We stoppen direct met zoenen en ik voel mijn wangen langzaam rood worden. 'We hebben goed nieuws Harry, de resultaten van je nieuwe kuur zijn uitstekend, binnenkort mag je voor een tijdje naar huis' zegt dokter oetker. Ik val hem blij om de hals. 'YASS! Je word beter Hazz!'. 'Nee Lou.. Wij worden beter' zegt hij terwijl hij me nogmaals een zoen geeft. Op dit moment de fijnste van mijn leven.
----------------------------------------------