SAHIPSIZ INTIKAM

22. HASTANE

Can yanıma gelip uzandı. Bende yanına uzanıp belgesel kanalını izlemeye devam ettim. Yaklaşık bir saat sonra Kafamı çevirip Cana baktım. Uyumuştu. Bende tv kapatıp canın üzerindeki örtüyü düzelttim. Gözlerimi kapatıp kendimi uykuya teslim ettim.

.......

Gözlerimi birden açtım. Nefes almakta zorlanmaya başladım. Yine kötü anılarımı görmeye başladım. Bu sefer  izlemek yerine bizzat tekrar yaşıyordum her şeyi. Orada Yigitin adamları bana yapmadıklarını bırakmamışlardı. Babam depodan çıktıktan sonra bir adam telefonla konuşup babamın dışarı çıktıgını söylemişti. Telefonu kapattıktan sonra beni taciz edip vurmaya başladı. Bana dokundugu zaman onu kendimden uzaklaştırmaya çalışıyordum ama pekte başarılı olamıyordum. Depoda bir tek ben ve o adam vardık. Bir süre  sonra Yigit adamlarıyla beraber gelmişti. Bu sefer o vurmaya başlamıştı.

Bu şekilde rüya görmemek için bir an önce tedavi olmam gerekiyordu. Rüyalarımla O işkenceleri tekrar yaşayarak görmek mi yoksa izleyerek görmek mi hangisi korkunç bilemiyordum. Sadece bunları görmek istemiyorum.

Etrafıma bakinimca Canın  Yanımda uyuduğunu gördüm.  Elimle onu dürttüm. Uyku sersemi bir gözünü açıp bana baktı. " CA- CAN " derdemez hemen ayaga kalktı. Bense hala nefes almaya çalışıyordum. Omuzlarımdan tutup beni kendine çevirdi.

"Sevda bana bak gözlerimin içine bak."

"Sevda Sakin ol bak ben yanındayım. "

"Sevda sakin ol ve nefes almaya çalış. Korkma. "

"Lanet olsun ben doktor çagırıyorum hemen. "

Odadan çıktı. Ardından doktorlarla beraber odaya girdi. Doktorlardan biri bana hemen iğne yaptı. Eğilerek benimle aynı hizaya geldi. Bense hala nefes almaya çalışıyordum.

" Sakin olun, hiç bir sorun yok, size igne yaptım rahatlayacaksınız. Korkmayın. "


 
Doktor benimle konuşmaya devam ederken bu sözledinden sonra söyledigi hiç bir şeyi anlamadım.  Sadece ugultular duymaya başladım. Kısa bir süre sonra vücudum rahatlayıp kasılan kaslarım gevşemeye başladı. Şimdi biraz daha rahat nefes alabiliyordum. Bir süre daha geçtikten sonra doktorlar düzeldigimi kesinleştirdiklerinde odadan ayrıldılar.

Derin bir nefes aldım. Korkmaya başlamıştım ama şimdi o korku duygusu yavaş yavaş benden uzaklaşıyordu. Kafamı Cana çevirdim. Yanımda oturdugunu yeni fark ettim. Oda benim gibi korkmuştu. Gözlerinin doldugunu gördüm. Can kolay kolay ağlamazdı. Helede benim yanımda. Onu o ağlarken görmemi istemezdi. Ellemi yanagına koydum.

"Geçti. Bak iyiyim şimdi. " dedim.

Elimin üzerine elini koyarak " Gerçekten iyi olacak mısın. Sana bir şey olacak diye çok korktum. "


" Bilmiyorum. Ama iyi olmaya çalışıcam. Sen yanımda olduktan sonra bu olayları atlatıcam. Zor olacak ama başarıcam Can. "

" Beraber üstesinden geleceğiz. Seni asla bırakmam. "


Cana ile beraber birbirimize sarıldık. Her zaman ne olursa  olsun yanımda olacağını biliyordum. Candan ayrıldıktan sonra kuruyan bogazım için cana bakarak " Can bana bir bardak su verebilir misin ? " dedim. Yanımızdaki küçük masaya uzanarak suyu aldı ve bana uzattı.

Bardagı elime aldıktan sonra bardak hafiften sallanmaya başladı. Gözlerim elime kaydı. Ellerim titriyordu. Gördügüm rüya benim bütün dengemi bozmuştu. Can bardagı elimden alarak suyu bana kendi içirdi. Sonrada masaya boş bordagı geri koydu.

"Hadi uyuyalım. Kalkmak için daha erken. Hadi uyu. " diyerek omuzlarımdan tutup beni yataga yatırdı.

Kendide yanıma uzanıp belime sarıldı. Ellerini yüzüme uzatıp gözlerimi kapattı. Uyumamı istiyordu. Zaten bana yaptıkları iğne ile bu zor degildi. Bende uykuya daldım.