Η Δεύτερη Σύζυγος

Kεφάλαιο 9

«Μαρία, μας λες οτι επί ένα χρόνο γινόταν αυτό το πράγμα; Μα πως; Δηλαδή μέχρι πότε θα γινόταν; Δεν είχες σκοπό να το πεις, να το πεις σε εμάς τουλάχιστον; Θα βρίσκαμε μια λύση, για τον Θεό δηλαδή!» Ο Στέφανος έτριβε το πρόσωπο του με το χέρι του, μην μπορώντας να πιστέψει πλήρως τι τους είχε αποκαλύψει η αδερφή του.«Μα, πως έγινε;»

Η Μαρία σήκωσε το πρόσωπο της, με τα καστανά της μάτια να τον κοιτούν. «Τι θες να σου πω, Στέφανε; Ότι η τελευταία φορά που έγινε ήταν μόλις χτες; Και όπως την πρώτη φορά νόμιζα ότι θα λιποθυμίσω, από τα χάλια που ήμουν και δεν τον ένοιαζε; Ότι τον θυμάμαι,την πρώτη φορά να μου λέει επιτακτικά «φρόνιμα» και «σκάσε»; Πως έλεγε γελώντας ότι είναι σαν να έχει σύζυγο και ερωμένη αλλά δεν ξέρει ποια είναι τι; Ότι έλεγε πως δεν έχω δικαίωμα να του αρνούμαι κάθε φορά που αντιστεκόμουν; Σου φτάνουν αυτά;»

Ήταν ανάγκη, Μαρία; Ξέρωντας όλη την ιστορία, μόνο αυτό έχω να ρωτήσω. Ήταν ανάγκη, πραγματικά;

«Σταματήστε» είπε κουρασμένα ο Παύλος, που ακόμα στηριζόταν στο τραπέζι πίσω του, με τα μάτια του, ολόιδια με αυτά της κόρης του,να κοιτούν το πάτωμα. Μετά από μια ολιγόλεπτη, αμήχανη παύση, σήκωσε το κεφάλι του, κοίταξε τη Μαρία και της απηύθυνε το λόγο. «Γιατί δεν είπες τίποτα; Καλά ρωτάει ο Στέφανος, γιατί δεν είπες; Θα σε βοηθούσαμε. Δεν ήταν ανάγκη να το ζεις αυτό, ένα χρόνο τώρα.»

«Ο Αλέξανδρος δεν θα το ομολογούσε. Θα έλεγε ότι συναίνεσα. Και μπορεί αυτός να έχανε τον τίτλο, αλλά αν εγώ πέθαινα, που θα πήγαινε η Ευτυχία;»

«Τώρα που ανέφερες το παιδί, γιατί το έφερες εδώ;» ξαναμίλησε ο Στέφανος.

«Που θα την άφηνα; Στον πατέρα της που δεν μπορεί ούτε να τη βλέπει ή στη Δεύτερη Σύζυγο που είχε βάλει σκοπό να δηλητηριάσει και το παιδί μου; Εκτός αυτού, ήθελα να κανονίσω και την τύχη της.»

«Δηλαδή;»

Τα μάτια της Μαρίας άστραψαν. «Αν ο Αλέξανδρος δεν το ομολογήσει στο Συμβούλιο τον Αρχόντων, αν πρέπει αν με σκοτώσετε, κάντε το. Ένα πράγμα θέλω μόνο. Να μείνει η Ευτυχία μαζί σας. Να κάνει έναν καλό γάμο, έναν πραγματικά καλό γάμο. Θέλω να μου το ορκιστείτε, και οι δύο. Και μετά κάνετε ότι θέλετε. Αλλά, σας παρακαλώ, η Ευτυχία να μείνει εδώ στον Πύργο σας, όχι με τον Αλέξανδρο. Δεν τη θέλει, το ξέρω. Και αν η Δεύτερη Σύζυγος μείνει μαζί του, τότε το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο για την κόρη μου.»

Η Ευτυχία, καταλαβαίνοντας λίγα και συνειδητοποιώντας ακόμα λιγότερα, αποφάσισε να ξεκολλήσει το αυτί από την πόρτα και να την ανοίξει. Με την πόρτα μισάνοιχτη, είδε τον παππού της να πλησιάζει τη μητέρα της, να κάθεται δίπλα της και να την αγκαλιάζει.