Dreaming -bxb-

Dertien

Hij kust me nu al enkele seconden en het is geweldig. Ik sta tegen de muur met mijn ene hand in zijn haar en de andere op zijn lenden. Zijn ene hand zit op mijn kaak en de andere staat naast mijn hoofd gepint. De muziek staat verdomd hard en de alcohol maakt het plaatje wel af. Hij vraagt om toestemming en ik part mijn lippen. Al snel wordt onze zoen onderbroken. Remus wordt van me af gegooid en ik open verbaasd mijn ogen. 'Wat doen jullie?!' Roept een blond meisje. 'Lina, ik kan het uit-' 'Ik wil het niet horen!' Schreeuwt ze. Remus gaat woest door zijn haar. 'Ik moet gaan, sorry!' Hij gaat achter haar aan.
What. The. Fuck. Just. Happened?!
Ik knipper even en Zoé staat voor mijn neus te grijnzen. Ik schrik even omdat ik haar niet zag aankomen. 'Zo zo... Lekker intiem met je boyy? Ik heb jullie wel bezig gezien,' knipoogt ze. Ik krab ongemakkelijk in mijn nek. 'Zag er goed uit, hoor! Maar wie was die chick?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik ga naar huis,' zucht ik. 'Remus is weg en ik ben moe... Het is waarschijnlijk toch al laat,' vervolg ik. Zoé knikt. 'Het is al half vier,' zegt ze. Ik sper mijn ogen open. 'Half vier?!' Schreeuw ik. Ze knikt en ik spurt zo snel mogelijk het huis uit. Ik neem mijn fiets en trap alsof mijn leven er vanaf hangt. Ik gooi mijn fiets tegen mijn huis en steek de sleutel in het sleutelgat. Onhandig draai ik er wat aan en de deur gaat open. Ik crash naar binnen en zie mijn vader staan met een kop koffie. 'Eerste feestje en al te laat?' Ik hoor de teleurstelling in zijn stem en ik laat mijn hoofd hangen. 'Ik heb je vijf keer gebeld en zeven berichten gestuurd,' zegt hij. 'Het spijt me pap, ik was het uur vergeten,' probeer ik. Hij steekt zijn hand op. 'Naar bed! Morgen bepaal ik je straf,' zegt hij streng. Ik knik en loop naar mijn kamer.

'Goed geslapen?' Vraag ik mijn vader. Hij schudt zijn hoofd en eet zijn brood verder op. Ik neem cornflakes en bestek, een tas en een kom en de melk. Ik maak mijn ontbijt en begin eraan. 'Ik heb nagedacht en ik weet een straf,' zegt pap plots. Ik stop met kauwen en kijk hem aan. Stiekem hoopte ik dat hij het vergeten was. 'Je doet de hele week de afwas en je spreekt niet meer af buiten school met je vrienden,' beslist hij. Ik knik. Godverdomme, dit is hel... Pap heeft me nog nooit gestraft. 'Ga nu maar naar je werk, zoon,' zegt hij. Hij staat op, geeft me een kus op mijn hoofd en loopt de deur uit. Ik eet snel mijn ontbijt op, poets mijn tanden en maak mijn rugzak klaar. Ik werp een blik op de klok en schrik: 8u. Fuck! Ik spring recht, gooi mijn rugzak op mijn rug en spring in mijn schoenen. Fuck een jas! Ik ga de deur uit en wil mijn fiets pakken, maar hij is weg. Ik scheld hardop en krijg een dodelijke blik toegewenst van een vrouw aan de andere kant van de straat. Natuurlijk heb ik hem niet op slot gedaan gisteren.  Ik neem mijn telefoon en bel Zoé. 'Thomas?' Vraagt ze verward. 'Ja, hey! Noodgeval! Mijn fiets is weg en om half negen moet ik op mijn werk zijn!' Ze zucht. 'Ik lag te slapen!' Het is even stil. 'Kom maar af,' zegt ze dan. 'Merci!' Roep ik en ik begin naar haar huis te lopen. Al snel ben ik er: ze woont maar anderhalve kilometer weg en ik ren heel snel. 'Stap op,' zegt ze. En we rijden naar mijn werk. Mijn baas gaat echt niet content zijn... Ik kijk naar mijn horloge: twintig na acht! 'Kun je iets sneller?' Vraag ik opdringerig. Ze knikt en gaat sneller. Ik stap van de tandem en gooi een luchtkusje in haar richting. Ik snel naar het gebouw en storm binnen. 'Waar blijft die lift nou?' Vraag ik geïrriteerd. Ik zie Kurt binnenkomen en hij lacht. 'Ook te laat?' Ik knik. De lift is er en we stappen in. Gehaast druk ik op het knopje met nummer vier en op de knop om de deuren te sluiten. Boven stormen Kurt en ik door de gang, naar onze werkplaats. Waarom vond ik het een goed idee om te werken in weekends? Geld! Gewoon het geld... Mijn baas kijkt op van zijn dossier en kucht. 'Thijssen en De Keersmaker? Wat is jullie excuus?' Vraagt hij geïrriteerd. 'Het spijt me, meneer. Mijn fiets was gestolen, dus moest ik mijn beste vriendin bellen en ze woont anderhalve kilometer van mij. Ik ben met haar met de tandem gekomen en ben echt extreem sorry!' Hijg ik. Hij steekt zijn hand op. 'Ga gewoon aan het werk,' zucht hij. Ik knik en loop naar mijn bureau. Wat een ochtend...

-
Heyy sorry dat het zo saai is... Idk why maar het kan niet altijd drama zijn snap je? Klein vraagje: heeft iemand van zijn leeftijd een bijbaantje? Ik hoor het vaak in Nederland, maar niet hier in België. Please let me knoww
Hasta luego, amigos