Beauty is the Best Revenge

BBF Fifty One

"Bella," Nilagpasan ko lang ang taong tumatawag sa pangalan ko. "Bella, please talk to me." Napatigil ako sa paglalakad nang hawakan nito ang kamay ko.

"Can't you see? I'm busy."

"I know, I know." He let a heavy sigh. "You are always busy. Please, kahit ngayon lang kausapin mo ako." Iniwas ko ang tingin ko sa nagsusumamo nitong mga mata.

I don't want to be soft again. Not now.

"Where's Candice? Baka bigla na lang sumugod 'yon dito." Lumingon-lingon ako. Nagbabakasakaling kasama niya lang 'yon.

"Hindi ko siya kasama."

"So that you are here?"

"Damn it."

Nabigla ako nang higitin niya ang braso ko at kaladkarin sa kung saan. Binitawan niya lang ako nang nasa isang kwarto na kami- Dressing Room.

"How many times do I have to tell you that I'm busy?" Mariin kong tanong.

Lumakad ako para sana lumabas ng kwarto ngunit naharangan na agad ako nito.

"Sino nagsabi sa 'yo na pwede ka nang umalis? We're not yet done talking."

"As if naman na kakausapin kita."

"Marinig mo lang ang sasabihin ko, ayos na sa 'kin."

Napabuga na lang ako nang hangin.

"Yes, sumama ako sa mga kaibigan ko. Pero hindi ko alam na nandon si Candice. Nakakabastos man, hindi ko talaga siya pinapansin."

"Ba't hindi mo siya pinapansin?"

"Because, I don't want to hurt you by giving her attention."

"But you already hurt me."

"I'm sorry, baby." Napailing ito. "Even though I'm drunk last night. I swear, nothing's happened between me and Candice. Believe me baby, please."

"Eh ano 'yong nakita kong mga picture niyo? Lying in bed without clothes."

"It was just a picture."

"Yeah, it was just a picture. But you don't know how much it hurts just because of that picture." Shit. Naiiyak na naman ako. "Matapos nang may mangyari sa 'tin, bigla ka na lang hindi nagparamdam. Tapos ngayon, magpaparamdam ka na lang bigla?" Marahas na pinunasan ko ang luha ko. "Lalabas na ako. Baka hinahanap na ako."

Nabigla ako nang isandal niya ako sa pintuan at walang pakundangang hinalikan ako sa labi. Mabilis lang 'yon pero ang lakas na nang kabog ng dibdib ko.

"Okay, I will let you to do this to me. Pero ngayon lang. Do you understand?"

Hindi pa man ako nakakasagot, hinila na ako nito palabas ng kwarto. Napapatingin sa 'min ang mga nadadaanan namin. Nacoconcious tuloy ako sa itsura ko.

"Miss Bella, in 3 minutes we will start." Humarang sa daanan namin ang isa sa mga staff. Sasang-ayon pa lang sana ako nang unahan ako ni Lance.

"Give me a time to solo her."

"But sir,"

"No buts. Now, give us a way."

"Ma'am?"

Tinanguhan ko lang siya. Hindi siya mananalo kay Lance. Nang makaalis ito, muli na naman akong hinila ni Lance.

"Saan mo ba ako dadalhin?"

"Just keep your pretty mouth shut and follow me."

"Tss." I rolled my eyes. Hindi ba pwedeng sagutin na lang niya ang tanong ko? Argh.

Tumigil kami sa isang coffee shop. Sa dami ng lugar kung saan pwede kaming mag-usap, bakit dito pa? Paano ko siya aawayin nito.

"What's your order, sir?" I arched my eyebrow, dahil sa tono ng pananalita ng waitress.

"What do you want?" Lance asked me.

"You," I gave him a seductive smile, bago lumipat ang tingin ko sa waitress. Nakasimangot itong nakatingin sa 'kin. "Just kidding," Mapang-asar na tumawa ako. Binigay ko sa kanya ang order namin.

"You don't need to reveal that you want me, babe." He winked at me.

"You heard it right? It was just a joke."

"Joke pala huh?" Ngumisi siya na hindi ko nagustuhan. Ibig sabihin, may plano s'yang gawin.

Maya maya pa'y dumating na ang order namin. Hindi pa rin naaalis ang ngisi sa mukha ni Lance.

"So, you are Melody." I raised my eyebrow when Lance suddenly talked. "What a beautiful name. By the way, I'm Lance." Bahagya pa nito iniumang ang kamay para makipagshake-hands.

Makikipagshake-hands na sana ang nagngangalang Melody nang unahan ko ito.

"Oh my god! Sorry," Kunwari ay nasanggi ko ang baso na naglalamang tubig. I bit my lower lip na animo'y hindi ko talaga sinadya.

Lumapit ako sa kinauupuan ni Lance at pinunasan ang nabuhusan nitong pants. I looked at his expression. Nakaawang ang labi nito na nabigla din sa nangyari.

Things suddenly came up in my mind.

Lihim akong napangisi nang dumako ang pagpunas ko sa pagitan ng kanyang binti. Nang malapit na ako sa kanyang part, itinigil ko na ang pagpunas.

Tumayo ako at hinawakan siya sa braso. It's her fault. Kung hindi sana siya nagbigay ng motibo kanina, edi sana walang basahang magaganap ngayon.

"Come on, we're going to buy your new pants."

"But sir, paano po 'tong order niyo?" Singit nitong waitress.

"Just take it out. Please," I smiled her sweetly.

Nang hindi pa rin ito umaalis sa kinatatayuan niya.

"Miss, you're wasting my time. Hindi ba pwedeng pumunta ka na lang nang counter at asikasuhin 'yan, para makaalis na kami?"

"Bella." I looked at Lance. He gave me a look 'dont-make-a-scene-here.' Hindi na lang ako umimik. "Miss, itetake out na lang namin 'yan."

"Copy, sir." Nang makaalis ito, napairap na lang ako sa kawalan.

Naghintay kami ng ilang minuto, bago dumating ang tinake-out namin. Nang mabayaran ko 'yon, agad kong hinila si Lance palabas. Mukhang may balak pang makipag-usap eh.

"Can you just stop flirting with others?" I crossed my arms over my chest.

Nandito kami sa parking lot, kung saan nakapark ang sasakyan niya. May balak pa yata akong dalhin kung saan.

"What? Don't call it a flirt, I'm just being friendly."

"Friendly your ass." I said na ikinatawa niya. "Buy your own pants and I'm going back."

Paalis pa lang sana ako nang higitin ako nito. And now, he hugged me, tightly.

"Don't be jealous. I was just kidding."

"Let me go,"

"Ayoko. Baka pag binitawan kita, bigla ka na lang mawala."

"You're overeacting again." Inis na sabi ko. "Ikaw nga 'tong bigla na lang naglaho."

"I'm sorry,"

"Please, stop telling sorry. I don't wanna hear it."

Nakakasawang marinig ang salitang sorry kung paulit-ulit namang ginagawa ng taong 'yon ang kanyang kasalanan.