Dreaming -bxb-

Achtentwintig

Exact vijf jaar na het verliezen van mijn been

Hier loop ik dan, op vijf juni, op de stoep. De eerste keer in vijf jaar dat ik buiten kom op deze dag. Ik haat deze dag. Het doet me denken aan die ene nacht. De nacht waarop Remus me het laatst zoende, de nacht waarop ik mijn been verloor. Ik kijk naar mijn been. Het werkt prima, maar toch mis ik een beetje mijn oude. Ik kijk op en zie sommige mensen naar me kijken, anderen lopen me straal voorbij. Zelfs na vijf jaar ben ik het gestaar nog niet gewoon. Gelukkig had mijn vader genoeg geld om een prothese te kopen, anders zat ik in een rolstoel. Ik sla de eerste straat links in. Het is een klein en smal straatje. Ik kijk naar de manier waarop ik wandel. Het valt me nu pas op hoe vreemd het er moet uitzien voor anderen. Ik hoor voetstappen en kijk op, maar word al omver gestoten. 'Sorry!' Verontschuldigt de jonge man snel. Ik kijk op en schrik van wie voor me staat. Zijn mond valt een stukje open en met grote ogen kijkt hij me aan. Dan dwalen zijn ogen af naar beneden: naar mijn been. Ik zie schuld door zijn ogen schieten. 'Thomas...' Ik huiver door de manier waarop hij mijn naam uitspreekt. 'Het spijt me zo,' zegt hij stil. We kijken elkaar aan en ik voel de tranen opkomen. Ik zet twee stappen naar voor en omhels hem stevig. We beginnen beide te snikken en er rolt een traan over mijn wang. Ik knijp mijn ogen dicht en adem diep in. Zijn geur dringt in mijn neus en ik voel me op slag beter. Hij ruikt nog steeds hetzelfde, zelf nu hij 21 jaar oud is. We laten elkaar los. 'Remus..' Fluister ik.

'Nog eens sorry,' zegt hij. Ik neem een slok van mijn koffie en schud mijn hoofd. 'Je hebt uitgelegd hoe het kwam en het geeft niet. Ik ben al blij dat je terug bent,' glimlach ik. Hij lacht kort en ik besef me net hoe hard ik hem eigelijk heb gemist. 'Ik heb de hele tijd aan je gedacht,' zegt hij dan. Ik schrik van zijn woorden. 'Toen ik vorige week aankwam in België, ben ik naar je huis gegaan. Ik stond op punt aan te bellen, maar bedacht me toen mijn vinger op de knop lag. Ik durfde niet. Ik was bang dat je kwaad was op mij, omdat ik je niet meer heb gecontacteerd,' vertelt hij. Ik glimlach naar hem. 'Misschien was het een te grote shock om je voor mijn deur te zien en viel ik wel ter plekke om,' lach ik. We lachen. 'Wil je anders mee naar huis? Dan zie je mijn vader en kunnen we bijpraten?' Zijn ogen lichten op. 'Graag,' glimlacht hij.

-

Iedereen omhelst hem. Thijs, Liam, Zoé, Kobe en ik zijn opnieuw samengekomen en mijn hondje ligt in de zetel. 'We hebben je echt gemist,' glimlacht Zoé. 'Ik jullie ook,' antwoordt Remus. We praten bij en vertellen over onze jobs, studie en/of relatie. 'En jij?' Vraagt Remus. Ik zucht. 'Al vijf jaar geen mens meer aangeraakt,' lach ik. 'Mijn prothese is niet echt sexy.' Ze lachen. 'Het ligt eerder aan het feit dat hij een zekere jongen niet uit zijn systeem kreeg,' grijnst Liam. Remus kijkt snel in mijn ogen en ik voel me blozen. 'Niet schamen.. Vijf jaar met iemand in je hoofd zitten en geen interesse hebben in anderen is mij maar al te bekend,' zegt Remus. Het valt stil en we kijken elkaar aan. Betekent dit dat hij nog steeds verliefd op me is? Heb ik nog een kans?? Lila springt om Remus' schoot en begint aan zijn hand te lekken. Hij grinnikt en begint het kleine hondje te aaien. Hij lijkt wel knapper geworden...

