Dreaming -bxb-

Zeventien

Heyy ik ben er weer. Het duurde langer, daarom ook dit kleine stukje ervoor. Dit is een langer hoofdstuk, dus geniet er van! Na vier daagjes is het me een beetje gelukt om mijn gedachten te verzamelen. Ik heb eindelijk weer hockeytraining, dus dat helpt ook weer. Kusjes

-

'Ik wil wel praten,' zegt Remus. Ik knik zachtjes. 'Als eerste: waarom reageerde je zo raar toen het meisje kwam op het feestje?' Ik zie Remus slikken. Hij wil de vraag niet beantwoorden. Hij speelt met zijn vingers en kijkt naar ze. Hij krakt zijn knokels, ik zie hem ongemakkelijk zijn, anders doet hij dat niet. 'Lina is mijn nicht,' fluistert hij. Hij blijft stil. 'En dus?' Vraag ik na een tijdje stilte. 'Thomas... Je weet dat mijn vader een hekel heeft aan LGBT. Heel zijn familie is zo, de vader van Lina dus ook. Lina zelf haat het ook,' legt hij uit. We kijken elkaar aan en ik zie hem nadenken. 'Ze dreigde om alles aan mijn familie te zeggen,' mompelt hij uiteindelijk. Ik knik begrijpelijk en zie zijn ogen wateren. 'Daarom bleef je uit mijn buurt,' zeg ik. Hij knikt en kijkt naar zijn voeten. 'Als ik je niet kon zien of niet met je kon praten, konden we ook niets verkeerd doen,' zegt hij. Mijn hart werd geslaan met een knuppel: verkeerd. "Dan konden we niets verkeerd doen". Hij vindt dus dat mij zoenen verkeerd is. Ik begrijp hem wel; hij zit in een moeilijke positie, maar het kwetst me. 'Thomas,' zo haalt hij me uit mijn gedachten. Ik kijk hem aan en zie een traan uit zijn linkeroog lopen. 'Lina zei dat als ik nooit meer iets deed dat te maken had met LGBT, ze niets zou zeggen. Haar beste vriendin zit bij ons op school en ze houdt ons in de gaten,' vertelt hij. Ik knik en wend mijn blik af. In mijn ooghoek zie ik hem zijn tranen wegvegen. 'Waarom huil je?' Flap ik eruit. We kijken elkaar aan. Het kwam er botter uit dan ik bedoelde. 'Omdat die kus op het feestje alles heeft verpest,' antwoordt hij. 'Wat ik zei op school is waar: het was een fout. Ik had je nooit mogen kussen en helemaal niet mogen zoenen!' Ik schrik van zijn toon. Zijn ogen werden hard toen hij sprak, maar verzachten weer. Ze zijn helemaal terug hetzelfde en er lopen weer tranen uit. Hij laat zijn hoofd hangen en snikt. Ik schuif mijn stoel dichterbij en til zijn hoofd op. Zonder in zijn ogen te kijken, wat hij wel bij mij doet, veeg ik rustig zijn tranen weg. 'Niet huilen,' mompel ik. 'Sorry,' fluistert hij. Ik laat zijn gezicht los en hij blijft me aankijken. 'Sorry dat ik zo moeilijk ben,' fluistert hij. Ik kijk hem nu wel aan, maar vind het al meteen een slecht idee. Zijn smekende ogen. God, ik wil hem nu echt knuffelen! 'Moeilijk?' Hij knikt. 'Als ik je niet had gekust, waren we gewoon vrienden gebleven en was er geen probleem,' legt hij uit. Ik schud hevig mijn hoofd. 'Misschien was er daarna wel iets gebeurd tussen ons, je weet nooit!' We kijken elkaar aan voor even... Nu duurt het lang. Heel lang. Tien minuten? Minimum. God, wat is hij knap. Ik kan dit niet meer... Fuck, Thomas, slecht idee. Stop met eraan te denken. Nee, je doet het niet! Nee!
Ik plant mijn lippen snel op de zijne en sluit mijn ogen. Hij verstijft, maar als ik mijn handen op zijn wangen leg, ontspant hij weer. Al snel kust hij me terug. Ik kruip op het puntje van mijn stoel en voel hoe Remus' handen op mijn lenden rusten. Ik laat mijn tong erbij en we zoenen elkaar. Wauw... Remus trekt me snel op zijn schoot waardoor ik grinnik. Zijn rechterhand glipt onder mijn trui en ik haak mijn vingers in zijn pikzwarte haren vast. We halen onze lippen van elkaar voor even te ademen. Ik leg mijn voorhoofd tegen de zijne en probeer rustig te ademen, wat niet echt lukt. 'Sorry,' fluister ik, nog steeds hevig ademend. Remus kijkt me aan en voor ik het weet drukt hij zijn lippen weer op de mijne.

