10 жилийн хүлээлт...

10-р хэсэг

Тэхёны талаас:

Би Ынби гэдэг нэртэй эмэгтэйтээ уулзав. Тэрээр Хусогын сүйт бүсгүй Еэриний найз байлаа. Би өмнө нь түүнийг харж байсан, тиймээ. Тэр бол Намсан дээр байсан эмэгтэй. Тэр тэнд найз залуутайгаа байсан.
Энэ эмэгтэй түүнтэй ижилхэн нэртэй юм. Магадгүй энэ тэр мөн эсвэл үгүй. Хэн нэгэн намайг харж байна гэсэн мэдрэмжиндээ хөтлөгдөн толгойгоо эргүүлэхэд миний зөв байв. Энэ эмэгтэй надруу харж байлаа.
– Би чамайг өмнө нь харж байсан байх… Намсан цамхаг дээр чи байсан биздээ? Мөнүү? Тэрээр надруу харан ийн асуув.
– Тиймээ би байсан. Чамтай уулзсандаа таатай байна. Би түүнрүү бага зэрэг инээвхийлэхэд тэр ч мөн надруу хариу инээвхийлэв. Тэр яг л түүнтэй ижилхэн инээх юм.
– Тэгхээр, чи тэр үед найз залуутайгаа явж байсан тийм биз?
– Найз залуу гэнээ? тэрээр нүдээ цавчлан хэсэг бодолхийлснээ:
– өө үгүйдээ, тэр үгээр л миний найз байсан юм.
Еэрин гэнэт бидний хажууд ярьсаар ирэхэд би түүнд туслан гартаа байсан зуушыг нь гарнаас нь авав.
– Еэрин төрснөөсөө хойш ямар ч найз залуугүй байсан юм.  тэр өөрийг нь хүлээдэг гэдгийг мэддэггүй хэн нэгнийг хүлээдэг юм. Еэрин надруу харан ийн хэлэв.
– Та 2 мэдэж байна уу? Та хоёр хамтдаа сайхан харагдаж байна. Хусог гэнэт бидний яриан дунд орж ирэв. -Та хоёр хоёулаа хэн нэгнийг хүлээж байгаа та нарыг өөрсдийг нь хүлээж байгаа гэдгийг ч мэдэхгүй нэгнийг
– Одоо болноо. Ынби толгойгоо гудайлгав. Тэгхээр бид хоёулаа л хэн нэгнийг хүлээж байгаа байх нь.
Хэдэн цаг өнгөрхөд би гэрийн зүг хөдлөв. Еэриний найзууд аль хэдийн явсан бөгөөд би ч мөн адил машиндаа суун байшинг нь орхихдоо Еэриний Ынби гэдэг найзыг автобус хүлээж байгааг харав.
Би цонхоо доошлуулан түүний нэрийг дуудахад тэрээр надруу харав.
– Суучих, хүргээд өгье
– үгүй ээ зүгээрдээ.
– шөнө болж байхад эмэгтэй хүн ганцаараа явах нь хэтэрхий аюултай.
Ынби Тэхёны машинд сууханд тэдний орчин чимээгүй байх ажээ. Тэдний хэн нь ч ам нээхгүй байх бөгөөд Ынби жолоочын хажуугын суудалд суун машины цонхоор гадаах орчныг ажиглаж байлаа. Тэхён харцаа Ынбирүү шилжүүлэн буцаан жолооруугаа анхаарлаа хандуулна.
Ынби цонхоор харсан хэвээр ярьж эхлэв.
– Тэгхээр чи хэн нэгнийг хүлээж байгаа байх нь ээ?
– чи ч гэсэн ?
– тиймээ, би өөрийн сайн найз, анхны хайрыг хайж бас хүлээж байгаа. Ынби ингэж хэлээд санаа алдаж байв.
– Чи тэр залуугаа хаана байгааг мэдхүү?
– Үгүй ээ. Би 9 жилийн өмнө сэхээнээс сэрснийхээ дараа тэрний гэрлүү явсан ч тэр нүүчихсэн байсан.
– чи тэрнийг хаашаа явсныг мэдхүү?
– Тэрний хөрш нь хэлэхдээ тэрнийг гэр бүлийнхэнтэйгээ Сөүлрүү нүүсэн гэсэн.
– Энэ чиний яагаад энд байгаа шалтгаан юмуу?
Ынби Тэхёнруу толгойгоо эргүүлэн:
– юу ч болсон итгэвэл би түүнийг эндээс олж чадна байх тиймүү?
– Би нэг хүнийг 10 жилийн турш хүлээж байгаа. Тэр надад хаашаа явхаа хэлэлгүйгээр яваад өгсөн. Түүнийг хамгийн сүүлд хархад түүний хэлсэн сүүлийн үг нь би эргээд ирнэ. Гэхдээ тэр эргэж ирээгүй лдээ.
– Чи одоо тэрнийг хаана байгааг мэдэх юмуу?
– Үгүй ээ. Би тэдний гэрлүү очсон ч тэнд хэн ч байгаагүй. Магадгүй тэднийх хэл үггүйгээр нүүүчихсэн байсан байх.
Flashback
Тэхён Ынби-н гэрлүү явав. Түүний хүрэм нь ширүүн борооноос болон норсон байлаа. Тэр Ынби-г дуудсан ч тэрэнд Ынби-н эцэг эх эсвэл хэн нэгэн ямар ч хариу өгсөнгүй.
Тэхён Ынби-н хаалгыг хүчтэй цохин дахин Ынби-г дуудав.
– Ынби-яа
Гэтэл Тэхёны хажууд Ынби-н хөрш гарч ирэн:
– Ынби-н ээж гарч явснаасаа хойш ирээгүй байна. Тэр их яараад явсан.
7 хоног өнгөрхөд Тэхён гэр бүлтэйгээ Дэгү-с Сөүлрүү нүүсэн юм.
End of flashback
Тэхён болон Ынби нар Ынби-н гэрт ирэхэд Ынби машинаас буун хаалганых нь хажууд зогсоод Тэхёнд бөхийн инээмсэглээд:
– Баярлалаа.
Тэхён толгойгоо Ынбирүү эргүүлэн хараад:
– сайхан амраарай гэж хэлчхээд тэр газрыг орхин одов.