Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 3ο

Ο Άλεξ για πρώτη φορά στη ζωή του, συμπεριφέρθηκε πάρα πολύ καλά.

Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι βρίσκομαι μέσα στο αυτοκίνητο του μοναδικού ΑΛΕΞ.

Άλεξ: "Τι θα γίνει; Θα με χαζεύεις για πολλή ώρα ακόμα;"

Η φωνή του με διέκοψε από τις σκέψεις μου και ω να πάρει.....
Τόση ώρα τον είχα καρφώσει με τα μάτια μου...

Αμέσως γύρισα προς το παράθυρο και έκανα σα να μην συμβαίνει τίποτα ενώ παράλληλα τα μάγουλα μου είχαν γίνει κατακόκκινα από την ντροπή.

Αυτός το κατάλαβε και γέλασε πνιχτα.

Άλεξ: "Πως σε λένε μικρή;"

Απευθύνθηκε στην αδερφή μου.

Κλοι: "Εμ... Κλοι. Εσένα;"

Άλεξ: "Εμένα με λένε Αλεξ. Έχεις πολύ ωραίο όνομα μικρή Κλοι..."

Της είπε τόσο γλυκά και τρυφερά που αμέσως γύρισα το κεφάλι μου και ήμουν έτοιμη να λιώσω!

Τα μάτια του ήταν υπέροχα. Το χρώμα τους ήταν ένα καταπληκτικό πράσινο που δεν είχα ξαναδεί ποτέ σε άνθρωπο. Τα μαλλιά του καστανοξανθα και πάντα περιποιημένα στην τρίχα. Για το σώμα.... ας μη μιλήσω καλύτερα... Οι κοιλιακοί του διαγράφονταν μέχρι και μέσα από την μπλούζα. Αχ πόσο θα ήθελα να τη βγάλει....

ΣΤΑΜΑΤΑ ΚΡΙΣ!!!! Τι βλακείες είναι αυτές που λέω....

Άλεξ: "Hellooooo!!! Φυτο... επικοινωνείς;"

Άρχισε να φωνάζει ο Άλεξ και ... όχι πάλι. Πάλι τον σκεφτόμουν.

Κρις: "Εμμμ... Συγγνώμη, αφαιρέθηκα... Τι-τι είπες;;;"

Άλεξ: "Λεω. Ποια είναι η διεύθυνσή σου."

Είπε χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τον δρόμο.

Του είπα τη διεύθυνση και στη συνέχεια δε μιλήσαμε καθόλου.

Μας άφησε έξω από την πόρτα του σπιτιού. Όταν όμως πήγα να πάρω την Κλοι από το πίσω καθισμα, είχε ήδη αποκοιμηθεί.

Γαμωτο! Πως θα την πάω μέσα χωρίς να την ξυπνήσω;;

Ο Άλεξ παρατήρησε πως η αδερφή μου κοιμόταν και έτσι βγήκε από τη θέση του οδηγού και την πήρε με ελαφριές κινήσεις στην αγκαλιά του.

Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Αυτός σίγουρα δεν είναι ο Άλεξ που όλοι γνωρίζουμε.

Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και έκανα νόημα στον Άλεξ να ανέβει τα σκαλιά ώστε να την πάμε στο δωμάτιο της.