'Gaan we dit er ook bijzetten?' Grapt hij na enkele minuten. Ik grinnik en klim van zijn schoot. 'We moeten echt die mail schrijven,' zeg ik. Remus knikt en schuift dichter naar de computer toe. Hij krijgt een melding van HLN en klikt erop. 'Fuck,' klinkt hij. 'Wat is er?' Hij schrikt van me en weet niet wat hij moet zeggen. 'Euh, ik- niets... Er is euhm-' ik draai het scherm en schrik zelf van wat ik lees: meisje (17) verkracht en dood aangetroffen in oud warenhuis. Ik denk aan mijn droom. Fuck, inderdaad Remus, shit! Ik grijp naar mijn telefoon en begin snel te typen. Ik verzend het berichtje naar mijn vader en voel hoe het zweet op mijn voorhoofd ligt. Ik veeg het snel af met mijn handpalm en zie dat Remus me aanstaart. 'Wat deed je met je gsm?' Vraagt hij argwanend. Shit, verzin iets, Thomas, en snel graag! 'Ik, euh... Laten we beginnen aan die mail,' verander ik van onderwerp. Ik klik het artikel weg met trillende handen en ga naar Smartschool (A/N wie heeft hier ook smartschool?? In Vlaanderen gebruiken we dit als agenda en infoplatform voor leerlingen en leerkrachten. En je kan er berichten op versturen naar iedereen van de school. Als je het niet kende ;)) om Remus' mailbox te openen. Wat me opvalt is dat hij vaak mails krijgt van ene Fio. Ik laat de computermuis los en kijk hem aan. 'Is Fio die spion voor Lina?' Vraag ik serieus. Hij lijkt betrapt, je moet zijn gezicht zien. 'Waarom kijk je wie mij schrijft?' Kaatst hij terug. 'Ik moet toch naar je mailbox gaan om een mail te versturen?!' Hij kijkt naar het scherm en dan naar mij. Ik zie hoe nerveus hij is. 'Misschien,' mompelt hij dan. Ik zucht en haal een hand door mijn haar. 'Wat stuurt ze je allemaal?' Vraag ik gekalmeerd. Hij kijkt naar zijn handen, waarmee hij speelt. 'Remus?' Vraag ik iets luider. Hij draait zijn hoofd weg van me. Ik zucht lichtelijk geïrriteerd en neem de muis weer vast en klik op een van de mails van Fio: Vuile homo! Is het enige wat erin staat. Het raakt mij ook, natuurlijk, want ik ben ook homoseksueel. Ik klik nog mails open: Je bent echt walgelijk! Vind een meisje! Doe eens normaal! LGBT is vreselijk! Ik voel mijn bloed borrelen. Hoe kunnen mensen zo gemeen zijn? Ik kijk om naar Remus, die naar het scherm staart met water in zijn ogen. Elk moment kan er een druppeltje ontsnappen en over zijn gezicht naar beneden dwarrelen. Ja, daar is ie. Één enkele traan drupt van zijn kin op zijn schoot. Ik kijk naar de natte plek op zijn trui en dan naar zijn gezicht. Twee tranen ontsnappen uit het andere oog. Ik veeg ze snel weg en Remus kijkt me aan. 'Open ze niet meer. Als je een mail krijgt van haar, verwijder hem meteen,' beveel ik hem. Hij knikt zachtjes, maar dan schiet me er iets te binnen. Ik grijns en Remus kijkt me gebroken aan. 'Wat grijns je nou?' Ik schud mijn hoofd. 'We kunnen deze mails toevoegen aan onze mail naar de leerkracht. Dan gaat ze zeker aan niemand anders ons opstel tonen en kunnen we er alles inzetten!' Remus denkt na en knikt dan. Er verschijnt hoop in zijn ogen en hij knikt nog enkele keren. 'Je bent geniaal,' glimlacht hij. Ik bloos zacht en draai me weer om naar de computer.

