SAHIPSIZ INTIKAM

29. MAHKEME

Çantamı elime alarak  kapıya doğru hızlı adımlarla yürüdüm. Kapının kolunu tutup aşağıya indirdikten sonra Annemin sesini duydum.  Mırıldanarak söylemişti sesi zor çıkmış gibiydi.

" Sevda.. "

Dönüp arkama baktım.

" Ben üzgünüm ama senin annen olamam artık. Lütfen anla beni. Sana baktığım zaman kızım gözümün önüne geliyor. Sen o katilin kanını taşıyorsun. Seni bir daha göremem. Kardeşlerinle mutlu yaşa. ELVEDA. "

" Benden seni anlamamı bekliyorsun ama sen beni anlamıyorsun. Ben o adam yada o kadına güvene bilirmiyim sence. Merak etme beni son olarak mahkemede göreceksin . ELVEDA. "

Kapıdan hızlı adımlarla çıkıp kapıyı sert çarptım. Hotelden çıkıp arabamın yanına  geçip sürücü koltuguna bindim. Engin yan tarafıma kerimde arkaya bindiğinde gaza basıp oradan uzaklaştım.

Beni hayatından silmişti.... 

Beni kendi içinde öldürmüştü....

Benim ne suçum vardı ki olanlarda. Aile olarak sahiplendigim kişiler hep beni sırtımda vuruyorlardı  ....

Hızla  giderken ilerde gördüğüm benzin istasyonuna girdim. Arabanın el frenini çekip arabayı çalışır vaziyette bırakarak arabamın kapısını açtım. Engine döndüm. " Arabaya benzin doldurun. Köşedeki bekleme yerine gidin orada beni bekleyin. Peşimden gelmeyin. "Diyerek  arabadan indim. Wc boş bir kabine girip klozetin üzerine oturdum.  Sırtımı  yaslayarak  ayaklarımı kendime dogru çektim. Nefes alarak kendime gelmeye çalıştım.

Boguluyor gibi hissediyordum...
Fazlalıkmışım gibi...
Yalnızım..
Hep Yalnız Kalıcam...

Kafam karmançorman. Bu olanlar bana fazla geliyordu artık. Yarın mahkememiz vardı. Artık Saraç soyadını kullanamayacagım. Yarından sonra artık Saraç değilim...
peki kimin....

AYDEMIR Mİ? Aydemir depoda öldürüldü.
SARAÇ MI ? Oda bugün öldüğünü  öğrendi...

Yarın kim olacağım peki???

Ne yapacağım şimdi ???????

Bir süre daha oturduktan sonra Ayağa kalkıp kabinden çıktım. Elimi yüzümü yıkadım. Yüzümdeki makyajı temizleyip wc den çıktım. Arabama doğru yöneldim . Bu sefer Arka koltuğa geçtim. Ben arka koltuğa geçtiğimde korumalarım da öne geçtiler. Eve sürmesini söyledim.

.......

Mahkeme saatine 2 saat kaldı. Ben evimdeyim hazırım bahcedeki salıncakta oturuyorum ama hiç oraya gitmek istemiyorum.

Mahkemenin sonucundan  korkuyordum......

Salancaktan kalkıp tekrar eve geçtim. Odama girip makyaj masamın üzerindeki siyah tokamı elime aldım. Bugün mavi kot pantolon üzerime de beyaz bir tişört geçirmiştim. Saçlarımı gelişi güzel bağlayarak topuz yaptım. Yaptığım topuz dogal bir görünüm kazandırıyordu. Hafif birde makyaj yaptım. Dün pek uyuyamadıgım için gözlerim biraz kötü görünüyordu. Makyajla oluşan kusurlarımı kapattığımda biraz daha iyi görünüyordum ama şuan içim yıkık bir harabeden farksızdı.  

Can Emrelere mahkemeyi söylediğinde oraya geleceklerini söylemişler. Her ne kadar istemediğimi söylesem de beni yalnız bırakmak istemediklerini söylemişlerdi. Daha onlarla doğru dürüst oturup konuşmuşlugum bile yok...

Telefonum çalınca ayağa kalkıp pantolonumun cebinden telefonumu çıkardım. Arayan Candı. Açıp kulağıma götürdüm.

" Efendim Can "