SAHIPSIZ INTIKAM

FINALLL 1.Part

       ....... Sevdanın Ağzından......

"Buradan kurtulacağımı biliyorsun değil mi? Eninde sonunda beni bulacaklardır." Dedim.

"Ne oldu dayak sende kafamı yaptı. Kafana çok mu vurduk. Senin buradan kaçman imkansız."

"Yaa Sen beni ilk kaçırdığında pardon sen sadece yardım etmiştin babama degil mi? Hahah... Senden bir halt olmaz."

"Yok yok kafana çok vurmuşuz senin, beynin gitmiş."

"Ne oldu? Korktun mu? Şuan bu halde olduğum için Can başta olmak üzere senin üzerinde neler deneyecekler ben bile düşünemezken bana fazla birşey yapmaktan korkuyorsun değil mi?"

"Neden korkmam gerekiyor. Sen şuan benim elimdesin. Sana istediğimi yapabilirim. Kendini dışarıdan bir görsen ne haldesin!! "

"Hadi ama Aksoy! ben sana olanları görünce sana acıyacağım. Küçükken ki halimle aynıyımdır büyük ihtimalle."

"O zamanı hatırlıyor musun?"

"Evet. Unutmama fırsat vermiyorsunuz ki Her neyse.... Aç şu ipleri tuvalete gitmem lazım."

    
Adamlarına döndü. Geldiğimde benimle konuşan kişi yanıma gelip ipleri çözdü. Ayağa kalkarken yüzümü acıdan eşittim. Karnıma fena tekmeler yemiştim. Daha geleli sanırım Dört yada beş saat falan olmuştur. Aksoy depoya geldiğinde kollarımı ve ayaklarımı bağlı halde beni adamlarıyla beraber dövmüştü.
Lavaboda işimi bitirince Tekrar sandalyeye bağlatıldım.

Gözümü kapattım. Karşımda Aksoyu görmek istemiyorum.
  
    
....
   
   
"Hey kalk!! Uyan"

Dürtülerek uyandırıldım. Uyuyamı kalmışım....
  
   
"Ne var? Neden başımda durmuş karga sesinle beni rahatsız ediyorsun?" Diye çemkirdim. Biraz uyuz olsun...

"Rahatınızı bozdum, Uykunuzu böldüm küçük hanım kusura bakmayın. Sizi başka bir yere götürmemiz gerekiyor da.... Manyak mısın kızım sen?"

"Tamam Be!!! Aç şu ipleri."

    
Söylenerek ipleri açtı. Beni arabaya bindirdiler. Servis tarzı bir arabadaydık. Bir sürü adam vardı. Şimdi kaçamamda off...
   
  
...

  
Kaç gün oldu bilmiyorum. Ilk zamanlar karanlık bir depo gibi bir yerlerde kaldım. Ne kararlık bir süredir bu adamın elindeyim bilmiyorum.

En son Beni bir eve getirdiler. Dağ evi gibi iki katlı bir evdi. Beni üst kata çıkarıp ayaklarımı ve ellerimi bağlayıp Yatağın üzerine oturtuldum.
Sonrada odadan çıkıp kapıyı üzerime kilitlediler. Bir plan yapmam lazım... Kurtulmam lazım buradan....

Kilit sesi geldikten sonra biri kapıyı açtı. Elinde bir tepside sandviç vardı. Yanıma oturup ellerimi açmaya başladı.

"Rahat dur, Sakın delilik yapma. Burada bir sürü Koruma var. Buradan kurtulamazsın." Diyerek tepsideki tabağı bana uzattı. "Al Ye şunu." Dedi.

"Aç değilim. Götürebilirsin."

"Adın neydi senin? Her neyse ye şunu başımı belaya sokma benim."

"Tamam."

Açtım zaten kokusu güzelda güzel geliyordu. İçini açıp baktım. Peynir salam tarzı şeyler vardı. Yemeye başladım.....

Bitirince boş tabağı uzattım. Elimden alıp tepsiye bıraktı Tekrar elimi bağladılar. Ayağa kalkıp odadan çıktı. Tekrar kapıyı kilitlediler.

  
Bir süre sonra uykum gelmeye başladı. Dışarıda hava kararmıştı. Başımı yastığa koyup ayaklarımı yatağın üzerine koydum. Gözlerimi kapattım....