Love me, Teacher! -RASTRO Fanfic Story..

Good News and Bad News

GLAIZA POV

Kagigising ko lang, agad kong tiningnan ang orasan ko kung anong oras na ba? At nagulat ako, dahil 8 am na.

Nako! Tinanghali ako ng gising. Kaya napabalikwas ako ng bangon, at agad akong naligo. Mabilisang ligo lang!

Tapos lumabas na ako ng kwarto, tapos tumunog ang cellphone ko kaya bumalik ako sa kwarto ko. Tiningnan ko kung sino yong caller. Unknown number! Sino kaya ito? Kaya sinagot ko ito.

Me: "Hello, Good morning. Who's this?"

Her: "Is this Miss Glaiza de Castro?"

Me: "Yes, Speaking. May I know your name please?"

Her: "I'm Lovi Poe and I would like to know if you are interested on being a part of our team. Based on your studies, you're really good. So, I would like you to join us in our firm."

Me: "What kind of job would I have?"

Her: "A management analyst."

Me: "Really? That's great. Is it really true? Where would I work?"

Her: "Yes, this is real. You will work here in L.A. and you got 1 month to fix everything you need. So, are you in?"

Me: "Absolutely."

Her: "Okay, if you are interested, then try to visit our website and fill up your application there, and on feb 21, you have to be in our firm, for your final interview."

Me: "Okay. Thank you ma'am. I'll be there."

Her: "Thank you. Have a nice day."

Sobrang happy ko ngayon! Thank you Lord, dahil binigyan mo ako ng ganito malaking blessing.

I called my parents and told them what happened. Sobrang happy din sila for me.

Kaya naman kinuha ko kaagad ang laptop ko, at pinuntahan ang website nila, para iconfirm ang application ko. Syempre nagtype na muna ako, at inasikaso ang lahat ng kailangan nila para sigurado na ito.

Hindi ko pwedeng palampasin ang grasyang ito, dahil ito ang unang lumapit sakin. Baka wala ng kasunod diba?

Inabot ako ng isang oras sa pag aasikaso para dito, at saka na ako lumapit para kumain. Sobrang happy ko talaga ngayon.

Pagkatapos kong kumain, nagpaalam ako sa parents ko, para puntahan si Rhian.

Kanina pa dapat ako nagpunta doon, kaso nabusy ako. Excited ako sobra na sabihin sa kanya ang magandang balita. Sigurado ako, na magiging happy sya for me.

Since malapit lang naman ang bahay nya samin, nakarating kaagad ako. May sariling susi naman ako kaya nakapasok kaagad ako.

Pumunta ako sa kwarto namin, at ayon sya, tulog na tulog pa. Kawawa naman si mine, hinalikan ko sya sa pisngi at lumabas ako ng kwarto.

Ipagluluto ko sya ng breakfast, dahil namiss ko sya ng sobra.

Kaya pumunta ako sa kusina, at naghanap ng lulutuin. Simpleng breakfast lang naman ito. Eggs, hotdog, at sinangag. Simple lang diba?

Nakangiti ako habang nagluluto at ng matapos na ako, inilagay ko ang pagkain sa tray, at dinala ito papunta sa kwarto.

Me: "Wake up, Sleepy head."

Nilagay ko sa mesa ang tray at lumapit sa kanya, at hinalik halikan ang tenga nya, tapos kiniliti ko sya. Kaya yon nagising sya.

Rhian: "Andito ka na pala mine, namiss kita."

Tumayo sya at niyakap ako. I hugged her tight.

Me: "I made you breakfast, kain ka na mine."

Ngumiti sya sakin at tiningnan yong tray. Kinuha ko ito sa mesa, at ibinigay sa kanya.

Mukhang nagugutom na talaga ang mine ko, dahil ang bilis nyang kumaib. At ng matapos na sya, saka ko na sinabi ang good news ko para sa kanya.

Me: "Mine, may trabaho na ako! Kanina pagkagising ko tumawag sakin. Next month daw start ko na."

Rhian: "Talaga? I'm so happy for you mine." She said and hugged me.

See? Happy sya for me.

Rhian: "Saan ang work mo?"

Me: "Sa L.A. daw mine. Makakarating na ako sa ibang bansa. Wohoh!"

Nalungkot ang itsura ni Rhian.

Rhian: "So nagdecide ka nalang ng basta basta?"

Me: "What do you mean? Hindi ka ba happy for me?"

Rhian: "Sobrang happy ako for you mine, pero pano tayo? Naisip mo ba ang tayo?"

Me: "Ofcourse mine. Syempre hindi ko nakakalimutan ang tayo, sasama ka sakin. Doom na tayo titira."

Rhian: "Hindi ka pwedeng magdesisyong mag isa! Dapat tinanong mo muna ako kung ano ba ang gusto ko?"

Me: "Ano ba ang gusto mo?"

Rhian: "I want to stay here, dahil nandito ang trabaho ko. At ayokong umalis ka."

Me: "Mine, hindi ko pwedeng tanggihan ang trabahong yon. Unang grasya na binigay sakin yon ni God! At saka malako ang sasahurin ko doon. Makakaipon ako para sa future natin."

Rhian: "So aalis ka nga talaga? Gusto mong umalis? Gusto mo akong iwan?"

Me: "Hindi mine. Hindi naman kita iiwan eh. Sumama ka sakin please!"

Rhian: "No! Hindi ako sasama. Kung gusto mong umalis, umalis ka!"

Nasasaktan ako sa nangyayari samin, ngayon lang kami nagkasagutang dalawa. Pero hindi ko naman hahayaan na hindi manlang ako makakaangat sa buhay. I have to do this! Para din samin ito. Hindi lang ito para sa pamilya ko, kundi para na rin sa future naming dalawa. Ayoko na palaging sya lang ang mayron, gusto ko, na pagdating ng panahon, kaya ko syang buhayin ng mag isa.

Hindi ako makapagsalita. Pano nya nasasabing umalis ako ng hindi sya kasama? Ganon lang ba kadali yon?

Me: "Bakit ang dali mong masabi na umalis ako?"

Rhian: "Dahil yon ang gusto mo."

Me: "Gusto ko kasama ka!"

Rhian: "Hindi ako sasama sayo! I'm sorry glaiza."

Hindi ko na napigilan ang mga luha na tumulo mula sa mga mata ko. Ayaw nyang sumama sakin? Dahil narito ang buhay nya? Hindi ba ako kasali sa buhay nya?

Pero bago pa ako makapagsalita, nauna na sya.

Rhian: "You know what, just leave! Gusto kong mapag isa."

I just stare at her!

Rhian: "Leave!" Wala akong makita sa mga mata nya kundi galit.

I hate to do this, pero ayokong makipagtalo! Nararamdaman ko nalang ang sarili ko na tumatakbo palabas ng bahay ni Rhian.

Umiyak ako hanggang sa nakarating ako sa bahay. Sinalubong ako ng yakap ni mama, at sa pagkakayakap nya, doon ko binuhos ang lahat ng sama ng loob ko. Umiyak ako ng umiyak hanggang sa wala ng luha na lumalabas sa mga mata ko.