SAHIPSIZ INTIKAM

7. Bölüm

~~~~7 sene sonra~~~~

"Anne hadi ama geç kalıyoruz. Baba sen bile hazır değilsin yaaa daha!! Geç kalıyooruuuz. Sonra bana trip atıyor Can." Dedim.

"Bekle kızım biraz." (Annem)

"Ufffff ben bahçeye iniyorum. Sizi orada bekleyeceğim. Acele edin." Dedim.

Yerimden ayrılmayıp aralarında ki atışmalarını kapıda bekleyerek dinledim biraz. Sonrada aşağıya indim...

"Tamam tamam! İn sen biz geliriz. Kesin sana çekti bu, Erkan baksana nasıl da sabırsız Sevda." (Annem)

"He he bana çekmiş tabi tabi.. Okul zamanı taktir belgesini bana sallayarak bu kız bana çekmiş allahtan sana çekmemiş hayatım diyen kimdi canım." (Babam)

"Tamam tamam bana çekti. Oldu mu hayatım!" (Annem)

Onları o şekilde görünce tebessüm ettim. Aşağıya inip bahçeye salancağa geçerek sallanmaya başladım. Bir süre sonra salancak yavaşlayınca durdurup gözlerimi havaya kaldırdım. Bulutların şekillerine baktıyordum. Bana buraya ilk geldiğim zamanı hatırlattılar nedense. Annem beni kabullenmiş burada bahçesi olan bir eve taşınmıştık.


Annem tam olarak ne yaşadığımı bilmiyordu. Babam başka bir olay anlatmıştı anneme. Bende olanları unutmak için kabullenmiştim. Başarımda bunu şumdi fazla bir şey hatırlamıyordum. Hatta hiç bir şey hatırlamıyordum.

Tek bildiğim gerçek ismimin Aysel oldunu ve bir kaç kişiyle oyun oynadığımı hatırlıyordum. Hatırladığım kişilerin kim olduklarını ve yüzlerini bilmiyordum. Hatırladıklarım ya arkadaşlarım yada komşularım olabilirler.

Burada yakın bir arkadaşım, abim dostum olarak gördüğüm biri var.
Adı Can....

Can başta benden uzak durup benimle konuşmuyordu. Hale teyzemlere gittiğim zaman görürdüm onu sadece. Beni odasına almak istemeyince bende yanına gitmez babamların yanında dururdum. Bir defasında sohbetlerinden sıkılıp daha fazla çekemeyeceğimi anladığımda tabletimi alıp çekinerek Canın odasına gitmiştim. Başta tam iki sene birbirimizi takmamıştık. O an nasıl gittim bilmiyorum ama iyi ki gitmiştim.

Gittiğimde kapısı açıktı. Kapıya vurup "Gelebilir miyim? " diye sormuştum. Kafasını tabletinden kaldırmadan
"Gel ama ses çıkarma. " demişti o gün.


Canın yakınına oturup tabletimden oyunumu açtım. Güzel bir savaş oyunuydu ve yeni çıkmıştı. Oyunumun açılmasını beklerken Canın ne oynadığını merak ettim. Sessizce iyice yanına yaklaşıp oyununa baktım.

Benim oynadığım oyunu oynuyordu. Gülümsemiştim. Bana söylediklerini hala hatırlıyordum.

"İkili oynayalım mı? " diye sorduğumda oyunu durdurup bana baktı.

"Ses çıkarma demiştim sana. Ayrıca bu savaş oyunu. Sen git bebeklerinle oyna."

"Kızım diye illa bebeklerle mi oynamam gerekiyor. Bende bu oyunu oynuyordum. Al bak. " Diyerek tabletimi göstermiştim.

"Sen ciddi ciddi bunu mu oynuyorsun?" Baya şaşırmıştı.

"Evet. Hatta Senin iki level arkandayım sadece. "

"Vay be. Hadi gel oynayalım. " Diyerek beraber oynamaya başladık.


Sonrasında benimle konuşmaya başlamış beraber oyunlar oynamaya başlamıştık. Bir defasındada Can evde tek çocuk olmaktan sıkıldığı için anne ve babasına ben kardeş istiyorum diye tutturunca Hale teyze dayanamamıştı artık. Beni Can'ın yanına götürmüştü.

"Bak burda böyle tatlı bir kız var ve sen kardeş istiyorsun. Al sana kardeş işte birlikte eğlenip vakit geçirin." Demişti.

Hale teyze kahve renkli gözlü. Kestane renkli saçlı zayıf ve zarif bir kadın. Hale Teyzem beni sever, Annem gibi üstüme titrerdi. Annem sonradan Hale teyzenin bir kız evladı istediğini ama olmadığını, beni kızı yerine koyduğunu söylemişti bir defasında.


Birde Can'ın babası Davut amcam var. Oda beni sever üzerime titrer beni kızı gibi görür.