Beauty is the Best Revenge

BBR Forty Two

Mabilis na bumangon ako nang maalala ko na wala pa pala ako sa unit ko. Napahawak ako sa ulo ko nang kumirot ito. It's wine fault. Ugh.

Tinanggal ko ang kumot na nasa katawan ko, pero gano'n na lamang ang gulat ko nang makita ko ang itsura ko sa whole body mirror. Hinawakan ko ang maliit na pula sa may bandang leeg ko. Paanong-

Napaayos ako nang upo nang may kumatok sa pinto. Tinakpan ko ng buhok ko ang hickey. Bumukas ang pinto at iniluwa no'n si Edward na may hawak na isang tray.

"Good morning. How's your sleep?"

"What happened last night?"

"Oh. Don't you remember?" Oh my god. May nangyari ba sa 'min? Ipinilig ko ang ulo ko. Mali 'tong iniisip ko.

"What do you mean?"

"Eat this. I know you were tired."

"No. Nothing's happened right?" Imbes na sagutin ako, nilapag niya lamang ang pagkain sa kama.

"Eat this habang mainit pa."

"Answer me." Hindi ko ginalaw ang pagkain. Hindi mapapalagay ang loob ko pag hindi niya ako sinagot.

"Nothing's happened." Napabuga ako nang hangin. "After that, I'll drive you home."

Napabuntong-hininga na lamang ako nang lumabas siya ng kwarto. Habang maaga pa, lalayo na ako sa kanya dahil baka ito pa 'yong maging dahilan ng paghihiwalay namin ni Lance.

"Thank you."

Bumaba agad ako ng kotse ni Edward. Hindi ko na siya hinintay pang makapagsalita. I need to talk to Lance as soon as possible. Probably he was worried.

Bumukas ang elevator nang nasa floor ko na. Tulad nga ng inaasahan ko, natanaw ko si Lance. Palakad-lakad siya sa tapat ng unit ko na parang hindi mapakali.

"Lance,"

"Bella!" Mabilis na nakalapit siya at niyakap ako nang mahigpit. I also did. "Where have you been? Is there something happened, huh?" Nakikita ko sa mata nito ang pag-aalala.

"Nothing. I just dropped my phone last time."

"I'm so worried about you. I thought, there's something bad happened to you." Hinawakan ko ang mukha niya.

"Look at me, may nakita ka ba na kakaiba sa 'kin?" Tinignan niya ang kabuuan ko. Para akong nanlamig nang tumigil ang tingin niya sa leeg ko.

"Nilalamig ka ba?" Ilang minuto bago ako dahan-dahang tumango. Liar. Naiinitan na nga ako eh. "Come on." Hinila niya ako sa loob ng unit ko. He already knew my password so that, he easily opened it.

Maglilinis muna ako ng katawan habang siya ay gagawa muna daw ng coffee. Mabilis na tinanggal ko ang scarf na nasa leeg ko nang makapasok ako sa kwarto. Para akong kakapusin sa init kanina.

Matapos kong maglinis, binalik ko rin ang scarf. Hindi pwedeng makita ni Lance kung ano man ang nakatago dito sa leeg ko. Anytime, pwede n'yang sugurin ang may gawa nito. And, I won't let that to happened.

Lumabas na ako ng kwarto. Nakita ko si Lance na nakaupo sa mahabang sofa. Hindi niya naramdaman ang presensya ko dahil busy siya sa kanyang phone. Tumikhim ako na agad naman n'yang ikinalingon.

"Mukhang busy ka dyan ah."

"Nah," Hinila nito ang kamay ko dahilan upang mapaupo ako sa lap niya. Tatayo na sana ako nang palibutan ng kanyang mga braso ang aking bewang.

"Lance, mabigat ako."

"I don't care." Naiilang ako pag ganito ang position namin. Nakapatong ang kanyang baba sa aking balikat. Isa pa, baka tanggalin niya 'tong nasa leeg ko.

"I'll just get my coffee."

"No need." Dumukwang siya at kinuha ang coffee na nasa tapat lang namin. Mahaba ang kanyang mga bisig kaya nagawa n'ya 'yong abutin. "Here." Kinuha ko 'yon ngunit hindi ako uminom.

"Hindi ka ba nasasakal?"

"Hindi ko naman hinigpitan ang pagkakalagay." Sa totoo lang, nasasakal na ako.

"Ako ang nasasakal sayo eh."

"No!" Humarap ako sa kanya nang tatangkain n'yang tanggalin ang scarf. Gulat na napatitig siya sa 'kin. "Sorry, ayoko lang kase tanggalin." Gusto kong batukan ang sarili ko dahil napagtaasan ko siya ng boses.

"Okay. If that's what you want. Ayoko lang nang naiinitan ka."

I smiled at him bago sumimsim sa coffee. Buti na lang hindi ito natapon. Ramdam ko ang titig ni Lance sa 'kin. I'm sorry baby, hindi ko naman ginusto 'yong nangyari sa 'min ni Edward. I meant, our kissing scene.

Napangiti ako nang hindi na halata ang hickey sa leeg ko. Natabunan ito dahil nilagyan ko ito ng concealer. Hindi ko na kailangang mag-scarf.

Buti na lang, hindi na pinilit ni Lance na tanggalin ang scarf ko kanina. I don't want him to get mad, dahil lang dito sa maliit na hickey.

"Let's go?" I nod before he intertwined our hands.

May schedule ako ngayon. Hindi ko alam kung saan gaganapin, pero ang sabi magkikita-kita muna kami sa Hotel. Dahil may supportive akong boyfriend, sasama daw siya sa 'kin.

"Can I be your photographer?"

"Huh?" Hindi ko siya maintindihan. Hindi naman niya naikwento sa 'kin na mahilig siya kumuha ng mga litrato.

"I just can't-" He bitting his lower lip. Parang gusto ko s'yang halikan. Ipinilig ko ang ulo ko. Nahahawa na ata ako sa pagka-naughty niya.

"Can't what?"

"I just can't resist myself to punch this photographer of yours." Kumuyom ang kamay nito na nasa manibela. Napailing na lamang ako.

"Don't worry, they will never do this,"

Tinanggal ko ang seatbelt ko bago ako umupo paharap sa lap niya. Pinaikot ko ang aking mga braso sa leeg niya. I smiled him sweetly. Mahinang napamura pa ito. Itinigil niya muna ang sasakyan sa tabi bago ako binalingan.

"You know my weakness, huh?"

"I don't know. Tell me, what is it?"

"You're unbelievable."

Natawa na rin ako dahil sa sinabi niya. Nagkunwari lang ako na hindi ko alam.

Sinuklay ko ang kanyang buhok gamit ang aking mga daliri. Napalunok naman ito. See? It's a little gesture. But as you can see, parang ang lakas ng impact nito sa kanya.

"Stop doing that."

Hindi ko siya pinansin na parang hindi ko narinig ang sinabi niya. I like teasing him.

"I lost my temper."

Napangiti ako nang lumapat ang labi niya sa labi ko. I didn't know that a soft kiss could turn so intense.