SAHIPSIZ INTIKAM

41. Anne?

Kapıyı Teyzem açtı. Beni içeriye alırken Kerimin dışarıda beklemesini istedi. Beraber salona geçtik.


"Bu ev tanıdık geliyor..... Teyze neden burada buluşmak istedin." Diyerek teyzeme döndüm.


Teyzem oturmak için Kanepeyi gösterdi. Ben kanepeye oturduktan sonra karşıma sandalye çekip oturdu.

          
"Teyze Ne oluyor?"

"Kızım.... Biriyle görüşmen için seni buraya çağırdım."

"Hı!?"

"Bekle gelir şimdi." Diyerek merdivenlerin olduğu kısma baktı.

"Teyze kim gelecek. Ne oluyor Allah Aşkına?"

"Bekle kızım.... Bak geldi işte."



Merdivenlerin olduğu kısma bakmamla şok Oldum. Karşımda Annem Vardı....
.
Doğru Görüyorum şuan değil mi!!



"Anne!?" Diyerek Ayağa kalktım.
Annemin burada ne işi var ki....
Kızacağını bilmesem boynuna atlardım....


"Anne Teyzem çağırdı burada olduğunu bilmiyordum. Özür dilerim." Dedim.


Onu cidden çok özlemiştim ama onu üzmek istemediğim için ne yanına gidebiliyor nede görebiliyordum.

Eğilip Kanepeden çantamı aldım. Bir adım atınca Teyzem kolumu tuttu.

   
"Nereye kızım?"

"Ben gitsem iyi olacak." Dedim. Kolumu geri çektiğimde Annem bana seslendi.

"Haleye seni buraya çağırmasını ben istedim." Dedi.

       
Bana doğru yürümeye başladı. Bende hala olanları anlamaya çalışıyordum. Yüz ifadesini incelediğimde pek birşey anlamadım....

   
Karşıma geçip tebessüm edip bana sarıldı..... Burnunu çekti... Şuanda ağlıyor mu?....
 
   
Ben şoktan çıkmaya başlayınca sarılmasına karşılık verdim. Kokusunu içine çektim. Şuan bana sarsılıyorsa bu fırsatı asla kaçıramazdım. Benim Anneme hala ihtiyacım  vardı.   Onu gerçekten çok özlemiştim. Yanaklarım ıslanmaya başlayınca ağladığımı anladım. Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim.

 
Annem kendini geri çektikten sonra gözlerime baktı. Bana yine eskisi gibi bakıyordu.

   
"Anne seni çok özledim." Dedim.

"Bende Seni özledim kızım. Çok özledim!"


Bunları annemden duymayı o kadar beklemiştim ki....

Bana böyle bakmasını...



Teyzem ayağa kalktı." Ben sizi yalnız bırakayım. Yukarıdayım ben." Diyerek merdivenlere doğru yürüdü.

Tekrar anneme döndüm. Elimi tutarak beni kanepeye oturttu. Kendide yanıma geçti.



Annemin bana eskisi gibi davranmasının nedenini bilmiyordum ama Her ne sebep olduysa şuan bana yardımcı olmuşlardı.

"Anne!?"

"Söyle birtanem."

Kırık bir tebessüm ettim.

"Şey... Se" soracağım şeyi anladığı için lafımı kesti.

"Ne soracağını biliyorum kızım ama sana öyle davranmam bir oyun içindi. Senden daha fazla ayrı kalmak istemediğim için seni buraya çağırdım."

Devam etmesi için  ona  bakıyordum. Derin bir nefes aldı.

"Sen hala benim kızımsın Sevda.
Seni ben büyüttüm. Her ne olursa olsun asla senden vazgeçmem. Sana o şekilde davranmam tamamiyle bir oyundu. Yigit Aksoyun Sana sardığını biliyorum. Seni korumak için O şekilde davrandım."

"Nasıl yani!?"

"Şöyle ki. Babanın yazdığı mektubu okuduktan sonra önce olanları sindirmem için biraz zaman geçmesini bekledim. O sırada Babanın mektupta bahsettiği adamın Can ve Seninle buluştuğunu öğrendim. Gizlice o adamı araştırdım. Aksoy Can'ın seni korumasından rahatsız olmuş, biyolojik aileni bırakıp sana sarmaya başladı."


Derin bir nefes daha alıp elimi sıktı.

     
"Bende senin için bir karar verip seni bırakıyormuşum gibi yaparak onu kendime yakınlaştırmaya başladım. Beni mahkemeden önce evine davet etti. Ailesiyle tanıştırdı. Mahkemeden sonra seni gerçekten bıraktıgımı düşündükten sonra benimle daha fazla konuştu. Yaptığı her planı bana anlatmaya başladı. Eşiyle olan ilişkisi dikkatimi çekti. Eşiyle arkadaş olmaya çalıştım. Aksoy Beni eşiyle hiç yalnız bırakmadı. Evlerine davet ettiği bir gün evde fazla içirdim. Eşiyle ilgili birkaç şey öğrendim. Eşini zorla yanında tutuyormuş."