Heto na yata ang pinakamahirap na araw sa tanang buhay niya.Kasi ngayon na yung araw na magkakahiwalay sila.
The hard part is they didn't know when will she come back.There is no definite day and assurance.Ang masama pa,pano nalang kung hindi na siya nito balikan.Kahit shokla siya,hindi siya yung tipo ng taong kayang tapusin nang basta-basta ang bagay na nasimulan niya na.Kung sa boylets lang siguro kaya niya.Kayang kaya niya.ButSayvel,she's special.Feeling niya hindi niya kayang mag-move on kung talikuran siya nito,kasi iba na ito eh.Itong nararamdaman niya ngayon,sigurado siyang pang permanente na.
Kaya takot siya.Dahil kapag bigla nalang itong bumitiw,hindi niya na kakayanin na bumitaw pa.
He's not doubting her love or anything but the thing is,he already loves her more than she loves him.
"Alas tres palang,gising ka na?" aypusakal! Tiningnan niya ng matalim kung sino man ang kabayo na nanggulat sakanya.Tinawanan lang siya ni Katty.
"Ano ka ba? Bigla-bigla kanalang nagsasalita!Myghad!" singhal niya dito.
"Myghad ang bakla mo!Ano kayang nagustuhan ni Sayvel sayo no?" she mocked him
"If I know inlove karin sakin" he roled his eyes.Sa totoo lang,gwapo naman siya eh,di niya alam kung ano ang problema nitong tomboy nato sakanya. Aga aga eh.She suddenly turned silent then cleared her throat which confused him. "Sige pre - uhh tulog na ulit ako" dali dali itong tumalikod sakanya.
"Teka" tawag niya.It seemed like she was frozen on her spot. "ano bang pinag-usapan niyo kagabi ni Sayvel?" he continued.
"Basta!" tapos bigla nalang itong tumakbo papuntang kwarto niya sabay kalabog ng pinto.Naikunot niya nalang ang noo niya.Hindi naman siya mangangain.Ano kaya problema nun?
Mga ilang saglit,lumabas na si Sayvel.She was rubbing her eyes sleepily while approaching him.Halata na puyat pa ito. "Anong ingay yun?" She dove to his chest lazily cuddling him. "Wala lang yun tulog kanalang ulit" turan niya dito.Kasalanan to ni Katty ,naalimpungatan tuloy girlfriend niya. "Anong oras na ba" she muttered "Alas tres palang" "Hmmn" Mga ilang saglit pa,hindi na ito umimik.Sigurado siya na nakatulog ito ulit.
As much as he wants to stay in that position,it was pretty cold so he was left with no choice,he needed to carry her back to their room. He didn't struggle since she's surprisingly light.Sa pagkagaan-gaan nito,hindi siya makapaniwala na nakaya siya nitong buhatin date sa bar.Grabe, kakaiba talaga 'tong girlfriend niya and that's what he likes about her.
He laid her gently as if she was the most vulnerable thing he ever held.Tapos,napatitig siya dito at sandaling natigilan. It's not that she won't come back right? Babalikan siya nito kasi mahal siya nito.O baka siya lang yun? Hindi pwede.Hindi niya kaya kung ganun.
Tinabihan niya ito at isiniksik ang mukha niya sa braso nito para makalma siya ng kaunti.Ramdam niya na maiiyak na siya eh.He inhaled her scent and he eventually calmed down.He shouldn't be like this.He needs to support her in every decision.Hindi dapat siya umiyak para mapakita na buo ang tiwala niya dito.
***
"Ano?Gwapo na ba?" seryosong tanong niya kay Rayko pagkalabas nila ng pintuan.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
He held her shoulders then gave her a sudden kiss "No.You're beautiful" He said with utmost sincerity.Natawa nalang siya.Sa sobrang lalaki ng itsura niya, si Rayko lang ang nagsasabi na maganda siya.Somehow,deep inside,it makes her lonely.Pagdating niya sa Korea,walang Rayko dun na magsasabi na maganda siya
"Oh bakit ka natawa" seryosong sabi nito habang nilalagay ang bagahe niya sa likod ng kotse
"Wala naman" she said smiling a bit.
