Beauty is the Best Revenge

BBR Thirty Nine

Napatayo ako mula sa kinauupuan ko nang makita ko si dad. Lumapit agad ako at niyakap siya nang mahigpit. I missed my dad so much.

"Have a seat." Umupo ako sa katapat niya. May isinenyas muna siya sa waiter bago ako binalingan. "Is it true?"

"I'm sorry dad," Napayuko ako dahil hindi ko alam kung saan ko sisimulan. Pumikit ako nang mariin. "I'm sorry for not telling you about this."

"No, no. It wasn't your fault, its mine." Umangat ang ulo ko dahil sa sinabi ni dad. Nabasa niya siguro ang iniisip ko kaya pinagpatuloy niya ang sasabihin.

"I shouldn't let them to live at our house with you, alone. Tell me, may iba pa ba silang ginawa sayo?"

"Nothing dad." I lied. I don't want to involve him and also, I don't want to talk about Edward though nakamove-on naman na ako.

Nag-usap pa kami tungkol sa iba't ibang bagay. Nalaman ko rin na nando'n pa rin sa bahay ang mag-ina. Buti na lang at hindi pa pinalayas ni dad, dahil ako mismo ang gagawa no'n.

"I have to go." Sabi niya habang nakatingin sa gintong relo niya. "I have meetings with my client." Napanguso ako. Ngayon na nga ulit kami nagkita tapos- "Babawi ako next time, okay?" Tumango na lang ako. Niyakap niya ako nang mahigpit bago hinalikan sa noo. "I'm so proud of you, princess."

"Thank you, dad." Naluluhang niyakap ko siya. Siguro kung nabubuhay pa si mom, baka maging proud din siya sa 'kin. Napangiti na lamang ako nang mapait.

Ilang minuto ng nakalipas nang iwan ako ni dad dito sa coffee shop. Hindi muna ako umalis dahil mababagot lang ako sa unit kung uuwi lang ako. Sumagi sa isipan ko ang pinag-usapan namin kanina ni dad. Napangiti ako nang maalala ko na naman ang plano. Well, hindi naman 'yon mawawala.

Bumaba ang tingin ko sa pouche na nasa kandungan ko. Kinuha ko ang phone ko at binuksan. New message from Lance.

What are you doing in that place?

Kumunot ang noo ko dahil sa message. He knows where am I? Inilibot ko ang paningin ko sa lugar. There's no trace of Lance.

I'd just met someone

Ibinalik ko sa pouche ang phone ko nang hindi na nagreply si Lance. Nakakainis 'yong taong ganito, magtetext tapos hindi na magrereply. Tsk tsk.

"To whom you meet?" Napahawak ako sa dibdib ko nang bigla itong sumulpot sa harap ko. Sinamaan ko siya ng tingin.

"You startled me."

"Who's that guy?" Kalmado ngunit mahihimigan mo ang pagtitimpi sa boses nito. Ipinag-krus ko ang dalawa kong braso sa tapat ng aking dibdib at tumingin sa labas. He's being paranoid.

Nang hindi ako sumagot, mabigat na buntong-hininga ang pinakawalan nito. "I don't want you to talk to other guy because I'm jealous. Do you understand?"

"How 'bout my dad?" Ibinalik ko ang tingin sa kanya at tinaasan ng kilay. Natigilan ito sa sinabi ko. Never niya pang nameet ang dad ko, gano'n din ako sa parents niya. Kinuha nito ang coffee na nasa harap ko bago sumimsim.

"Hindi mo agad sinabi sa 'kin na makikipagkita ka kay dad."

"He's not your dad, he's my dad."

"Sasanayin ko na ang sarili ko for calling him dad para kapag kasal na tayo, madali na lang sa 'kin." Napailing na lamang ako nang hindi ito makatingin sa 'kin. Nahihiya siya sa sarili niya.

"How's your one week vacation?" Tanong sa 'kin ng manager ko, manager. Nakadapa ako sa kama habang nakaharap ang mukha ko sa screen ng laptop.

"Well, para ngang gusto ko na lang maglibot hanggang sa magsawa ako."

"No, you can't do that. Marami kang fans na malulungkot." Biglang sumagi sa isip ko 'yong panahon na ang daming humanga sa 'kin.

"I was just kidding." I smiled. Hindi ko kayang talikuran ang opportunity na 'to. Ang tagal ko 'tong hinintay tapos tatalikuran ko lang? No way.

"Anyway, tinawagan kita para sabihin sayo na tomorrow is your photoshoot. I'll text the info later."

"Why don't you tell me right now?"

"I have something important to do." Umangat ang tingin niya na animo'y may tinitignan. Looks like she's really busy. Bumalik ang tingin nito sa 'kin.

"Papatayin ko na 'to. Don't forget your photoshoot, okay?"

Ilang oras na ang lumipas, nakatitig pa rin ako sa screen. Bukas na 'yong photoshoot ko. 'Pag narelease 'yon, maaaring malaman nila na nandito na ako sa bansa. Isn't it exciting right?

Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil hindi ako pwedeng ma-late ngayon, lalo na ito 'yong unang beses na photoshoot ko dito.

Magagandang mga damit ang naimodel ko, pero mas maganda ako. Haha.

"One more time!" Malakas na pagkakasabi ng photographer. I gave my best last shot. Umupo ako sa ikalawang palapag ng hagdanan bago itinukod ang dalawa kong siko sa tuhod habang hawak ko naman sa kanang kamay ang hat. Matapos kong makuhanan ay tumayo na ako.

"Look at this. I got a perfect shot." Nakangiti na lumapit sa 'kin ang photographer at pinakita ang mga nakuhanan na litrato sa 'kin.

"Yeah, you're right." 'yong pakiramdam na ang ganda ng kuha mo sa picture. Maganda ipost sa Instagram.

Tatanungin ko sana siya kung pwedeng ipasa sa 'kin nang may biglang umagaw sa camera na hawak ko. Napaawang ang labi ko nang makita ang may gawa no'n.

"You don't have to tell her that you've got a perfect shot of her. You're a photographer and she's a model. Probably you will get a perfect shot." Sabi nito bago binalingan ang photographer.

"And who are you?"

"By the way, I'm Lance Ramirez." I bit my lower lip dahil sa ginawa ni Lance na paghagis sa camera. Buti na lang maagap na nasalo ng photographer. "Her boyfriend." Dugtong pa nito.

"Don't worry, dude. I won't steal her from you." He smirked bago ako binalingan. "Nice to meet you." Bago ito umalis ay kumindat muna ito sa 'kin.

"I don't like him." Napanguso ako sa sinabi niya. Obviously. "Hindi ka talaga nakikinig sa 'kin." Humarap ito na nakakunot ang noo. Iniyakap ko ang mga braso ko sa bewang niya.

"Kasalanan ko ba na may maganda kang girlfriend?"

Nawala ang pagkakakunot ng noo nito na parang may sinabi akong maganda. Naiiling na ngumiti lang siya bago ako niyakap.

Vote and Comment 😘