Cancer| L.S

13.

De dagen daarna zat ik weer op school en alles ging zoals gewoonlijk. Ongemakkelijk en pijnlijk dus. Elke dag wilde ik wel weten hoe het met Harry ging. Vandaar dat we elkaar elke dag belde zolang als maar mogelijk was net zolang totdat mijn moeder mij haast dwong om te gaan slapen. Vandaag moet ik weer terug naar het ziekenhuis voor een nieuwe kuur. Harry komt helaas over twee dagen pas. Ik loop onze afdeling op en wordt direct begroet door bekende gezichten. Het klinkt heel raar maar het voelt fijn om terug te zijn. Ik loop naar de kamer waar Harry en ik slapen. 'Ga maar alvast naar binnen Louis, wij willen nog even met dokter Boonstra praten' zegt mijn vader. Ik knik en loop naar binnen. Als ik mijn tas op bed neer zet valt mijn mond open van verbazing. Harry ligt daar op bed met zijn grijze lievelingsbeanie op en met een boek in zijn handen dat hij aan het lezen is. 'Harry?' vraag ik. Hij kijk op van zijn boek en glimlacht als hij mij ziet. 'Hé Lou' zegt hij. 'Wat doe jij nou hier? ik dacht dat je pas over twee dagen een nieuwe kuur moest beginnen' zeg ik waarna ik naast hem op bed ga zitten. 'Ja dat was ook eigenlijk het plan maar nadat ik ben flauw gevallen bleef ik maar moe en duizelig steeds.. mijn moeder maakte zich zorgen en ze zijn naar het ziekenhuis met me gegaan. We hebben een gesprek gehad met dokter Boonstra en hij zei dat het misschien beter was als we de nieuwe kuur al zouden beginnen.. alleen dit keer een zwaardere dan normaal' zegt hij. Ik slik even. 'Een zwaardere?'. 'Ja, ik ben toch wat zwak maar het is slechts uit voorzorg.. ik heb waarschijnlijk mezelf gewoon teveel ingespannen, ik had rustiger aan moeten doen' zegt hij. Ik knik en pak zijn hand. 'Waarom heb je dat dan niet gezegd gisteren aan de telefoon?' vraag ik. 'Ik wilde je niet onnodig ongerust maken' zegt hij. Ik buig me voorover en druk een klein kusje op zijn mond. 'Hazz je weet toch dat je me alles kan vertellen?'. Hij grijnst kort maar knikt dan. Hij trekt me dichter naar zich toe en we blijven zo even liggen. 'Hoe is zo'n zwaardere kuur dan?' vraag ik. 'Eigenlijk hetzelfde als die we altijd hebben alleen dit gevoel is 1000 keer erger'. 'Heb je echt zoveel geleden?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Nu valt het wel mee maar de eerste dag leek het alsof ik dood ging' zegt hij. 'Oh Hazz had het me toch gezegd.. dan had ik je kunnen helpen net als toen jij mij geholpen hebt met mijn allereerste kuur' zeg ik. 'Dan had jij je alleen maar zorgen gemaakt.. daarnaast zag ik eruit als een zombie.. volgens Gemma was ik de perfecte omschrijving van een pas gewassen laken' zegt hij. 'Hazz al zag je eruit als een oude opa zonder kunstgebit, dan nog zou ik je oogverpletterend vinden' zeg ik. Hij lacht zacht en geeft me een zoen. 'Je bent lief Lou'. 'Ik houd toch van je gekkie'.

Op dat moment komen mijn ouders binnengelopen met dokter Boonstra. 'Fijn je weer te zien Louis' zegt hij. 'Insgelijks dokter oetker' zeg ik. Harry kijkt me grijnzend aan vanuit zijn ooghoeken. 'Harry wat leer jij die jongen allemaal?' lacht dokter oetker. 'Ik? Nu is het opeens mijn schuld dat hij hier brutaal is! Nou word ie mooi' lacht Harry. 'Gelukkig kan je wel weer lachen, dat is de afgelopen dagen wel anders geweest' zegt dokter oetker. Harry zucht. 'Wil je me nooit meer zo'n vreselijke kuur aandoen?'. 'Alleen als jij beloofd om niet nog meer kankercellen in je bloed te krijgen' zegt hij. 'WAT!' roep ik. Harry kijkt hem even beledigend aan. 'Harry heb jij meer kankerverwekkende cellen dan eerst?' vraag ik. Hij wend zijn hoofd af. 'Ja dus.. Dat was dus de reden dat je vaker moe en duizelig was en NIET omdat je je extra had ingespannen' zeg ik. 'Het was beter dat je van niks wist' zegt hij. 'Harry voor de duidelijkheid, we hebben een relatie en dan hoor je elkaar te vertrouwen!'. 'Het is niet dat ik je niet vertrouw maar ik wil je niet extra last op je schouders bezorgen, dat kan ook je kuur afremmen' zegt hij. Ik zucht en laat me op mijn eigen bed zakken. 'Maar.. is het erg slechts nieuws dat Harry meer kankerverwekkende cellen in zijn bloed heeft?' vraag ik aan dokter oetker. Hij schud zijn hoofd. 'Niet zolang hij de juiste behandelingen krijgt, ik zeg uiteraard direct als het wel fout zit' zegt hij. Ik knik zwakjes en kijk even naar mijn ouders die er nogal verslagen bij staan. 'mijn vader tikt mijn moeder op haar schouder en neemt haar even mee. Waarschijnlijk weet hij dat ik even geen behoefte heb aan een gesprek. Dokter oetker sluit de deur ook weer en Harry en ik zeggen een tijdje niks tegen elkaar. 'Sorry Lou' zegt hij plots uit het niets. 'Waarvoor' zeg ik. 'Dat ik het je niet vertelt hebt.. je hebt gelijk, je bent mijn vriendje en je hebt recht om de waarheid te weten' zegt hij. Ik knik en blijf onverbiddelijk voor me uit staren. 'Beloof je me dat je me vanaf nu alles vertelt? Hoe klein die handeling ook is?' vraag ik. Harry staat op uit bed en loopt naar mij toe. Hij pakt mijn kin op en dwingt me om hem aan te kijken. 'Belooft' fluistert hij waarna hij mij naar zich toe trekt en mijn lippen de zijne ontmoeten.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------