Cancer| L.S

8.

Die dag daarna was minder dan de eerste sinds ik weer in het ziekenhuis kwam. Nu mijn nieuwe kuur is begonnen heb ik weer nieuwe medicijnen toegediend gekregen die me erg suf en misselijk maken. Ik lig wat op bed en kan niets doen dan uit het raam staren. Mijn ouders komen vanavond weer bij me. Ze weten dat als ik me niet lekker voel ik geen behoefte aan hen heb. Als ik opkijk zie ik Harry de kamer binnenlopen met zijn infuus aan zijn hand. Hij heeft zoals altijd zijn grijze lievelingsbeanie op. Het staat hem dan ook wel bijzonder goed. Hij komt naast me op bed zitten en houd mijn hand vast. 'Misselijk hé?' Vraagt hij. Ik knik. 'Hier kom je wel doorheen schatje' zegt hij waarna hij een kus op mijn beide handen drukt. 'Bedankt Hazz' zeg ik zacht. Hij zet mijn lichtblauwe beanie beter op mijn hoofd en streelt even mijn wang. 'Lou jij hebt me leren lezen.. Echt lezen dan.. Dat je helemaal verdiept kan raken in een boek.. Ik wil jou ook iets leren als je je weer beter voelt' zegt hij. 'Wat dan?' Vraag ik. 'Gitaar spelen' zegt hij. 'Gitaar spelen?'. Hij knikt. 'Dat ga ik toch nooit leren Hazz.. Ik ben echt een hopeloos geval.. Ik kan niks behalve een nerd spelen en in boeken neuzen' zeg ik. Hij draait mijn hoofd naar zich toe. 'waag het eens om dat nog eens te zeggen Tomlinson.. Jij kan alles.. Dat is mijn motto.. Dat je alles kan.. En jij al helemaal.. En je bent helemaal geen hopeloos geval.. Voor mij ben je veel meer waard' zegt hij waarna hij een kus op mijn neus drukt. 'Heb ik al gezegd dat ik van je houd?' Vraag ik. 'Niet vaak genoeg' grijnst hij. Ik grinnik even en zoen hem dan vol op zijn mond. Als ik rechtop kom zitten maak ik alweer kokhalsbewegingen. Harry pakt het teiltje onder mijn bed vandaan en houd het voor me terwijl hij mijn rug streelt. 'Rustig Lou.. Dit is een rotgevoel ik weet het.. Maar het is zo voorbij' sust hij. Ik sluit mijn ogen en probeer om normaal te gaan ademen wat na een tijdje wel goed lukt. 'Gaat alles goed daar jongens?' Horen we vanuit de gang. Daar staat dokter oetker. 'Ja alles is goed.. Louis had enkel wat kotsneigingen' zegt Harry. Ik laat me weer in het kussen zakken en knik dat ik me beter voel. 'Harry jouw kuur is nu ook al bijna ten einde en blijkt nu ook dat jij een Louis een moment hebben dat jullie beide naar huis mogen' zegt dokter oetker. 'Oh Hazz dan kan je mijn kamer zien!' Roep ik. Zijn ogen lichten op en hij trekt me in een knuffel. 'Ik kan nu al niet wachten Lou' zegt hij. 'Trouwens Harry, ene Niall en Liam vroegen vandaag of ze morgen konden langskomen' zegt dokter oetker. Harry barst in lachen uit. 'Stelletje sukkeltjes! Tuurlijk mag dat!' Zeg hij blij. Dokter oetker lacht even kort en verlaat dan weer de kamer. 'Hazz waarom kan ik niet zoals jij zijn?'. 'Zoals mij?' Vraagt hij verbaasd. 'Jij bent altijd zo vrolijk, opgewekt en hebt vrienden.. Ik ben niet zo.. Ik zou ook wel zo willen zijn' zeg ik. 'Lou jij bent goed zoals je bent, sterker nog, je bent perfect.. Dat vind ik nou zo leuk aan jou' zegt Harry lachend. Ik geef hem nog een kus op zijn mond waarna hij met zijn tong tegen mijn lip tikt. Even schrik ik want we hebben nog nooit echt getongzoend. Toch geef ik hem toegang en draaien onze tongen rondjes om elkaar heen. Onze lippen passen perfect op elkaar. Alsof ze voor elkaar gemaakt zijn. Als we van elkaar loskomen kijk ik hem aan in zijn mooie ogen. 'Wauw' fluister ik. 'Dat ben jij inderdaad' grijnst hij. Ik glimlach en als hij bij me op bed gaat zitten zoent hij me opnieuw. Een intens geluksmoment overheerst me en dit moment kan niet beter. Want zeg nou zelf.. Wat is nou mooier dan te zoenen met de liefde van je leven?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------