"Seryoso kasi ako - maganda ka" nakacross-arms na ito sa harap niya.Ini-insist talaga nito na maganda siya kahit naguumapaw siya sa kagwapuhan.
"Oo na po baby" Diniinan niya ang 'baby' para tumigil na ito.
Nang nasa byahe na sila.Parehong seryoso at hindi maipinta ang mukha nilang dalawa.Habang palapit ng palapit,pasakit ng pasakit.
"Ano ba bayan mabagal naman ang takbo natin ah.Bakit ang lapit na natin kaagad" ani ni Rayko nang nagbago sa red ang traffic light.She can see that his eyes is already misty.Agad niyang binaling ang tingin niya sa labas.Hindi.Hindi siya pwedeng umiyak.It's already hard for him as it is and she don't want to add to his pain.Kaya niya to,kokontrolin niya ang sarili niya.
"Baby-" pinunas niya ang nagbabadyang luha sa mata niya. "wala kaman lang bang sasabihin sakin" Hindi parin siya nakatingin dito pero ramdam niya ang mabigat na titig nito sakanya.He stayed like that,staring at her intently for a moment.But then,the traffic light turned green.Ibinaling ulit nito ang tingin sa kalsada at nagdrive ulit.
There was a moment of silence before he spoke. "Mahal kita.Mahal na mahal kita...yun lang gusto kong sabihin" Napatingin siya dito.His face is really sullen and his eyes is really teary but it seemed like he was holding his tears back.But she can't.That moment fresh tears just unconciously flowed on her cheeks.Inihilig niya ang ulo niya sa balikat nito at hinawakan ang isang kamay nito. "Mahal din kita.Mahal na mahal" gusto niyang sabihin yun pero hindi niya na kayang magsalita.
"Nandito na tayo"mahinang tugon ni Rayko.Pinunas niya ang mga luha niya pero napalitan lang ito ng panibago.Hindi matigil tigil ang luha niya.She wants to stop crying but the actual tears is betraying her.Naunang lumabas si Rayko,pinagbuksan siya nito ng pinto at pinaglahadan siya ng kaniyang kamay.Kitang-kita niya ang pagbagsak ng luha nito, na lalo lang na nagpalala sa pag-iyak niya.Malugod niyang tinanggap ang kamay nito.Right after she set her feet,in one quick snap,she found herself in his arms.Ang higpit ng yakap nito sakanya na para bang wala itong balak bitiwan siya.
"Rayko...hindi..ko to kaya" kung kanina iyak lang,ngayon humahagulhol na siya.Ang sakit.Ayaw niyang umalis.
"Kakayanin natin to...Magkakalayo lang tayo pero di tayo maghihiwalay" She can literally feel his warm tears on her shoulder.That breaks her even more.She sobbed unable to take the pain.God,please stop the time.
"Sayvel we need to go" Clin called from afar.
That point,he held her out "Sige na" he whispered. Kahit ayaw niya,humihikbi niyang kinuha ang kaniyang maleta.Sinulyapan niya ito sa huling pagkakataon bago naglakad ng paunti-unti palayo.Wala na yatang katapusan ang luha niya.Hindi na yata siya matitigil sa pag-iyak.
"Baby!" She heard him called out.
"Sayvel let's go" Clin demanded.
"Just one last time" she uttered.Binitawan niya ang maleta niya at patakbong bumalik kay Rayko.
At sa huling pagkakataon,yinakap niya ito ulit.
"Mahal kita" that was the last word she was able to say.
***
A/N: I'm sorry for breaking your hearts with this chapter my dear babes! :"(
But I'm happy with all your supports!!This book is almost on 900 reads!And that's already so much for me!As always, thank you!
