Beauty is the Best Revenge

BBR Twelve

Dumaan ang mga araw na pumupunta pa rin dito sa bahay si Edward, umaasang makita si Ashley. Nakokonsensya na nga ako. Hindi ko alam kung sasabihin ko na ba na o hindi.

"You really don't know where she is?"

"If I know, I told you as soon as possible" napasabunot s'ya ng kanyang buhok. Halata sa mukha n'ya ang inis.

"How many days I'm visit here. But I've never seen her" halata ang lungkot sa boses n'ya, kulang na lang ee hanapin na n'ya 'to.

"You miss her that much huh?"

"Yes, I miss her so much" tumango-tango ako. Nag-isip ako ng paraan para maibsan naman ang lungkot na nararamdaman n'ya.

Isip isip

"Alam ko na" kunot-noo itong napatingin sa'kin.

"Anong alam mo na?"

"What if. Let's go out"

"Go out? For what?"

"To find her. Hindi yung naghihintay tayo dito sa wala" tumango-tango s'ya na parang agree sa sinabi ko.

"Ok then. What's the plan?" sa wakas, kahit papaano naibsan ng kaunti ang lungkot na nararamdaman n'ya dahil sa tono ng pananalita n'ya.

Nandito kami ngayon sa bahay ng kaibigan daw ni Ashley. Hindi ko kilala itong sinasabi ni Edward na kaibigan dahil nga sa hindi kami close ni Ashley. Makikilala mo ang isang tao kung kaclose mo talaga 'to.

"You want some coffee or juice?"

"Ice water's enough" sabay na sagot namin ni Edward kaya napatingin ako sa kanya. Nabigla ako kasi pagtingin ko sa kanya, s'ya namang tingin din sa'kin kaya agad akong umiwas ng tingin.

"Ok then" tiningnan kami nito na parang sinasabi na may something kami ni Edward. "Yaya, two glass of ice water please"

Maya-maya pa ay may lumabas na kasambahay nila na may dalang dalawang basong tubig.

"So, what's brought you here then?"

"We're here because I want to know if do you know where Ashley is?" tanong ni Edward.

"Actually, I don't know"

"Please tell me the truth" si Edward na kulang na lang ee lumuhod sa harap nito, malaman lang kung nasan si Ashley.

"I'm sorry, Ashley told me na 'wag sabihin sayo kung nasan s'ya"

"Please I beg you" si Edward yung taong hindi titigil hangga't hindi n'ya nakukuha ang gusto n'ya kaya nilapitan ko na s'ya.

"Edward, si Ashley na mismo ang nag-sabi na 'wag sabihin sa'yo kung nasan s'ya. Wala na tayong magagawa. It's her decision" napaiwas ako ng tingin nang makita ko ang luha sa kanyang mukha. Nasasaktan din ako tuwing nakikita ko s'yang nasasaktan.

"Ma-maiwan ko muna kayo" paalam nitong kaibigan ni Ashley. Tinanguan ko lamang ito.

"Let's go? Hindi rin naman natin malalaman kung nasan s'ya" nagulat ako nang bigla n'ya akong yakapin. "Edward.."

"Can we stay like this for the meantime?" imbes na sumagot, tumango lang ako. "Thank you"

Maya maya pa ay kumawala na s'ya sa yakap at tumayo kaya tumayo na rin ako.

"So, where do you want to go?" tanong n'ya nang makapasok kami sa sasakyan n'ya. Himala nga ee pinagbuksan n'ya ako ng pinto ng sasakyan.

"I wanna go home. Wala naman akong ibang pupuntahan ee"

"If I were you, lalabas ako para mamasyal habang day off ko pa"

"Sanay na akong nasa bahay kapag day off ko at saka wala naman akong hilig mamasyal kaya ok lang"

"What if, yayain kitang mamasyal. Pa-payag ka ba?" tiningnan ko s'ya na hindi makapaniwala. Niyayaya n'ya akong mamasyal?

Ohmygee!

"If you don't, it's ok" sabi nito na pinapagana ang sasakyan.

"N-no. I'm coming with you" sabi ko sa kanya. Aarte pa ba 'ko? Chance ko na 'tong mapalapit sa kanya.

Gaya nga ng napag-usapan, namasyal kami sa kung saan-saan. Ito na siguro ang date na pinakahihintay ko. Hindi man date ang tawag n'ya rito, pero para sa'kin date naming dalawa 'to.

VOTE and COMMENT ;)