Cancer| L.S

15.

Die middag kwamen Niall en Liam nog langs. We hebben nog een aantal uurtjes gepraat en toen moesten ze alweer vertrekken. Ze gaven ons een knuffel en toen ze weg waren kwamen Harry's ouders en Gemma binnen. 'Haii jongens, hoe gaat het?' Vraagt zijn moeder die ik Anne mag noemen. 'Best goed, we hebben net bezoek gehad van Niall en Liam' zeg ik. 'Ja we kwamen ze al tegen op de gang' zegt Gemma. Harry laat zich in de kussens zakken en ziet een beetje witjes. 'Gaat met jou ook alles goed Harry?' Vraagt Anne. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik ben misselijk en ontzettend moe' zegt hij. 'Dat komt vast door alle drukte met Niall en Liam net' zegt Des. Des is Harry's vader. Anne gaat naast hem zitten en aait hem even over zijn hoofd. 'Anders ga je even slapen lieverd, wij wachten hier wel' zegt ze. Hij knikt en sluit zijn ogen. Anne blijft naast hem liggen totdat hij slaapt. Als hij in een diepe rust verzuilt is geraakt aait ze hem even over zijn wang en gaat dan op mijn bed zitten naast mij. 'Is er wat Louis?' Vraagt ze als ik moeilijk kijk. 'Nee.. Nou.. Niet iets bijzonders'. 'Weet je het zeker?' Vraagt ze. 'Ik maak me gewoon zorgen om Harry. Sinds hij opnieuw in het ziekenhuis is opgenomen voelt hij zich slechter dan eerst en is hij al moe en vermoeid als we een klein stukje hebben gelopen' zegt ik. 'Volgens dokter Boonstra is het gewoon een moeilijke fase omdat hij een nieuwe kuur heeft. We moeten afwachten en dan zal het vast binnen de kortste keren weer beter gaan' zegt ze. Ik knik zwakjes. 'Geen zorgen hé' zegt ze terwijl ze haar hand op mijn bovenbeen legt. Anne is zo lief. Soms kan ik met haar beter praten dan met mijn eigen moeder. Ik weet niet waar dat aan ligt. Harry maakt een kreunend geluidje en draait zich om in zijn slaap. Ik grijns zacht. Hij is zo schattig als hij dat doet. 'Wanneer moet jij weet naar school Louis?' Vraagt Gemma. 'Over 5 dagen is mijn kuur ten einde dus ik denk tegen die tijd wel' zeg ik. 'Laten wij maar even naar beneden gaan Des, we komen wel weer terug als Harry wakker is' zegt Anne. En nog geen seconde daarna zijn ze verdwenen. Gemma gaat nu op de plek zitten waar haar moeder eerst zat. 'Je bent echt gek op Harry hé?'. Ik knik. 'Geloof me, hij is ook gek op jou' zegt ze. Ik voel me warm worden van binnen na die uitgesproken zin. 'Als hij thuis is na een afgeronde kuur ben jij het onderwerp waar hij het meest over praat, hij krijgt bijna weer zin om naar het ziekenhuis te gaan' zegt ze. 'Waarom lijkt het soms dan of dat niet zo is?'. 'Hoe bedoel je dat?' Vraagt ze. 'Nou.. Neem nou eergisteren.. Toen was hij opeens strontchagrijnig zonder reden' zeg ik. 'Dat komt door de zwaardere medicijnen, die maken bepaalde gevoelens los, meestal worden patiënten dan chagrijnig' Zegt ze. 'Hoe weet je dat?' vraag ik. 'Dat heeft dokter Boonstra me vertelt toen hij een keer heel bot tegen mij deed toen we op bezoek waren. Dat stelde me al flink gerust. Hij meent het dan op dat moment niet zo kwaad'. 'Dat is tenminste een opluchting' zeg ik. 'Ik durf te wedden dat hij nu over je aan het dromen is' zegt Gemma na een tijdje waardoor ik zacht moet lachen. 'Wat is er zo grappig?' Vraagt Harry als hij zwakjes zijn ogen opent. Ik en Gemma kijken elkaar grijzend aan. 'Niks.. Een binnenpretje' zeg ik.
---------------------------------------