Zeven maanden later

'Gelukkige verjaardag!' Schreeuwt iedereen. Mijn vrienden staan aan mijn deur en ik grinnik. 'We gaan naar Walibi!' Roept Liam en iedereen juicht. We hebben een maand geleden oude foto's bekeken en zagen de foto's van mijn zestiende verjaardag in Walibi. Ze hebben blijkbaar besloten om het dit jaar weer te doen. We stappen in Liams busje en rijden weg. Onderweg halen we weer herinneringen op over die dag. We komen aan op de parking en ik frons. Helemaal leeg. 'Jongens, is het wel open?' Vraag ik. Liam stopt de auto voor de poort en we stappen uit. Ik kijk rond, maar het is hier dood. 'We hebben misschien hier iets mee te maken,' grinnikt Zoé. Ik draai me om en kijk hen een voor een aan. 'We hebben Walibi afgehuurd voor de arme jarige met prothese,' glimlacht Thijs. Ik slaak een gil en trek hen in een knuffel. 'Jullie zijn de beste vrienden van de wereld!' Roep ik. Nu ben ik gelukkig.

Ik zwaai naar Liam en hij racet weg. Remus wou dat ik nog even naar zijn huis kwam, gewoon omdat het te lang geleden is. We komen binnen en ik grinnik. 'Er is hier niets verandert,' zeg ik. Ik draai me naar hem toe en hij staat een stuk dichter als net. 'Thom, ik wil dit al te lang,' zegt hij stil. Ik kijk hem vragend aan. 'Sorry,' mompelt hij. Hij neemt mijn hoofd vast met beide handen en drukt zijn lippen op de mijne. Er explodeert iets in mijn lichaam en ik grijp naar zijn heupen om niet door mijn benen te zakken. Al snel loopt onze kus uit tot een zoen, verandert weer in een kus en we laten los. Net op dat moment gaat de deur open. Ik zet snel een stap achteruit als ik zie dat het Remus' vader is. Hij glimlacht. 'Fijn je weer te zien,' glimlacht hij. 'Hetzelfde,' glimlach ik ongemakkelijk. Hij komt dichter naar ons toe. 'Ik stoorde jullie niet?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. Hij kijkt me kil aan, maar schiet dan in de lach. 'Ik weet heus wel dat jullie net kusten,' lacht hij. Ik staar verward naar de oude, lachende man. 'Mijn zoon is twee jaar geleden uit de kast gekomen en heeft het hele verhaal over jullie aan me vertelt. Ik ben blij dat jullie elkaar weer hebben gevonden,' glimlacht hij. Hij grinnikt nog eens kort, klopt op mijn schouder en loopt weg.

Remus kust me weer en ik glimlach tegen zijn lippen aan. We laten los en glimlachen naar elkaar. 'Zou jij nog lang bij je vader wonen, denk je?' Ik denk even na en haal mijn schouders op. Remus lacht en zoent me. Ik leg mijn hand op zijn kaak en geniet: eindelijk kan ik hem weer bij me hebben. We trekken terug. 'Ik hou van je,' zeg ik. Zijn ogen schitteren. 'Ik hou ook van jou,' zegt hij.

<->
Cry!! Dit is dan het laatste hoofdstukje, maaaaaaar zoals beloofd komt er een bonus!! Heel erg bedankt aan iedereen die dit leest, die gestemd heeft en gereageerd natuurlijk ook. Kleine shout-out naar alle lezers die ook mijn andere boeken lezen, respect en liefde naar jullie! Waarschijnlijk komt de bonus morgen online, maar dat zal effectief het allerlaatste deeltje zijn van Dreaming. Hopelijk vonden jullie het leuk en niet te kort: ik wou het ook niet overdreven lang aanslepen. Kusjes!