~15~

7.1K 481 4
                                    


"Гэхдээ би чамайг өвтгөсөн" тэр нүд рүү минь харсангүй энэ бүхнийг зөвхөн өөрийнхөө буруу гэж бодоод байна.

"Үгүй ээ. Чиний буруу биш! Өөрийгөө ингээд буруутгаад байх юм бол би уурлана шүү"

Жонгүг "За тэгвэл болилоо. Өглөөний цайгаа ууцгаая"

Надад өглөөний цай биш. Өөр зүйл л боддогдоно. Хэдий тэр гаднаа өөрийгөө буруутгахгүй гэж хэлж байгаа болохоос  биш дотроо өөрийгөө зүхээд байгаа нь надад мэдрэгдээд байлаа. Яаж ойлгуулвал тэр ингэхээ болих юм бол гэж бодсоор хоолоороо тоглож суухад Жонгүг "Хоол амтгүй байна уу?"

"Үгүй ээ. Ерөнхийдөө цадчихлаа"

"Чам шиг их иддэг хүн ийм хурдан цадах уу?" гээд намайг шоолоод байв.

"Доромжлоод байгаарай."

"Уурлахаараа бүүр аймар хөөрхөн болчих юм аа." гээд хацарнаас чимхэв.

"Чи яаж намайг ичээхээ сайн мэдэх юм аа Жон Жонгүг" би ичингүйрэн доошоо харлаа.

"Алив. Миний охин нааш ир" гээд босож ирэн над дээр ирээд нилээн санаа нь зовсон бололтой "Хаана нь өвдөж байна"

"Доод хэсгээр л"

Хэсэг зогсож байгаад Жонгүг "Би эмийн сан явчихаад ирье миний хайр ингээд байж бай за юу"

"Үгүй ээ хэрэггүй. Хажууд минь байж бай. Харин намайг унтлаганы өрөө хүргээд өгч чадах уу"

"Мэдээж тэрэн шиг амархан зүйл байхгүй" гээд би түүнд үүрүүлэв.
Үнэндээ өөрөө унтлаганы өрөө явж чадахаар байсан ч би жоохон эрхэлсэн нь энэ.

Эргэж хөнжилдөө орж тэврэлдэж  хэвтэцгээгээд би түүний үсийг оролдонгоо "Чи надад хайртай юу"

"Тийм ээ" гээд намайг хацар уруул дух нүд гээд бүгдэн дээр нь үнслээ. Арай гэж түүнийг зогсоон "Тэгвэл битгий өөрийгөө буруутгаад за юу. Өөрийгөө ингээд
зүхээд байгаа болохоор чинь дургүй хүрээд байна. Чи намайг уурлахад дуртай юу"

"үгүэ"

"Тэгвэл өөрийгөө буруутгаад байх юм бол би чамайг надад хайргүй юм байна гэж бодно шүү. Тэгээд уурлана."

Жонгүг "За ойлголлоо. Хайр нь чамайг уурлуулахгүйг хичээж амьдранаа. Тийм болохоор миний охин ингээд үргэлж миний дэргэд байгаарай за юу"

"Зааа"

...

---With You---Where stories live. Discover now