Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 63ο

Αλεξ P.O.V.

ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ;

Η Κρις φιλιεται με τον... ΜΑΡΚ;

ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ;

Δε μπορούσα να πιστέψω σε αυτό που έβλεπα.

Οχι, όχι... Δεν είναι δυνατόν! Δεν είναι δυνατόν να κάνει τέτοιο..

Μετά από όλα όσα περάσαμε μαζί... Μετα από όλο αυτό το διάστημα..

Μου κάνει κάποιος πλάκα;

Δε μπορούσα να καταλάβω ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΥΝΈΒΑΙΝΕ;

Ώστε έτσι; ΚΆΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΧΕΔΌΝ ΓΑΜΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΌ ΤΗΣ;

ΚΑΙ ΕΓΏ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΊΧΑ ΟΡΓΑΝΏΣΕΙ ΤΌΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΩΣ ΑΝΤΆΛΛΑΓΜΑ ΠΉΡΑ ΑΥΤΌ;

Ποσο μαλακας είμαι; Πόσο μαλακάς είμαι που άλλαξα και έδωσα τα πάντα σε ΑΥΤΗΝ...

ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΙΑ;

Δε μπορούσα να βλεπω πλέον αυτό που συνεβαινε μπροστά στα μάτια μου.

Γύρισα την πλάτη μου και κατέβηκα τα σκαλιά με σκοπό να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από εκεί μέσα.

Μπαμπάς Κρις: "Όλα καλά;"

Με ρώτησε την ώρα που είχα ακουμπήσει το πομολο της πόρτας και ήμουν έτοιμος να βγω έξω

Αλεξ: "Όλα τέλεια!!!"

Είπα γελώντας και έφυγα από εκεί κατευθυνομενος προς το σπίτι μου.

Ώστε έτσι, Κρις;

Αυτό ήταν... Τέρμα όλα!

ΚΡΙΣ P.O.V.

ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΆΝΩ;

Μολις άρχισα να συνειδητοποιω τι συμβαίνει εσπρωξα τον Μαρκ από πάνω μου.

Κρις: "Τι κάνεις; ΜΑΡΚ, ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;"

Μαρκ: "Δε μπορούσα άλλο, εντάξει; Έπρεπε να σου το πω..."

Αμεσως, σηκωθηκα όρθια. Ξεκίνησα να περπατάω πάνω κάτω σε όλο το δωμάτιο.

Κρις: "Είμαι με τον Αλεξ, Μαρκ... Και το ξέρεις."

Μαρκ: "Το ξέρω ρε πουστη μου!! Αλλά, δε μπορούσα να κρατηθώ άλλο.. ΣΕ ΑΓΑΠΏ. Και ένιωσα τόσα πολλά από το φιλί μας."

Δε μπορούσα να το πιστέψω. Κουνουσα το κεφάλι μου για να επεξεργαστώ αυτά που μόλις προηγήθηκαν.

Μαρκ: "Μη μου πεις ότι δεν ένιωσες τίποτα και εσύ.. "

Κοντοστάθηκα. Δεν ήμουν καλά...

Κρις: "Άκουσε με, σε παρακαλώ... Είμαι στην καλύτερη φάση της ζωής μου... Είμαι με έναν άνθρωπο που αγαπώ πραγματικά και νομίζω πως είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί από τη μέρα που γεννηθηκα. Εσύ, Μαρκ... είσαι ο κολλητός μου... Δε σε έχω δει ποτέ διαφορετικά. Και σε αγαπώ.. Σε αγαπώ ειλικρινά, όμως όχι με αυτόν τον τρόπο.. Σε ξέρω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και έχουμε περάσει πολλά.. Μεγαλώσαμε μαζί, ήμασταν πάντα για τον καθένα ο ωμος που μπορούσες να ακουμπήσεις όταν όλα έμοιαζαν ματαια. Ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι.. Και όσο και να μη θέλω να σε πληγωσω, δε μπορώ να σου πω πως σε βλέπω σαν κάτι παραπάνω από φίλο... Θα ήταν ψέμα και λυπάμαι πολύ.. Λυπάμαι πολύ, Μαρκ... "