Love me, Teacher! -RASTRO Fanfic Story..

Surprise Visit 2

RHIAN POV

I was busy playing homescape, kasi medyo boring ang flight na ito. Syempre, dahil solo lang ako.

Sobrang excited talaga ako sa magiging reaction ni mine pag nakita ako, sobrang miss ko na sya. Susulitin ko ang mga araw na kasama ko sya. Oh diba? Two months din yon, kaya talagang susulitin ko.

After an hour, I can see the airport na za baba. Yes! Finally, nakarating na kami.

Maya maya lang, nararamdaman ko na ang pagbaba ng eroplano. So much happiness ang nararamdaman ko! Naiihi ako na kinikilig na natatawa na ewan. Hay nako mine! Excited talaga ako.

Maya maya, nakalabas na ako ng eroplano at pumasok sa loob ng airport. Then dala ko na ang mga gamit ko, at naghanap ng taxi na maghahatid sakin papunta sa tinitirhan ni Glaiza.

Ay sus! Ang lapit lang pala. Nagpahatid pa talaga ako, sana nilakad ko nalang.

So yon, nagbayad ako ng pamasahe at bumaba na.

Then nagdoorbell ako, at ang lumabas ay isang matandang babae. Ito siguro yong may ari ng bahay.

Her: "Can I help you?"

Me: "Good morning ma'am. I'm looking for Glaiza de Castro?"

Her: "Oh! You're looking for miss beautiful. Come on in."

Me: "Thank you."

Pumasok na kami sa loob ng bahay niya. Pinaupo muna nya ako sa sala nila.

Her: "So, are you a family, a relative, a friend?"

Parang nakakahiya naman kung sasabihin kong girlfrien ko sya.

Me: "A friend."

Her: "Okay! What's your name, by the way."

Me: "Rhian Ramos."

Her: "You wait here, I'll just call her."

Me: "Okay."

At yon, naglakad na sya papunta sa kwarto ni Glaiza.

Mukhang mabait naman si Lola. Mag isa lang ba sya dito? Kasi parang ang tahimik ng bahay nya. Hindi naman ito super malaki, pero kung dalawa lang sila ni mine dito, parang ang laki naman yata nito.

Anyway, wala namang problema. Maganda yong bahay, at mukhang safe naman.

Narinig ko sya na kumatol sa kwarto ni Glaiza. Pero mukhang walang sumasagot. Kaya naglakad sya pabalik sa kinaroroonan ko.

Her: "She's not answering me, I guess she's still asleep."

Me: "Yeah, I think so too."

Her: "C'mo, let's have some breakfast, while you wait for her to go out."

Sumama ako sa kanya sa kusina. At she made a coffee for us, tapos mayroon ding bacoon, eggs, and bread.

Ang cute ng breakfast niya. Siguro palagi silang magkasalo ni Glaiza. Ang sweet ni lola.

Ramdam na ramdam ko ang pagiging maalaga nya. I wonder kung nasan ang family nya.

I look at my wristwatch, six in the morning palang pala, kaya naman pala tulog pa si Glaiza. Pero dati sa pinas, maagang magising yan. Hay, iba na nga talaga ang buhay niya dito.

Her: "Let's eat."

Me: "Thank you."

So yon, kumain na kami. Gustong gusto kong puntahan si glaiza at ako na mismo ang gigising sa kanya. Pero hindi pwede mukhang strict si Lola.

Then after an hour, she came out. I was smiling widely, but then it fades away quickly.

*****************************************

GLAIZA POV

I woke up in the middle of the night, having someone beside me. It was so dark in my room.

Nasa pilipinas na ba ako? Si Rhian ba itong kasama ko?

So I held her close, and hugged her tight. I really miss her so much!

Then I fell asleep again. I dreamed about her. Si mine. Nandito daw sya with me? Kaya damang dama ko ang panaginip na yon.

Tapos nagising na naman ako, I look at my clock, it was three in the morning. Masyadong maaga pa pala.

Kaya nag instragram nalang muna ako, para malibang ang mga mata ko, then an hour came, inantok na ulit ako, kaya natulog uli ako.

Tapos naramdaman kong may gumigising sakin, kaya minulat ko ang mga mata ko, and then I saw Lovi.

Nagulat ako kasi bakits sya nandito sa kwarto ko? So I have to think back what happened last night. At yon na nga, naalala ko na pinatulog ko pala sya dito.

Lovi: "Good morning sleepy head."

Me: "Good morning too."

Lovi: "So what's with the hug? You hugged me the whole night. My neck is aching and so was my back."

Me: "Really? I did that? That is so embarrasing. I'm so sorry. I just really miss my girlfriend. That's all."

Lovi: "It's okay. We're friends anyway."

Me: "Yeah, thanks."

Nakakahiya naman sa kanya yong ginawa ko. Buti nalang naiintindihan nya ako.

Me: "Can I sleep a little bit more?"

Syempre tinanong ko sya, kasi baka guluhin nya ulit ako.

Lovi: "Oh sure, I'm gonna get some sleep too."

Salamat naman at pumayag sya, so I put on my headset, at pati rin sya nagheadset, siguro nakikinig din ng music like me.

Grabe, feeling ko, pagod na pagod ang katawan ko, siguro dahil itosa inuman namin kagabi, at sa pagsasayaw namin.

Alas 8 pa naman ang work ko, kaya may isang oras pa ako. Nag set ako ng alarm, in case na hindi ako magising kaagad.

At natulog na ulit ako.

After an hour, tumunog na yong alarm ko. Kaya yon, I have to wake up na. Pati si Lovi ginising ko na din at pinag ayos ng sarili. Then after that, hindi na muna ako maliligo, ihahatid ko na muna sa labas si Lovi para makauwi at sasabay na din ako kay Grandma kumain. Palagi kasi kaming sabay mag breakfast.

Grandma ang tawag ko sa may ari ng bahay.

Sa may pinto palang, may naririnig akong kausap si Grandma. Syempre, dalawa lang kami dito sa bahay, kaya nakapagtataka. Tapos wala namang bumibisita sa kanya dito. Kaya naglakad kami papunta sa kusina para makita kung sino ang kausap nya at para maipagpaalam na uuwi na si Lovi.

Pero pagdating ko doon, I was so shock sa nakita ko. Nananaginip yata ako! Oh my G! She's here. Mine is here. I blink a couple times para mapatunayan na nandito talaga sya. Pero pano sya nakapunta dito? Hindi manlang sya nagtext.

I'm so happy and surprised. Kaya napangiti ako sa kanya.

Una kong nakita sa mukha nya ay sya, pero napalitan ito ng galit. I wonder why? Then I remember Lovi. I look to Lovi and to Rhian.

Oh my G! Patay ako nito.