Δεν μπορούσα να ηρεμήσω τον Σπύρο με τίποτα. Έκλαιγε και οδυρόταν, μέχρι που έμεινε να κοιτάει το πάτωμα με τα δάκτυλα μπλεγμένα και τα χέρια ανάμεσα στα πόδια του. Και τότε, δεν μπορούσα να του πάρω κουβέντα. «Θείε είσαι καλά; Θες να σου φέρουμε κάτι;» Τίποτα, απόκριση καμία.
Αφήνοντας τον Σπύρο να ηρεμήσει-και ίσως να ξεσπάσει ξανά -, θεωρώντας ότι στην παρούσα φάση αυτό ήταν το καλύτερο, το μάτι μου έπεσε σε ένα έπιπλο του σαλονιού με φωτογραφίες, στην πλειοψηφία τους ασπρόμαυρες, στο πάνω ξύλο.
Πήγα κοντά και είδα ένα αντρόγυνο, έναν άντρα που έμοιαζε πολύ του Ιάσονα και μια λεπτοκαμωμένη γυναίκα. Παρά το ασπρόμαυρο της φωτογραφίας, μπορούσα να καταλάβω ότι τα μαλλιά τους ήταν σκούρα. Κοίταγα τα πρόσωπα τους μέχρι που η ματιά μου έπεσε σε τρία παιδιά. Μια μικρογραφία του άντρα, ένα αγόρι που έμοιαζε αρκετά στην γυναίκα και ένα έφηβο κορίτσι, το μόνο με μαλλιά σε φωτεινή γκρίζα απόχρωση και μάτια στα οποία η φωτεινότητα διέφερε. Αμέσως μάντεψα ότι επρόκειτο για την γιαγιά μου και την οικογένεια της.
«Κοιτάς το σόι μας;» άκουσα τον Ιάσονα να λέει γελώντας.
Έγνεψα και ήρθε κοντά μου. Μου σύστησε τους εικονιζόμενους και ήταν ακριβώς αυτοί που περίμενα. Ο Αλέξανδρος, η Μαρία και οι τρεις απόγονοι του πρώτου: η Ευτυχία, ο Ιάσονας και ο Σπύρος.
«Μοιάζεις πολύ στον πατέρα σου, θείε.» παρατήρησα. «Και ο Σπύρος της μητέρας του. Η γιαγιά μου πάλι, δεν μοιάζει σε κανέναν.»
«Η Ευτυχία δεν έμοιαζε ποτέ με άτομο καταγόμενο από το Νότο, όπως εμείς. Άλλη μια φορά έχω δει φυσικό κόκκινο μαλλί στη ζωή μου, σε ένα ταξίδι στον Βορρά. Είχα δει ένα κοριτσάκι και αμέσως θυμήθηκα τη γιαγιά σου.»
Δεν ξέρω γιατί, αλλά το μυαλό μου πήγε στην προγιαγιά μου, την Ελένη. Ξέρετε, τη μητέρα του Οδυσσέα και του Ιάσονα. Την φερόμενη και ως Δεύτερη Σύζυγο. Ίσως γιατί ένιωθα αδικία για τον Ιάσονα που κατά πάσα πιθανότητα δεν είχε ούτε μια φωτογραφία με τη μητέρα του, όπως είχε η γιαγιά μου και ο Σπύρος με τους γονείς τους. Στην τελική, η Ελένη ούτε σύζυγος Άρχοντα ήταν, ούτε Αρχόντισσα. Τι δουλειά είχε σε οικογενειακή φωτογραφία;
«Έχεις φωτογραφία της μητέρας σου;»
«Ναι, μου την είχε δώσει ένας θείος μου, ο Σέργιος. Δεν πρέπει να τον ξέρεις, πέθανε όταν ο πατέρας σου ήταν μωρό. Βασικά, δολοφονήθηκε αλλά δεν βρήκαν ποτέ ποιος το έκανε.»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η Δεύτερη Σύζυγος
Historical FictionΣε μια μικρή χώρα, ο Νότος επιβάλλει νόμους αίματος και σκληρά έθιμα διαδοχής. Ένα από αυτά, είναι και η Δεύτερη Σύζυγος. Ένας Άρχοντας αποφασίζει να ασπαστεί το έθιμο, με απώτερο σκοπό να αποκτήσει αρσενικό διάδοχο και παίρνει μια απόφαση που επηρε...
