Η Δεύτερη Σύζυγος

Κεφάλαιο 17

«Για καλή σας τύχη, ο Αλέξανδρος, μετά τη συνάντηση του με την οικογένεια μου, θα πήγαινε να βρει τον παραλίγο συμπέθερο. Θα λείπει δύο μέρες. Πρέπει να φύγετε πριν επιστρέψει, θα φύγετε αύριο τα χαράματα. Θα μιλήσω στον θείο σου, Οδυσσέα, ότι θα συνοδέψεις την Ευτυχία και τη Σοφία στο γειτονικό νησί, για να πάρουν υφάσματα για τα τελευταία κομμάτια της προίκας της. Η Σοφία θα γυρίσει πίσω και εσείς θα φύγετε.

Που σκοπεύετε να πάτε;»

«Στο Βορρά. Έχω δουλειά, σπουδές και συγγενείς εκεί, που μας περιμένουν. Και εμένα και την Ευτυχία.»

«Σπουδές; Τι σπουδές;»

«Θα γίνω δάσκαλος.»

Η Μαρία φάνηκε να εκπλήσσεται. «Όλο με ξαφνιάζεις, μικρέ.»

Τότε, ακούστηκε ο θόρυβος του χτυπήματος στην πόρτα και όλοι σιώπησαν. Η πρεσβύτερη Αρχόντισσα σηκώθηκε από το κρεβάτι της κόρης της, στο οποίο βρισκόταν καθισμένη όλη αυτή την ώρα και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

«Ποιος είναι;»

«Αρχόντισσα μου, ο Σέργιος ψάχνει τον ανιψιό του.»

«Σοφία, φέρε τον Κοινό στο δωμάτιο της κόρης μου και πρόσεξε, κακομοίρα, μη σου ξεφύγει τίποτα, κατάλαβες;!»

«Ν...ναι!» η υπηρέτρια απάντησε αναστατωμένη και ο ήχος των βημάτων της που γινόταν όλο και πιο σιγανός, μαρτυρούσε ότι απομακρυνόταν.

«Ξεθαρρέψτε! Είστε σαν βρεγμένες γάτες!» Η Μαρία μιλούσε όλο πυγμή στην κόρη της και σε αυτόν που τελικά, θα γινόταν γαμπρός της. «Δεν θα μιλήσετε καθόλου! Μόνο εγώ και ο Κοινός θα ακουγόμαστε.»

Αφού οι νέοι συμφώνησαν με ένα νεύμα και προσπάθησαν να φαίνονται όσο το δυνατόν ψυχραιμότεροι γίνεται, η πόρτα ξαναχτύπησε και η Μαρία μετακίνησε την καρέκλα που βρισκόταν κάτω από το πόμολο.

Ο Σέργιος μπήκε μέσα και μόλις είδε τον ανιψιό του μαζί με τις Αρχόντισσες και, ειδικά, δίπλα στην Αρχοντοπούλα, σταμάτησε απότομα, σαν να έβλεπε φάντασμα.

Εν συντομία, η Αρχόντισσα κατέθεσε το αίτημα της για να βρει τον δισταγμό του Σέργιου.

«Μα, Αρχόντισσα μου, να πάνε οι δυο τους στο νησί...»

«Θα είναι και η Σοφία μαζί τους, για δουλειά θα πάνε, προς Θεού. Όλοι ξέρουν ότι και η Σοφία και ο ανιψιός σου είναι στη δούλεψη του Άρχοντα.»