Η Δεύτερη Σύζυγος

Κεφάλαιο 31

«Σου λέω την είδα, Αλέξη. Είχε και το μωρό. Φίλε, φτυστή εσύ είναι. Μου αρέσει που για να την σκαπουλάρεις έλεγες ότι μπορεί να μην είναι δικό σου. Άμα το δεις το παιδί θα καταλάβεις οτ...»

«Εντάξει, εντάξει είπα βλακείες!» Ο Αλέξης μιλούσε εκνευρισμένα. «Από εδώ και μπρος τι γίνεται.»

«Τι να σου πω... μίλησα με τη Δανάη λίγο, πάντως. Δεν μπορούσα να πω πολλά γιατί ήταν εκεί ο πατέρας της, οπότε δεν σε ανέφερα καθόλου. Θα μείνει στο παλιό της σπίτι, μαζί με την κόρη σας και την αδερφή της αλλά ο Στέργιος θα γυρίσει πίσω. Νομίζω αυτή είναι η ευκαιρία σου. Απλά κοίτα να μην τα κάνεις θάλασσα, πάλι.»

Ο συμφοιτητής του πατέρα μου, με τον οποίο χάθηκαν λίγο μετά την αποφοίτηση και το όνομα του μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, σώπασε για λίγο. Έπειτα, με κάποιο δισταγμό, ξαναμίλησε.

«Να σε ρωτήσω, τι σε έχει πιάσει με το παιδί; Δεν το ήθελες, σωστά; Άσε τώρα τη Δανάη να το μεγαλώσει, τι μπλέκεσαι; Αφού ο πατέρας της δεν σε θέλει.»

«Πρώτον, ο πατέρας της μπορεί άνετα να πάει να πνιγεί. Δεύτερον, δική μου κόρη δεν είναι; Εσύ θα μπορούσες να ξέρεις ότι υπάρχει παιδί στον κόσμο, δικό σου, και δεν μιλάτε, δεν είσαι στη ζωή του; Θες να σου πω κάτι; Θες να σου πω γιατί είχα αυτή την αντίδραση; Τρόμαξα. Ναι, τρόμαξα. Είναι ευθύνες, είναι υποχρέωση και το ένστικτο μου, μου έλεγε να βρω τρόπο να ξεφύγω. Ξέρεις, και η έκτη αίσθηση κάνει λάθη. Τώρα το κορίτσι υπάρχει. Αξίζει και σε εμένα και σε αυτό, να ζήσουμε ο ένας τον άλλον. Ο Στέργιος μπορεί σε λίγο καιρό να πεθάνει, που το εύχομαι, αλλά δεν πρόκειται να περιμένω τον ψόφο του, για να μπω στη ζωή της Έφης.»

«Έφη; Ευτυχία δηλαδή; Πήρε το όνομα της μητέρας σου;»

«Ναι.»

«Τελικά η Δανάη κρύβει περισσότερες εκπλήξεις και από εσένα.»

«Που να δεις τι μου έκρυβαν οι γονείς μου... Αλλά τέλος πάντων.»

Τέλη Σεπτέμβρη και η Δανάη βρισκόταν προ των πυλών για το νέο εξάμηνο. Ο Στέργιος βρισκόταν ακόμα στην πόλη, και συχνά πυκνά τσακωνόταν με την κόρη του που αρνούταν να φορέσει δαχτυλίδι στον δεξί της παράμεσο, τουλάχιστον όταν βρισκόταν δημοσίως μαζί μου, ώστε οι περαστικοί να την περνούν για παντρεμένη.

Η χιλιετία άφηνε τις τελευταίες της πνοές αλλά το ταμπού μεσουρανούσε. Η Δανάη ήταν κόρη Αρχόντων, αλλά τώρα ήταν και ανύπαντρη μητέρα και εγώ εξώγαμο παιδί. Για τα κοινωνικά στάτους, ήταν ένα κάπως άκομψο «κοκτέιλ» ιδιοτήτων.