Η Δεύτερη Σύζυγος

Κεφάλαιο 43

Η επόμενη μέρα έφτασε, αρχές Ιουλίου πια. Και μαζί με την ανατολή του ηλίου, ήρθε και ένα από τα δύο ελπιδοφόρα μηνύματα που περίμενα. Η Βάσω είχε ξυπνήσει και μέσα στη ζάλη της ζητούσε τον γιο και τον άντρα της. Για αρκετή ώρα δεν ήταν σε θέση να θυμηθεί και να κατανοήσει την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων. Έτσι όταν ο Νεκτάριος μπήκε στο δωμάτιο που την είχαν και την είδε με τους ορούς και τα ενδοφλέβια φάρμακα, σαν να της είχαν περάσει καλώδια ή, ακόμα χειρότερα, σαν ένα είδος ανατριχιαστικής μαριονέτας που αντί για σχοινιά είχε στα χέρια της σωληνάκια με υγρό, συν ότι η κακομοίρα, ημιθανής θα λέγαμε, τον ρωτούσε που είναι ο πατέρας του.

Τι να κάνει και ο έρμος, όπως μπήκε βγήκε και κάθισε δίπλα μου, γιατί και εγώ πάλι εκεί ήμουν, αφήνοντας τα μάτια του να τρέξουν αλλά όχι τους λυγμούς του, που τους φρέναρε δαγκώνοντας το χέρι του.

«Σώπα Νεκτάριε, λογικό είναι. Ο γιατρός σού είπε ότι μέχρι το μεσημέρι θα θυμάται τα πάντα, κάνε υπομονή.»

Και σαν να μην μου έφτανε το μοιρολόι του Νεκτάριου, στο κέντρο υγείας ήταν, όπως και χτες, ο Ιάσονας με την Ειρήνη. Η δικαιολογία; Ότι η Ειρήνη ανησυχεί πολύ για την θεία της και ο Ιάσονας δεν θέλει να την αφήνει μόνη μετά από αυτό που έπαθε.

«Κάτι δεν μου κολλάει εδώ... Κάτι δεν μου πάει καλά» σκεφτόμουν ξανά και ξανά όσο, διαβάζοντας, και καλά, μια ιατρική εφημερίδα που είχε εκδοθεί πριν ένα χρόνο και βρήκα στο τραπεζάκι της αίθουσας αναμονής, προσπαθούσα να τους παρατηρήσω.

Μιλούσαν σιγανά και η Ρηνιώ μόνο που δεν έτρεμε από τα άσχημα συναισθήματα που την διακατείχαν. Ο Ιάσονας ήταν αρκετά τρυφερός μαζί της, όσο και επιτακτικός. Όταν έβλεπε ότι η κοπέλα πήγαινε να τρελαθεί από την απόγνωση, μαζευόταν, της φιλούσε τα μαλλιά και έπαιρνε τις τούφες που έπεφταν στο πρόσωπο της για να τις περάσει πίσω από το αυτί της.

«Ούτε γκόμενα να την είχε.» Σκέφτηκα και ανατρίχιασα. «Λες; Μπα..» είχαν ακούσει ιστορίες και ιστορίες για κάτι τέτοια αλλά φαντάζομαι ότι θα ίσχυε το «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» και έτσι κάποιος θα το είχε σφυρίξει αν ο θείος «κανόνιζε» την ανιψιά.

Βέβαια, μπορεί και όχι. Εδώ είχε στηθεί ολόκληρη πλεκτάνη κατά του Δημήτρη και της οικογένειας του και κανείς δεν φαινόταν να πίστευε στην αθωότητα του. Όσο για αυτό, είχα για απόδειξη τα λόγια του γιου του, όταν ο Ιάσονας και η Ειρήνη αποχώρησαν.