Η Δεύτερη Σύζυγος

Κεφάλαιο 27

30 χρόνια πριν

Μια βροχερή μέρα του Σεπτέμβρη, δεκατέσσερα χρόνια πριν αλλάξει ο αιώνας και η χιλιετία. Είχε μόλις περάσει η δεύτερη εβδομάδα του πρώτου φθινοπωρινού μήνα, και ένα παιδί γεννήθηκε, έχοντας ολοκληρώσει τους εννέα μήνες ζωής φιλοξενούμενο στο σώμα της μητέρας του.

Ο ερχομός ενός μωρού είναι άγγελος χαράς και ευτυχίας για όλες τις οικογένειες που βλέπουν τα μέλη τους να αυξάνονται. Και όμως, εκείνη την μέρα, με τη βροχή να ρίχνει σταγόνες στα τζάμια ενός ψυχρού νοσοκομείου, τρείς μεσήλικες, δύο άντρες και μία γυναίκα, στέκονταν όρθιοι και αμίλητοι κοιτάζοντας, με θλιμμένα και ανήσυχα μάτια ενώ τα χείλη τους παρέμεναν ερμητικά κλειστά και σφιγμένα, έναν νεαρό άντρα κοντά στα είκοσι, να έχει κρύψει το πρόσωπο του στα χέρια του, σε μια προσπάθεια να μην αντιληφθεί κανείς ότι έκλαιγε, κάτι που πρόδιδαν οι σπασμοί του σώματός κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης των λυγμών του.

«Ανάθεμα σε ρε, Εσύ φταις για όλα.» Μόνο αυτό ακούστηκε, υπό μορφή γρυλίσματος από το στόμα του ενός εκ των δύο μεσηλίκων αντρών.

Ας μην σας μπερδεύω όμως. Ας ξεκινήσουμε τη διήγηση από εκεί που σταματήσαμε , από τον Αλέξη, τη Δανάη και μια εγκυμοσύνη.

Δεκατέσσερα χρόνια πριν την αλλαγή του αιώνα και της χιλιετίας λοιπόν. Πολλά είχαν αλλάξει από την αρχή της ιστορίας. Πλέον εκτυλίσσεται στον Βορρά, αντί για το Νότο. Πλέον έχουμε περάσει δεκαεννιά χρόνια που ο Σέργιος πέρασε την πύλη του Άδη από το χέρι του Παύλου και με τη βοήθεια του Στεφάνου. Όσον αφορά τον Σέργιο, το πτώμα βρέθηκε και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, όπως φρόντισε να μάθει ο δολοφόνος του.

Η Ευτυχία και ο Οδυσσέας δεν απέκτησαν άλλα παιδιά, καθώς απ' ότι φαίνεται η κοκκινομάλλα, που δεν ήταν πια κοκκινομάλλα αφού τα μαλλιά της είχαν αποκτήσει το παγωμένο χρώμα της σελήνης, είχε κληρονομήσει τη γονιμότητα από την μητέρα της. Δύο φορές έμεινε ακόμα σε ενδιαφέρουσα και τις δύο, έχασε τα παιδιά στον τρίτο μήνα.

Δεκαεννέα χρόνια είχαν περάσει που ο Αλέξης ήταν μωρό στην κούνια του και τώρα, αναπολώντας τα χαρούμενα παιδικά χρόνια και την αρμονία η οποία διακατείχε την οικογένεια του, σκεφτόταν ότι αυτή η υπέροχη αρμονία θα διαταρασσόταν. Πιθανώς, ανεπανόρθωτα.

Εκείνη τη παγωμένη μέρα του Φλεβάρη, ο νεαρός έφυγε από το πανεπιστήμιο φουρκισμένος, μιας και είχε ακούσει από το στόμα της κοπέλας του ότι είναι έγκυος, και πιθανό είναι, το «λάθος» να έγινε την ημέρα των γενεθλίων του. Ευτυχώς, τουλάχιστον, που δεν δούλευε εκείνη την ημέρα στο οδοντιατρείο που ήταν βοηθός.