'Eindelijk klaar!' Zeg ik opgelucht. Remus drukt op verzenden en onze mail naar de leerkracht én ons opstel worden naar haar toegestuurd. Remus staat op, neemt nog een koekje en loopt naar zijn bed. Ik draai me om om te kijken wat hij doet, maar hij springt er gewoon op. Ik grinnik en hij zucht. 'Ik moet wel bijna naar huis,' zeg ik. Remus krabbelt overeind en zit nu op de rand van zijn bed. 'Misschien kunnen we dan nog even over ons praten?' Vraag ik. Hij knikt en komt naar me toe. Hij trekt me recht van mijn stoel en legt zijn handen in mijn nek. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Praten is wat saai, vind je ook niet?' Grijnst hij. Ik doe mijn mond open om er iets op te zeggen, maar word afgekapt door twee warme lippen op de mijne. Agh, nu ik toch bezig ben, kan ik evengoed doordoen, toch?! Ja: ik kus hem terug en plaats mijn handen op zijn heupen. Hij drukt zich dichter tegen me aan en laat zijn tong erbij. Ik glimlach zachtjes en ga erop in. Hij haakt zijn vingers in mijn haar en trekt er lichtjes aan. Ik wil- BAMM! We schrikken en laten elkaar los. Aan de deur staat een man die ik niet ken. Hij kijkt ons beide woedend en afkeurend aan. 'Nonkel Rick?' Ik kijk naar Remus: hij is lijkbleek. Ik heb een slecht voorgevoel over wie dit kan zijn... 'Afschuwelijk,' spuugt de man. Hij stapt naar voren en blijft op anderhalve meter van ons staan. Zijn ogen gaan van mij naar Remus en weer terug. 'Zeg me dat jullie niet deden wat ik net zag,' roept hij uit. Remus schudt zijn hoofd, bijna niet zichtbaar. De man zet een stap in Remus' richting uit en pakt zijn hoofd vast. 'Is dit je vriendje?' Vraagt hij naar mij wijzend. Remus kijkt enkel in zijn nonkels ogen. 'Weet je vader dat je met jongens staat te flikflooien?' Vraagt hij ongeduldig. Remus schudt zijn hoofd en zijn nonkel laat hem los. 'Je weet hoe slecht homo's zijn! Zo hebben wij je niet opgevoed!' Schreeuwt hij kwaad. Linda komt plots opduiken en wisselt blikken tussen ons drie. 'Linda, deze jongens waren aan het zoenen toen ik binnenkwam,' bromt hij. Linda kijkt ons bezorgd aan. 'Jij wist er dus al van,' mompelt de man. 'Rick, zeg alsjeblieft niets tegen de familie,' smeekt Linda. Rick bromt wat onverstaanbaars. 'Mijn dochter zit bij jullie op school. Zij zal jullie in't oog houden. Als jullie maar een centimeter te dichtbij komen, weet je vader hiervan!' Remus knikt hevig, maar hij ziet nog steeds lijkbleek.

-

Holy moly! 1684 woorden! Als dit niet lang genoeg is, dan weet ik het ook niet! Kusjes