Η Δεύτερη Σύζυγος

Κεφάλαιο 16

«Τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα νομίζεις, Ευτυχία. Ναι, ο πατέρας σου ήρθε με αυτόν το σκοπό στο δωμάτιο μου, εκείνο το βράδυ. Ναι , έγινε ότι έγινε, η λογομαχία μας, το γράπωμα από το χέρι και τα λόγια του Αλέξανδρου, «Να το διασκεδάσω, αυτό θέλω. Να το διασκεδάσω.» Αλλά ξέρεις κάτι, παιδί μου; Δεν είχα σκοπό να αντισταθώ. Ούτε εκείνη τη βραδιά, ούτε τις επόμενες. Ο πατέρας σου μπορεί να νόμιζε ότι με το χέρι του έπνιγε τις φωνές μου, αλλά στην πραγματικότητα, έπνιγε τους αναστεναγμούς μου. Μπορεί να νόμιζε, μέσα στο μεθύσι, ότι αντιστεκόμουν για αυτό να πρόσταζε να κάτσω φρόνιμα και να σκάσω, αλλά, να ξέρεις, δεν είχα κανένα σκοπό να προβάλλω αντίσταση.

Έπαιρνα τον άντρα μου πίσω, Ευτυχία, το καταλαβαίνεις αυτό; Έπαιρνα τον άντρα μου πίσω! Μπορείς να φανταστείς, να είσαι η γυναίκα ενός Άρχοντα, να είσαι η Αρχόντισσα του Πύργου του και να σε αφήνει για μια Κοινή, επειδή δεν μπορείς αν αποδείξεις ότι είσαι ικανή να δώσεις γιο; Τουλάχιστον, στο τέλος, το απέδειξα!»

Η Μαρία μιλούσε λαχανιασμένα. «Όταν εκείνη η φορά τελείωσε, ο πατέρας σου, που άρχιζε να ξεθολώνει, φαινόταν να συνειδητοποιεί τι είχε κάνει. Αφού μάζεψε βιαστικά τα ρούχα του, είπε με σιγανή και έντονη φωνή, μέσα στον πανικό, να μην πω τίποτα σε κανέναν και έφυγε, τρέχοντας σχεδόν, από το δωμάτιο.

Μέχρι και σήμερα, πιστεύω ότι ο Αλέξανδρος ήταν τόσο μεθυσμένος που δεν καταλάβαινε τι έκανε. Αλίμονο, δεν λένε, όμως, ότι στην κατάσταση της μέθης, βγαίνουν οι πραγματικές μας επιθυμίες;

Σε αυτό στηριζόμουν, και τον περίμενα, να πει κάτι, να κάνει κάτι. Την επόμενη μέρα, η υγεία μου ήταν άσχημα, όντως ίσχυε αυτό που είχα ομολογήσει, ότι κατά την πράξη κόντευα να λιποθυμήσω. Αλλά το μόνο που βρήκε να πει ο πατέρας σου, ήταν μια υπενθύμιση στον παππού σου τον Παύλο, να μου ευχηθεί για τον γιο του.

Πέρασαν σαράντα μέρες και τίποτα. Εκείνο το πρωί, η Σοφία και η Δεύτερη Σύζυγος, πήραν εσάς και τον Ιάσονα για να σας πάνε στην εκκλησία, να ευλογήσουν το μωρό που σαράντιζε.

Τότε, ήμαστε μόνο εγώ και ο Αλέξανδρος στον Πύργο. Τρεμάμενος και με μπερδεμένα λόγια, προσπαθούσε να μου δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ξέρεις τι έκανα; Έκοψα τον συγχυσμένο λόγο του με ένα φιλί. Και τότε, μετά από τόσο καιρό, ξαναέγινε και ήταν σίγουρα με την συγκατάθεση μου.»

Οι δύο νέοι άκουγαν άναυδοι την εξομολόγηση της Αρχόντισσας, καταλαβαίνοντας ότι όλα, από το μένος του Παύλου μέχρι τον παγερό φόβο της Ευτυχίας είχαν γίνει, όπως λέει και ένας ποιητής «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη»* , οπού Ελένη, το ομοίωμα που είχαν δημιουργήσει οι Θεοί του Ολύμπου και πήρε μαζί του ο Πάρις στην Τροία, αντί της βασίλισσας της Σπάρτης, κατά την ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη και όχι η, περασμένων χρόνων, Δεύτερη Σύζυγος. Αν και η ύπαρξη της Δεύτερης Συζύγου, έπαιξε τον μικρό της ρόλο για αυτή τη σύγχυση.